Μυασθένεια Gravis και εγκυμοσύνη
Χριστοδούλου Ιωάννης
Η Βαρεία μυασθένεια (MG) είναι μια σύνθετη αυτοάνοση διαταραχή στην οποία τα αντισώματα καταστρέφουν νευρομυϊκές συνδέσεις. Αυτό οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία και κόπωση. Η Gravis Foundation εκτιμά ότι η συχνότητα εμφάνισης της Μυασθένεια Gravis στην Ευρώπη είναι περίπου 20 στους 100.000 και εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες κατά τη 2η ή 3η δεκατια της ζωής τους οπού είναι σε αναπαραγωγική περίοδο πάρα στους άνδρες. Το κυριότερο σύμπτωμα είναι η αδυναμία των εκουσίων μυών χωρίς αισθητηριακά συμπτώματα ή πόνο. Η αδυναμία αυξάνεται όσο περισσότερο χρησιμοποιούνται οι μυείς (κατά τη διάρκεια της ημέρας), επέρχεται δηλαδή κούραση, αλλά βελτιώνεται με την ανάπαυση. Συχνά διαφέρει από μέρα σε μέρα ή από μήνα σε μήνα. Μπορεί επίσης να επιδεινωθεί γρήγορα, για παράδειγμα μετά από μολύνσεις. Οι πρώτοι μυείς που προσβάλλονται σε πολλούς ασθενείς είναι οι μύες του ματιού, οπότε έχουμε πτώση βλεφάρων ή διπλωπία. Άλλοι ασθενείς υποφέρουν στο πρόσωπο, κατά την κατάποση ή την ομιλία ή/και στους μυς του λαιμού, του κορμού ή των άκρων. Στις πολυ βαριές περιπτώσεις, η αναπνοή μπορεί να είναι τόσο επώδυνη ώστε ο ασθενής να χρειάζεται μηχανική υποστήριξη. Η διαχείριση της βαριάς μυασθένειας (MG) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης απαιτεί ειδικές δεξιότητες καθώς και η αντιμετώπισή του μπορεί να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις στη μητέρα και στο έμβρυο. Οι παροξύνσεις της MG είναι πιθανό να εμφανίζονται κατά το πρώτο τρίμηνο και την περίοδο μετά τον τοκετό. Η θεραπεία της MG κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης χρειάζεται να εξατομικεύεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της Μυασθένεια Gravis καθώς και την αποτελεσματικότητα διαφόρων θεραπειών και τις πιθανές επιβλαβείς επιπτώσεις τους στην εγκυμοσύνη. Το κλειδί για την επιτυχή έκβαση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε γυναίκες με μυασθένεια βρίσκεται στη διεπιστημονική φροντίδα στην οποία συμμετέχουν μαιευτήρες, νευρολόγοι, αναισθησιολόγοι καθώς και νεογνολογούς.