Η διαχείριση του Διαβητικού ασθενούς προ χειρουργείου
Βασιλείου Θέκλα
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) αποτελεί ένα χρόνιο μεταβολικό νόσημα, το οποίο σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σημαντική αύξηση ανεξαρτήτου ηλικίας.
Η χειρουργική επέμβαση απορυθμίζει το σακχαρώδη διαβήτη λόγω της καταπόνησης (stress) και της μειωμένης κινητικότητας. Η προσέγγιση του ασθενή με σακχαρώδη διαβήτη δεν σταματά με τη ρύθμιση του σακχάρου. Είναι μία νόσος, η οποία έχει επίδραση σχεδόν σε όλα τα συστήματα και για το λόγο αυτό η προεγχειρητική εκτίμηση αυτού του ασθενούς πρέπει να είναι επισταμένη. Η ρύθμιση του σακχάρου του αίματος δεν αρκεί, για να έχουμε ασφαλή και χωρίς συμβάματα περιεγχειρητική περίοδο, αλλά απαιτείται καλή εκτίμηση και γνώση της κατάστασης λειτουργίας των διαφόρων οργάνων, ώστε να υπάρχει το ανάλογο monitoring και να διενεργούνται οι ανάλογες θεραπευτικές παρεμβάσεις κατά την στιγμή του χειρουργείου.
Η εκπαίδευση/ενημέρωση του ασθενούς απο τον εξειδικευμένο νοσηλευτή πριν από τη χειρουργική επέμβαση προάγει την ομαλή μετεγχειρητική του πορεία, αυξάνει την ικανοποίησή του, συμβάλλει στην ελάττωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών. Επιπλέον, διασφαλίζει την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας, την ασφάλεια, αλλά και την αποτελεσματικότητα.
Ο εξειδικευμένος νοσηλευτής, ως μέλος της διεπιστημονικής ομάδας για την αντιμετώπιση ατόμων με ΣΔ, παρέχει ασθενοκεντρική φροντίδα, συμβάλλοντας έτσι στην καλύτερη έκβαση και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Αντιμετωπίζει τον ασθενή ως ψυχοσωματική οντότητα και μοναδική προσωπικότητα, κι όχι ως απλή χειρουργική περίπτωση. Απαιτείται όμως περαιτέρω εξειδίκευση και συνεχής εκπαίδευση σε θέματα ΣΔ.