Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συνεργάτες
Αγαπητοί φίλοι,

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Παγκύπριου Συνδέσμου Νοσηλευτών και Μαιών σας καλωσορίζει στο 30^ο Παγκύπριο Συνέδριο Νοσηλευτικής και Μαιευτικής.

Το θέμα του φετινού συνεδρίου: «30 Χρόνια Συνεχούς Επαγγελματικής Ανάπτυξης» φιλοδοξεί να αναδείξει τη σημασία που δίνουμε ως επαγγελματίες υγείας, στο υπέρτατο αγαθό της υγείας του ανθρώπου, στη φροντίδα και στην ευημερία του ατόμου, της οικογένειας και της κοινωνίας.

Σχεδόν σε όλες τις χώρες, οι νοσηλευτές και οι μαίες αποτελούν τη μεγαλύτερη ομάδα επαγγελματιών υγείας και αντιπροσωπεύουν το πρώτο σημείο επαφής του πολίτη με το σύστημα υγείας. Ως εκ τούτου, αναγνωρίζονται ευρέως ως ουσιαστική εισροή στην παροχή υπηρεσιών υγείας και ζωτικής σημασίας πόρος για την επίτευξη της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και των πρωτοβουλιών υγείας και ανάπτυξης με στόχο τη μείωση της φτώχειας και των ασθενειών παγκοσμίως.

Τεκμαίρεται ερευνητικά, ότι οι νοσηλευτές και οι μαίες, συνδράμουν σημαντικά στην εμβολιαστική κάλυψη, με την πυκνότητα των νοσηλευτών να αποτελεί σημαντικό καθοριστικό παράγοντα στην κάλυψη του εμβολιασμού. Επίσης, η παρουσία μαιών, κατά τον τοκετό συνδέεται στενά με τη μειωμένη βρεφική και μητρική νοσηρότητα και θνησιμότητα. Οι χώρες που έχουν καταβάλει προσπάθειες για παροχή μαιευτικής φροντίδας στον τοκετό, με υποστήριξη των νοσοκομείων, έχουν δείξει δραματική βελτίωση στην επιβίωση της μητέρας και νεογνού.

Οι χώρες σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν αυξανόμενη έλλειψη νοσηλευτικού και μαιευτικού δυναμικού. Οι αναφορές για τρέχουσες και προβλεπόμενες ελλείψεις προέρχονται τόσο από ανεπτυγμένες όσο και από αναπτυσσόμενες χώρες. Η τρέχουσα έλλειψη δε μοιάζει με καμία άλλη στο παρελθόν. Τα συστήματα υγείας σήμερα, υποφέρουν από πιέσεις που ασκούνται τόσο στην προσφορά όσο και στη ζήτηση για νοσηλευτικές και μαιευτικές υπηρεσίες. Αυτές οι πιέσεις είναι πιθανό να επιδεινωθούν, καθώς η ζήτηση για υπηρεσίες υγείας και νοσηλευτικό και μαιευτικό προσωπικό συνεχίζει να αυξάνεται κυρίως λόγω της πανδημίας, της γήρανσης του πληθυσμού, της αύξησης του πληθυσμού και των χρόνιων ασθενειών. Ταυτόχρονα, η προσφορά διαθέσιμων νοσηλευτών σε πολλές χώρες μειώνεται και αναμένεται να επιδεινωθεί λόγω της γήρανσης του ανθρώπινου δυναμικού της νοσηλευτικής και της μαιευτικής, της ανεπαρκούς χρηματοδότησης για την υποστήριξη νέων προσλήψεων στο επάγγελμα και της ανάπτυξης εναλλακτικών ευκαιριών σταδιοδρομίας για τις γυναίκες.

Σε ορισμένες χώρες, η έλλειψη νοσηλευτών και μαιών, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια για την επίτευξη των στόχων των παγκόσμιων πρωτοβουλιών υγείας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υποδεικνύονται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) όπως π.χ. οι Στόχοι Αειφόρου Ανάπτυξης (Sustainable Development Goals) καθώς επίσης και των στόχων για την καταπολέμηση του AIDS και της φυματίωσης.

Ο ανεπαρκής σχεδιασμός και η κακή διαχείριση των ανθρώπινων πόρων, οι κακές πρακτικές ανάπτυξης, η εσωτερική και η εξωτερική μετανάστευση, η επαγγελματική εξουθένωση (λόγω μη υποστηρικτικού εργασιακού περιβάλλοντος και μισθολογικών ανισοτήτων), η χρόνια υποεπένδυση σε ανθρώπινους πόρους, η αναποτελεσματική συλλογή δεδομένων και η αναποτελεσματική αξιοποίηση των πληροφορικών συστημάτων συλλογής δεδομένων, είναι μερικά μόνο από τα κρίσιμα ζητήματα που ενισχύουν την κρίση.

Όλα τα πιο πάνω χρειάζεται να μελετηθούν με σοβαρότητα από τις αρμόδιες αρχές της Κύπρου (Υπουργεία: Υγείας, Παιδείας, Εργασίας, Επιτροπή Υγείας της Βουλής, Οργανισμό Ασφάλισης Υγείας κ.α) ώστε να καταβληθούν προσπάθειες βελτίωσης της κατάστασης και αποφυγή προβλημάτων που αναφύονται από την τρέχουσα έλλειψη νοσηλευτών και μαιών.

Εισαγωγή

Λόγω της αυξημένης πολυπλοκότητας στη φροντίδα υγείας η εκπαίδευση των νοσηλευτών στην εφαρμοσμένη ηθική και δεοντολογία συχνά υπο-εκπροσωπείται στα πανεπιστημιακά προγράμματα και στα προγράμματα συνεχούς εκπαίδευσης.  Για το λόγο αυτό, υπάρχει έντονη ανάγκη να ενισχυθούν οι νοσηλευτές,  στη λήψη ηθικών αποφάσεων.

Σκοπός

Το έργο PROMOCON (PRomoting   MOrally COmpetent Nurses) είναι ένα έργο χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση  (Erasmus+), με στόχο την προώθηση της βαθύτερης κατανόησης της σημασίας των ηθικών αρχών και αξιών στη νοσηλευτική, καθώς και η  ενίσχυση των ηθικών και δεοντολογικών ικανοτήτων σε επαγγελματίες και φοιτητές νοσηλευτικής.

Η ομάδα

Το έργο υλοποιείται από μία κοινοπραξία 6 χωρών: Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία, Φινλανδία, Βέλγιο και Ιρλανδία. Η ομάδα έχει αναλάβει το σχεδιασμό, την εφαρμογή και την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προγράμματος για τους νοσηλευτές.

Μεθοδολογία

Για την ανάπτυξη του προγράμματος, η ομάδα προχώρησε στα εξής:

α) Ανασκόπηση της διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας για τα εργαλεία τα οποία μετρούν τις ηθικές ικανότητες

β) Ανασκόπηση της διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας για τις παρεμβάσεις που αφορούν στην ανάπτυξη ηθικών ικανοτήτων

γ) Ανασκόπηση των αναλυτικών προγραμμάτων  Πανεπιστημίων που εδρεύουν στις χώρες που συμμετέχουν στο έργο

δ) Ανασκόπηση των αναλυτικών προγραμμάτων Πανεπιστημίων τα οποία βρίσκονται ψηλά στις διεθνείς κατατάξεις

ε) Συλλογή δεδομένων με ομάδες εστίασης σε νοσηλευτές και ασθενείς/γενικό πληθυσμό για τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν το θέμα εκπαίδευσης των νοσηλευτών σε ηθικά θέματα.

Αποτελέσματα

Με βάση τις πιο πάνω δράσεις, βρίσκεται σε φάση προετοιμασίας το αναλυτικό πρόγραμμα, η μεθοδολογία διδασκαλίας η οποία θα χρησιμοποιηθεί και η αξιολόγηση των συμμετεχόντων πριν και μετά την εφαρμογή του προγράμματος. Θα ακολουθήσει η φάση εφαρμογής του προγράμματος σε ομάδες νοσηλευτών και  θα αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα του.

Συμπέρασμα

Αναμένεται ότι το πρόγραμμα θα συμβάλει σημαντικά στην ευαισθητοποίηση, τη γνώση και την ανάπτυξη των νοσηλευτών αλλά και του κοινού σε σχέση με την ηθική διάσταση της φροντίδας. Επιπλέον, αναμένεται ότι θα συμβάλει στην ενίσχυση της διδασκαλίας της ηθικής και δεοντολογίας, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτω από ένα κοινό πρίσμα προσέγγισης.

Εισαγωγή: Ο καρκίνος όπου παρουσιάζεται στο κεφάλι και στην περιοχή του τραχήλου αποτελεί το 5% από όλες τις κακοήθειες και είναι πιο κοινό στους άντρες από ότι στις γυναίκες. Συνήθως, εμφανίζεται στην ηλικία των 50 ετών και άνω. Σημαντικοί, είναι οι παράγοντες όπου αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου κεφαλής/τραχήλου (ΚΚΤ) οι οποίοι  είναι: 1) το κάπνισμα, 2) το αλκοόλ, 3) ο ιός ΗΡV κυρίως ο τύπος 16, 4) betel quid (καρπός όπου περιέχει καπνό), 5) οι περιβαλλοντικές συνθήκες εργασίας (π.χ σκόνι), 6) η καταγωγή, 7) γονιδιακοί παράγοντες (π.χ δρεπανοκυτταρική αναιμία), 8) ο ιός EBV και 9) η έκθεση σε ακτίνες. Προχωρώντας στις μεθόδους θεραπείας, οι ασθενείς υποβάλλονται σε χειρουργείο, ακτινοθεραπείες, χημειοθεραπείες ανάλογος με την πολυπλοκότητα  της νόσου θα σχεδιαστεί και το πρωτόκολλο των θεραπειών. Αναπόσπαστο κομμάτι στην αποκατάσταση αυτών των ασθενών είναι η φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση. Ο ρόλος της είναι η αντιμετώπιση των παρενεργειών από τις θεραπείες ενάντια στο καρκίνο, η υποστήριξη της αναπνευστικής λειτουργίας, η διαχείριση των μυοσκελετικών (ΜΣΚ) παραμορφώσεων και του ΜΣΚ πόνου, η πρόληψη και διαχείριση του λεμφοιδήματος ή/και άλλων οιδημάτων άλλα και η αξιολόγηση για την γενική κατάσταση υγειας του ασθενή κ.α.

Μεθοδολογία: Συλλογή άρθρων από τις βάσεις δεδομένων Pubmed, Cinahl και Google Scholar με λέξεις κλειδία όπως “head and neck cancer”, “physiotherapy”, “recovery”, “rehabilitation”, “exercise”, VO2max” και “oedema”. Χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος PICO και έγινε αξιολόγηση για την ποιότητα των  τυχαιοποιημένων μελετών με την κλίμακα Pedro. Στην συνέχεια τα άρθρα τα οποία πληρούσαν τα κριτήρια εισόδου ταξινομήθηκαν σε πίνακες και έγινε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων για όλες τις μεταβλητές που παρουσιάστηκαν στις μελέτες.

Αποτελέσματα :Στατιστικά σημαντική διαφορά υπήρχε στις πειραματικές ομάδες όπου έκαναν άσκηση σε σχέση με τις ομάδες ελέγχου όπου δεν έκαναν άσκηση για την κόπωση (2.6 ± 1.4 mmol/L to 1.3 ± 0.6 mmol/L, P < 0.05), την μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου (Ρ <0.01), την ποιότητα ζωής των ασθενών (Ρ<0.001) και την λειτουργικότητα τους (πριν 37.9 ± 18.3, μετά 31.2 ± 17.1, P < 0.001).

Συζήτηση-Συμπεράσματα :Οι ασθενείς όπου λαμβάνουν φυσικοθεραπεία έχουν καλύτερη διαχείριση συμπτωμάτων από τους ασθενείς που δεν κάνουν φυσικοθεραπεία.  Τέλος η  φυσικοθεραπεία διαφοροποιείτε  ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενή.

Πολλά έχουν αλλαξει την τελευταία δεκαετία στη θεραπεία του καρκίνου. Η αντιμετώπιση του καρκίνου κεφαλής-τραχήλου όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά αποτελεί  πρόκληση στη σύγχρονη νοσηλευτική πρακτική.  Η ανακάλυψη της επίδρασης του HPV σε ορισμενους στοματοφαρυγγικούς καρκίνους οδήγησε σε νέες κατευθυντήριες οδηγίες σταδιοποίησης και η χρήση της ανοσοθεραπείας προσφέρεται πια σαν επιλογή σε περιστατικά με υποτροπή νόσου ή μεταστατικό καρκίνο.

Η αντιμετώπιση του καρκίνου κεφαλής-τραχήλου μπορεί να γίνει χειρουργικά, με ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία ή συνδιασμό θεραπείων για καλύτερες πιθανότητες ίασης. Η επιθετικότητα και η τοξικότητα των θεραπειών είναι εξουθενωτικές για τους ασθενείς. Μπορούν να επιφέρουν παροδικές ή μακροχρόνιες ανεπιθύμητες ενέργειες οι οποίες επιδρούν αρνητικά στη διατήρηση της ποιότητας ζωής. Σε κάποιες περιπτώσεις, ακρωτηριαστικές μη αναστρέψιμες επεμβάσεις μπορούν να είναι σωτήριες για το άτομο, αλλά επιφέρουν αλλαγή σωματικού ειδώλου και μια αθέατη για τους άλλους αναπηρία η οποία επηρεάζει μόνιμα την ικανότητα ομιλίας, επικοινωνίας, την κατάποση, τη λειτουργία της αναπνοής.

Υπό το φως αυτών των αλλαγών ο εκσυγχρονισμός και η υιοθέτηση καινούργιων νοσηλευτικών πρακτικών αλλα και η δημιουργία διεπιστημονικής ομάδας, είναι αναγκαία ώστε το άτομο με εμπειρία καρκίνου κεφαλής-τραχήλου να παραμείνει στο επίκεντρο λαμβάνοντας ένα ολιστικό πλάνο θεραπείας σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Η διαγνωση του καρκίνου απο μόνη της μπορεί να συντρίψει τον ασθενή και την οικογένεια του. Την ιδια ώρα που καλείται να πάρει σημαντικές αποφασεις δέχεται ενα καταιγισμό συναισθημάτων και σκέψεων που αφορούν προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά και οικονομικά προβλήματα  χάνοντας τον έλεγχο.

Ο νοσηλευτικός ρόλος είναι πολυδιάστατος. Στηρίζει, καθοδηγεί και εκπαιδεύει τον ασθενή σε μια προσπάθεια αποδοχής της νέας του πραγματικότητας, ώστε να ξαναβρεί τον έλεγχο και να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Εκπαιδεύει τους ασθενείς και το υποστηρικτικό περιβαλλον για την ασθένεια, τους προετοιμάζει για τις περίπλοκες θεραπείες που θα ακολουθήσουν, πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες,  ενδεχόμενες αλλαγές στην καθημερινότητα. Εστιάζει στις σημαντικές για το άτομο ανάγκες και το υποστηρίζει σε κάθε στάδιο της δύσκολης διαδρομής που καλείται να διαβεί.

Ο εξειδικευμένος νοσηλευτής κεφαλής-τραχήλου πραγματεύεται το συμφέρον του ασθενή ως συνήγορος, γεφυρώνοντας τα κενά στην επικοινωνία των εμπλεκομένων, συντονίζοντας το πλάνο φροντίδας και διασφαλίζοντας έτσι τη βέλτιστη ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών.

Εισαγωγή: Η πνευματική φροντίδα έχει γίνει ένα αυξανόμενα δημοφιλές θέμα για την νοσηλευτική εκπαίδευση, ακολουθούμενο από έλλειψη συνέπειας ως προς το πως πρέπει να διδάσκεται. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας ενός εκπαιδευτικού προγράμματος, στην ενίσχυση της ικανότητας για πνευματική φροντίδα σε προπτυχιακούς φοιτητές νοσηλευτικής. Το περιεχόμενο του προγράμματος έχει βασιστεί στα πρότυπα εκπαίδευσης του Enhancing Nurses’ and Midwives’ Competence in Providing Spiritual Care through Innovative Education and Compassionate Care (EPICC project).

Μέθοδος: Συνολικά 33 (20 στην ομάδα παρέμβασης και 13 στην ομάδα ελέγχου) φοιτητές νοσηλευτικής, στο δεύτερο έτος σπουδών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο δημογραφικών στοιχείων και το Εργαλείο  Αυτό-αξιολόγησης Ικανότητας Πνευματικής Φροντίδας EPICC. Οι ενότητες του προγράμματος περιλάμβαναν τις εξής: 1) Ενδο-προσωπική (εσωτερική) πνευματικότητα (Intra-personal spirituality), 2)Διασύνδεση μεταξύ πνευματικής φροντίδας και ψυχολογικής ευεξίας, 3) Διαπροσωπική (σχετιζόμενη με άλλους) πνευματικότητα (Interpersonal spirituality), 4)Αξιολόγηση και σχεδιασμός πνευματικής φροντίδας, 5) Παρέμβαση και εκτίμηση πνευματικής φροντίδας 6) Παρουσιάσεις-role playing φοιτητών. Κάθε ενότητα είχε διάρκεια 2 ωρών και περιλάμβανε μια 20λεπτη διάλεξη, συζήτηση, μελέτη περιπτώσεων, ατομικές και ομαδικές ασκήσεις, ομάδες εστίασης και παρουσιάσεις- role playing φοιτητών στο τέλος του προγράμματος  με σενάρια από την κλινικής τους πρακτική.

Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τις αλλαγές στα σκορ του εργαλείου κατά την προ-μέτρηση και την μετα-μέτρηση της ικανότητας για πνευματικής φροντίδα, η συνολική ικανότητα για πνευματική φροντίδα παρουσίασε σημαντική αύξηση μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος στην ομάδα παρέμβασης p<0.05.

Συμπεράσματα: Οι ικανότητες των προπτυχιακών φοιτητών νοσηλευτικής μπορούν να αναπτυχθούν ακολουθώντας ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για την παροχή πνευματικής φροντίδας. Για το λόγο αυτό, συνίσταται τα εκπαιδευτικά προγράμματα για την πνευματική φροντίδα να ενσωματώνονται στην ύλη της προπτυχιακής και μεταπτυχιακής νοσηλευτικής εκπαίδευσης.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Μια «δέσμη φροντίδας» είναι μια συλλογή παρεμβάσεων που μπορούν να εφαρμοστούν στη διαχείριση μιας συγκεκριμένης πάθησης. Μια δέσμη φροντίδας στοχεύει να τις συνδέσει σε μια συνεκτική μονάδα που πρέπει να τηρείται για κάθε ασθενή, κάθε φορά. Όλες οι εργασίες είναι απαραίτητες και πρέπει όλες να πραγματοποιούνται σε καθορισμένη περίοδο και τόπο.

Το 2013, το American College of Critical Care Medicine, σε συνεργασία με την Society of Critical Care Medicine και την American Society of Health-System Pharmacists, ενημέρωσε τις Οδηγίες κλινικής πρακτικής για τη διαχείριση του πόνου, της διέγερσης και του παραληρήματος σε ενήλικες ασθενείς στην εντατική (ICU PAD Guidelines) για την παροχή συστάσεων στους κλινικούς επαγγελματίες υγειάς για την καλύτερη διαχείριση των ασθενών σε κρίσιμη κατάσταση.

Η δέσμη φροντίδας ABCDEF αντιπροσωπεύει έναν οδηγό βασισμένο σε στοιχεία για τους κλινικούς επιστήμονες, ώστε να προσεγγίζουν τις οργανωτικές αλλαγές που απαιτούνται για τη βελτιστοποίηση της αποκατάστασης και των αποτελεσμάτων των ασθενών στην ΜΕΘ.

ΣΚΟΠΟΣ:Η ενημέρωση των επαγγελματιών υγείας για την εν λόγω δέσμη φροντίδας, τα πλεονεκτήματα της και πως μπορεί να εφαρμοστεί στον κλινικό χώρο. Επίσης, να επισυμανθεί η χρησιμότητα της υιοθέτησης της δέσμης αυτής και τα οφέλη που θα προσκομίσουν οι ασθενείς από τη χρήση της.

ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Διενεργήθηκε συστηματική ανασκόπηση με σκοπό να διερευνηθούν νέα ερευνητικά δεδομένα για την χρησιμότητα της δέσμης φροντίδας ABCDEF. Η αναζήτηση έγινε στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων, PUBMED, Google scholar, Cohrane, Cinahl, Embase και Up To Date. Κριτήρια εισαγωγής, τα άρθρα να είναι των τελευταίων 6 χρόνων (2017-2023) και να είναι στην αγγλική γλώσσα. Αναζητήθηκαν άρθρα με λέξεις κλειδιά όπως «ABCDEF Bundle», «ICU». Επιλέγηκαν 22 άρθρα τα οποία παρουσίασαν στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα και τα οποία είχαν καταλήξει πως η χρήση αυτής της δέσμης φροντίδας, είχε θετικά αποτελέσματα στην έκβαση της νόσου ενός βαρέως πάσχοντα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Για καλύτερο αποτέλεσμα της δέσμης μέτρων, τα νοσοκομεία και πιο συγκεκριμένα οι ΜΕΘ θα πρέπει να επενδύσουν, στη συνεχή διαχείριση του πόνου, στη διαχείριση του παραληρήματος, στις διαδικασίες και παρεμβάσεις κινητοποίησης(ακόμα και αν ο ασθενής βρίσκεται σε καταστολή) και στην ελαχιστοποίηση αχρείαστων/μεγάλων δόσεων καταστολής.

Τα πολλαπλά πιθανά οφέλη αυτών των στρατηγικών υπερτερούν των ελάχιστων κινδύνων κόστους και συντονισμού. Η δέσμη αυτή, είναι ένας δρόμος για ολοκληρωμένη φροντίδα ασθενών και την βέλτιστη χρήση των πόρων, με αποτέλεσμα πιο διαδραστικούς ασθενείς ΜΕΘ με καλύτερο έλεγχο του πόνου και οι οποίοι θα μπορούν να συμμετάσχουν με ασφάλεια, σε υψηλότερης τάξης σωματικές και γνωστικές δραστηριότητες.

Εισαγωγή: Ο πόνος ορίζεται ως μια  δυσάρεστη αισθητηριακή και  συναισθηματική εμπειρία που σχετίζεται με  υπάρχουσα ή ενδεχόμενη ιστική βλάβη και εκφράζεται με όρους που υποδηλώνουν τον χαρακτήρα και την έκταση της βλάβης. Παρόλο που είναι μια δυσάρεστη κατάσταση για τον ασθενή  ο πόνος προειδοποίει τον οργανισμό για  απειλητικές για την ζωή καταστάσεις.  Όπως ορίστηκε από τον McCaffery (1979) ο πόνος είναι οτιδήποτε θεωρεί ο ασθενής ως πόνο και διαρκεί όσο ο ασθενής αναφέρει ότι συνεχίζεται.

Στις Μονάδες Εντατικής Νοσηλείας (ΜΕΝ)  σε ασθενείς που βρίσκονται σε καταστολή καθίσταται δύσκολη η εκτίμηση του πόνου από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό λόγο της μη λεκτικής επικοινωνίας .

Σκοπός: Ο σκοπός της εισήγησης είναι να αναδειχθεί η σημαντικότητα της αξιολόγησης του πόνου για την συγκεκριμένη ομάδα στις ΜΕΝ, να αναφερθούν τα εργαλεία αξιολόγησης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατάλληλη τεκμηρίωση και γρήγορη αντιμετώπιση του πόνου. Η υψηλής ποιότητας διαχείριση του πόνου και η ανακουφιστική θεραπεία θα πρέπει να στοχεύουν εξατομικευμένα κάθε ασθενή. Η αναλγησία έχει θετικά αποτελέσματα στη νοσηρότητα και προλαμβάνει την ανάπτυξη πολλών επιπλοκών.

Μέθοδος: Κριτική αναφορά σημείων για την αξιολόγηση και την διαχείριση του πόνου των ασθενών στην ΜΕΝ

Συμπεράσματα: Άτομα που νοσηλεύονται σε ΜΕΝ διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης πόνου, αρκετές φορές υποδιαγιγνώσκεται και δεν αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά. Εάν ο πόνος δεν αντιμετωπιστεί επαρκώς οδηγεί σε δυσμενείς επιπτώσεις τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές. Η συνεχής εκτίμηση και διαχείριση του πόνου σε άτομα με καταστολή στις ΜΕΝ, προλαμβάνει αυτές τις επιπτώσεις, προάγει την ανακούφιση του ατόμου και διασφαλίζει ότι ο πόνος δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας για να προχωρήσει το πλάνο φροντίδας.

Εισαγωγή: O αορτικός διαχωρισμός προκύπτει από μια ρήξη στον αορτικό έσω χιτώνα όπου επιτρέπει στο αίμα να περάσει μέσα από το σημείο διαχωρισμού και στο μέσο της αορτής, χωρίζοντας τον έσω χιτώνα σε 2 σημεία, δημιουργώντας ένα πτερύγιο διαχωρισμού που χωρίζει τον αληθινό αυλό από έναν νεοσχηματισμένο ψευδή αυλό (Gulati et al., 2021). Το ποσοστό θνησιμότητας αυτών των περιστατικών παρουσιάζεται αυξημένο μεταξύ των ασθενών που παρουσιάζουν ή αναπτύσσουν καρδιακές επιπλοκές, οξεία ισχαιμία ή έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο ή κακή αιμάτωση οργάνων (Gulati et al., 2021). Η διαχείριση είναι σημαντική για την βέλτιστη έκβαση. 

Σκοπός: Παρουσίαση κλινικού περιστατικού που αφορά διαχωριστικό ανεύρυσμα αορτής με στόχο ανάπτυξη συζήτησης και για καίρια σημεία στην θεραπευτική προσέγγιση

Ιστορικό: Η κλινική περίπτωση αφορά γυναίκα 76 ετών η οποία προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με έντονο πόνο στο στήθος ,ο οποίος αντανακλούσε πίσω στην πλάτη και με δύσπνοια τις τελευταίες ώρες. Κατα την κλινική εξέταση και μετά τις απαραίτητες ακτινοδιαγνωστικές εξετάσεις, διαγνώστηκε με διαχωρισμό ανιούσας αορτής τύπου Α Stanford. Την επόμενη μέρα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και μετ’ έπειτα μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας (ΜΕΝ). Η ασθενής είχε ιατρικό ιστορικό, αρτηριακής υπέρτασης, υπερθυρεοειδισμό και υπερχολιστεροναιμία.

Υλικό και μέθοδος: Παρουσίαση της κλινικής περίπτωσης από την διάγνωση μέχρι το εξιτήριο από το νοσοκομείο

Κλινική εξέταση: Κατά την κλινική εξέταση η ασθενής ήταν ταχυπνοική, με χαμηλό κορεσμό οξυγόνου (SpO2: 90%), και πτώση της αρτηριακής πίεσης. Ηλεκτροκαρδιογραφηκά παρουσίαζε φλεβοκομβική ταχυκαρδία. Νευρολογικά ήταν σε εγρήγορση και προσανατολισμένη. Στη γενική ε ασθενής ήταν ιδρωμένη με κολλώδες δέρμα.

Διάγνωση και πλάνο φροντίδας: Η ασθενής υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία και διοισοφάγιο υπερηχοκαρδιογράφημα, τα οποία επιβεβαίωσαν το διαχωριστικό ανεύρυσμα αορτής. Μετά τη χειρουργική επέμβαση η ασθενής προσκομίσθηκε στη ΜΕΝ για μετεγχειρητική φροντίδα. Η ασθενής βρισκόταν υπο καταστολή, διασωληνομένη υπο μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Η ασθενής παρουσίαζε αιμοδυναμική αστάθεια και υπήρχε μικρή αιμορραγική διάθεση από τους θωρακικούς σωλήνες. Ως υποστήριξη χορηγήθηκαν ινότροπα και αγγειοσυσπαστικά σε συνεχή ροή και  έγινε αναπλήρωση υγρών και μεταγγίσεις αίματος όπου κρίθηκε απαραίτητο. Η ασθενής κατά την αφύπνιση είχε μειωμένο επίπεδο συνείδησης με αρχική Κλίμακα Γλασκώβης 6/15. Μεταφέρθηκε για αξονική εγκεφάλου η οποία επιβεβαίωσε ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο στο αριστερό ημισφαίριο. Μετά την αποσωλήνωση, η ασθενής ακολούθησε πλάνο αποκατάστασης αρχικά στη ΜΕΝ και αργότερα σε θάλαμο του νοσοκομείου. Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο η ασθενής μεταφέρθηκε σε κέντρο αποκατάστασης.

Συμπεράσματα:Η παρουσίαση αυτού του περιστατικού έχει στόχο ανοικτή συζήτηση με το ακροατήριο συγκεκριμένων σημείων που βασίζονται στις Κατευθυντηριες οδηγίες της Ευρωπαικής καρδιολογικής για την  διαγνωστική προσπέλαση, τη νοσηλεία και που ίσως θα μπορούσαν να είχαν διαφορετική διαχείριση με στόχο την βέλτιστη φροντίδα της ασθενούς.

Εισαγωγή: Οι αφίξεις εγκύων γυναικών στο ΤΑΕΠ αποτελούν ένα μικρό υποσύνολο της προσέλευσης αλλά έχουν μεγάλο βαθμό πολυπλοκότητας. 

Η εγκυμοσύνη συνδέεται με πολλές διαταραχές στην λειτουργεία των συστημάτων του οργανισμού, οι οποίες κάποιες φορές αποτελούν φυσιολογικές μεταβολές στον οργανισμό της εγκύου, αλλά σε κάποιες άλλες περιπτώσεις οι διαταραχές αυτές αποτελούν παθολογικές καταστάσεις, με αποτέλεσμα να θέτουν σε κίνδυνο την ζωή της μητέρας, ή του εμβρύου.

Σκοπός: Να αναφερθούν οι απειλητικές για την ζωή τους καταστάσεις, οι οποίες δεν είναι τόσο εύκολα αντιληπτές, λόγω των άτυπων συμπτωμάτων που εμφανίζονται κατά την νόσηση.

Υλικό και Μέθοδος: Για την διεκπεραίωση της παρούσας μελέτης, διενεργήθηκε συστηματική ανασκόπηση έτσι ώστε να διερευνηθούν άρθρα των τελευταίων χρόνων, στο υπό εξέταση θέμα. Τα άρθρα όπου χρησιμοποιήθηκαν, είναι των τελευταίων πέντε χρόνων, και η αναζήτηση έγινε μέσω των βάσεων δεδομένων, PUBMED, Google Scholar, Cochrane, ESI.  Μετά από εκτεταμένη αναζήτηση και με ενδελεχή αξιολόγηση της εγκυρότητας των άρθρων, η αναζήτηση κατέληξε σε 12 άρθρα, όπου αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να παρουσιαστεί το αποτέλεσμα αυτό.

Αποτελέσματα: Η μελέτη κατέληξε σε εννέα απειλητικές για την ζωή καταστάσεις, που αφορούν τις έγκυες γυναίκες.  Η συμπτωματολογία που παρουσιάζουν σε κάποιες από αυτές τις καταστάσεις, είναι πανομοιότυπη και τα συμπτώματα συνήθως άτυπα σε σχέση με την σοβαρότητα της κατάστασης που υποβόσκει.  Με την ενημέρωση των επαγγελματιών υγείας περί αυτών των θεμάτων θα μπορεί να γίνει η έγκαιρη αναγνώριση και η αντιμετώπιση τους με αποτέλεσμα την μείωση θνησιμότητα της εγκύου γυναίκας και του εμβρύου.

Συμπεράσματα: Στις περισσότερες εκπαιδεύσεις που γίνονται σε σχέση με τις απειλητικές καταστάσεις κατά την κύηση, δεν είναι αρκετά διαδεδομένα κάποια από τα θέματα που αναλύονται στην παρούσα μελέτη.  Η κατανόηση αυτών των καταστάσεων και η εφαρμογή στον κλινικό χώρο, θα καταστεί σωτήρια για το μέλλον των νοσούντων εγκύων γυναικών, στις οποίες τις περισσότερες φορές συγχέεται με την εγκυμοσύνη η συμπτωματολογία που παρουσιάζουν.

Εισαγωγή: Η αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία αποτελεί μια από τις σπανιότερες ανωμαλίες των στεφανιαίων αρτηριών, της οποίας ο επιπολασμός ανέρχεται στο 0.002%.¹ Το μικρό ποσοστό επιπολασμού, ο περιορισμένος αριθμός κλινικών περιπτώσεων και όγκος δεδομένων στις κατευθυντήριες οδηγίες όσον αφορά στα Στεφανιαία Αρτηριοφλεβικά Συρίγγια (ΣΑΣ), δυσχεραίνουν, τόσο τη μελέτη, όσο και τη διαχείριση της συγκεκριμένης νόσου. ^2-4 Παράλληλα, η ετερογένεια μεταξύ ανατομικής θέσης, μεγέθους και ροής, καθώς και το φάσμα ηλικιών και συννοσηρότητας των ασθενών, αυξάνουν τις προκλήσεις στη διαχείριση τους. ^{2, 3}

Παρουσίαση κλινικής περίπτωσης: Θήλυ 47 ετών, καυκάσια, προσέρχεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών ιδιωτικού νοσηλευτηρίου με αναφερόμενο οξύ, επίμονο άλγος (έντασης 8/10),  εντοπιζόμενο οπισθοστερνικά, με αιφνίδια έναρξη κατά τη διάρκεια της  οδήγησης νωρίτερα την ίδια μέρα, συνοδευόμενο με εφίδρωση. Ατομικό ιστορικό παχυσαρκίας, δισκοπάθειας, κρίσεις πανικού, εκκολπωμάτωσης εντέρου, γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης και πολυκυστικών ωοθηκών. Χειρουργικό ιστορικό  καισαρικών τομών x3 και γαστρεκτομής. Λήψη ομεπραζόλης και σερτραλίνης καθημερινά. Αναφέρει διακοπή καπνιστικής συνήθειας προ 15ετίας. Ιστορικό καρδιολογικού ελέγχου προ 2 μηνών με απουσία παθολογικών ευρημάτων. Οικογενειακό ιστορικό κακοήθους όγκου μαστών και ωοθηκών. 

Κατά την κλινική εξέταση: Ζ.Σ κατά φύση και παρουσία τελοσυστολικού φυσήματος. Ηλεκτροκαρδιογράφημα 12-απαγωγών και ακτινογραφία θώρακος χωρίς παθολογικά ευρήματα. Θετικά εργαστηριακά αποτελέσματα Δ-διμερών με διπλάσια τιμή από το φυσιολογικό. Το υπερηχοκαρδιογράφημα κατέδειξε μέτριου βαθμού ανεπάρκεια τριγλώγχινης βαλβίδας και διάταση του δεξιού κόλπου και κοιλίας. Η αξονική αγγειογραφία κατέδειξε ανευρυσματική διάταση Δεξιάς Στεφανιαίας Αρτηρίας (ΔΣΑ) 3.5cm, με παρουσία αρτηριοφλεβικού συρίγγιου μεταξύ ΔΣΑ και Στεφανιαίου Κόλπου (ΣΚ). 

Η ασθενής υποβλήθηκε σε επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης x2, αποκλεισμό του ανευρύσματος στην ΔΣΑ και αποκατάσταση τριγλώγχινας βαλβίδας. Αποσωληνώθηκε 12 ώρες μετεγχειρητικά.

Έλαβε εξιτήριο την 9^η μετεγχειρητική ημέρα, περιπατητική με ελαφρύ πόνο στο χειρουργικό τραύμα και βελτιωμένη κλινική εικόνα. Η ασθενής ενημερώθηκε για την κατάσταση της και έλαβε οδηγίες για την  φαρμακευτική αγωγή και την τροποποίηση στον τρόπο ζωής της. Προγραμματίστηκε επανέλεγχος την 7^η ημέρα από το εξιτήριο, ωστόσο δόθηκαν οδηγίες επικοινωνίας με το νοσηλευτήριο σε περίπτωση αλλαγής της κλινικής εικόνας ή περαιτέρω ερωτήσεων.

Συζήτηση: Στο φάσμα των ΣΑΣ, τα συρίγγια μεταξύ ΔΣΑ και ΣΚ είναι σπάνια και αποτελούν μόνο το 7% από τον συνολικό 0.002% επιπολασμό στον γενικό πληθυσμό. Ο ρόλος των νοσηλευτικών λειτουργών αποτελεί ζωτικής σημασίας όσο αφορά την προαγωγή, την υποστήριξη, την αξιολόγηση, την έγκαιρη και άμεση αναγνώριση και διαχείριση των περιστατικών ΣΑΣ. Δεδομένου των όσων έχουν αναφερθεί, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας μητρώων καταγραφής των περιστατικών ΣΑΣ και η περαιτέρω διερεύνηση των κλινικών αυτών περιπτώσεων έτσι ώστε να διερευνηθεί εκ βαθέως η συγκεκριμένη νόσος και να δημιουργηθούν κατευθυντήριες οδηγίες που θα εμπεριέχουν περισσότερα δεδομένα όσο αφορά τις μη ειδικές εκδηλώσεις, τους παράγοντες κινδύνου, και τις μεθόδους πρόληψης και διαχείρισης.

Βιβλιογραφία:

1. Stefanescu Schmidt, A. C. et al. (2022) ‘An unusual pair: Coronary artery fistula and coronary sinus ostium stenosis as a cause of refractory angina’, European Heart Journal – Case Reports, 6(5), pp. 1–5. doi: 10.1093/ehjcr/ytac121.
2. Baumgartner, H. et al. (2021) ‘2020 ESC Guidelines for the management of adult congenital heart disease’, European Heart Journal, 42(6), pp. 563–645. doi: 10.1093/eurheartj/ehaa554.
3. Al-Hijji, M. et al. (2021) ‘Coronary Artery Fistulas: Indications, Techniques, Outcomes, and Complications of Transcatheter Fistula Closure’, JACC: Cardiovascular Interventions. Elsevier, 14(13), pp. 1393–1406. doi: 10.1016/j.jcin.2021.02.044.
4. Reddy, G. et al. (2015) ‘Coronary Artery Fistulae’, Circulation: Cardiovascular Interventions, 8(11), pp. 1–8. doi: 10.1161/CIRCINTERVENTIONS.115.003062.

Το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο αποτελεί ένα από τα 78 αδειοδοτημένα ιδιωτικά νοσηλευτήρια που λειτουργούν στην Κύπρο, είναι συμβεβλημένο με το ΓΕΣΥ και είναι χτισμένο σε οικόπεδο 50 στρεμμάτων, στους λόφους της Λεμεσού, έχοντας θέα την πόλη και τη θάλασσα.  Με συνεχή και εντυπωσιακή ανάπτυξη και εξέλιξη από την έναρξη της λειτουργίας του, το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο αλλάζει μορφή και σήμερα συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων ιατρικών κέντρων της Κύπρου. Από εξειδικευμένο Κέντρο Καρκίνου εξελίσσεται σε Νοσοκομείο με πολλές ιατρικές ειδικότητες, του οποίου το κέντρο βάρους του εξακολουθεί να είναι η πρόληψη και η αντιμετώπιση του καρκίνου.

Το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο αποτελεί απότοκος του οράματος του Δρ Νίκου Ζαμπόγλου, ο οποίος μετά από 50 χρόνια προσφοράς στη Γερμανία, επέστρεψε στην Κύπρο με στόχο τη δημιουργία ενός Κέντρου το οποίο να παρέχει ποιότητα στον Τομέα της Υγείας και αναβαθμισμένες υπηρεσίες κυρίως στον ασθενή με καρκίνο υιοθετώντας το γερμανικό σύστημα. Με το όραμα αυτό ως ο «φάρος» της δημιουργίας του νοσηλευτηρίου, τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος στις 26/06/2016 και λειτούργησε στις 30/10/2017. Αρχικά λειτούργησε ως κλινική ημερήσιας νοσηλείας με 7 κλίνες και 48 εργαζομένους στους οποίους περιλαμβάνονταν 13 νοσηλευτές. Ενώ σήμερα, το Γερμανικό αποτελεί ένα από τα 23 ιδιωτικά νοσοκομεία, διαθέτει 125 κλίνες, συμπεριλαμβανομένου τις 12 κλίνες της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας και τις 47 κλίνες ημερήσιας νοσηλείας και απασχολεί πάνω από 500 εργαζομένους στους οποίους περιλαμβάνονται 139 νοσηλευτές και 26 βοηθούς θαλάμου/τραυματοφορείς. Με την ολοκλήρωση της προγραμματισμένης κτιριακής ανάπτυξης  αναμένεται ότι οι κλίνες θα αυξηθούν σε 168.

Το όραμά μας είναι το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο να καθιερωθεί ως ένα από τα καλύτερα ιατρικά ινστιτούτα στην Ευρώπη, με βάση την εξατομικευμένη φροντίδα των ασθενών μας, την αριστεία των ανθρώπων μας, την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και την έρευνα. Η αποστολή μας είναι να παρέχουμε κορυφαία υγειονομική περίθαλψη επικεντρωμένη στον ασθενή, εκπαίδευση υψηλής ποιότητας και πρωτοποριακή έρευνα, συνδυάζοντας τον γερμανικό επαγγελματισμό και την τεχνολογική υπεροχή με τη μεσογειακή ενσυναίσθηση και χαρά για τη ζωή.Το Γερμανικό Ιατρικό Ινστιτούτο (German Medical Institute), όπως πλέον θα ονομάζεται, συνθέτουν πρωτοποριακά Τμήματα και Μονάδες παρέχοντας υπηρεσίες μοναδικές στον τόπο μας. Συγκεκριμένα διαθέτει:

• Τμήμα Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας
• Το μόνο νοσοκομείο που προσφέρει την ενδοϊστική ακτινοθεραπεία/βραχυθεραπεία στην Κύπρο. Η ενδοϊστική ακτινοθεραπεία του προστάτη παρέχει την δυνατότητα στους ασθενείς να έχουν καλύτερη σεξουαλική ζωή σε σχέση με την εξωτερική ακτινοθεραπεία και λιγότερη ταλαιπωρία.
• Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής
• Αποτελεί τον μοναδικό θάλαμο νοσηλείας Πυρηνικής Ιατρικής παγκυπρίως και αποτελείται από 5 μονόκλινα δωμάτια νοσηλείας τα οποία διαθέτουν άμεση πρόσβαση σε ακτινοπροστατευόμενο κήπο.
• Στον θάλαμο παρέχονται θεραπείες καλοήθων και κακοήθων παθήσεων του θυρεοειδούς αδένα με ραδιενεργό ιώδιο (131Ι), συμπεριλαμβανομένων και υψηλής δόσεως (μέχρι 10 GBq) θεραπειών για αντιμετώπιση απομακρυσμένων μεταστάσεων. Επίσης, πραγματοποιούνται θεραπείες με ραδιενεργό ράδιο (Xofigo) για την αντιμετώπιση οστικών μεταστάσεων σε ενήλικες με ανθεκτικό στον ευνουχισμό καρκίνο του προστάτη. Επιπρόσθτα, παρέχονται καινοτόμες θεραπείες στο πλαίσιο του «THERANOSTICS». Ο όρος «THERANOSTICS» προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «θεραπεία» και «διάγνωση». Είναι η μέθοδος που μας επιτρέπει, συνδυάζοντας αυτούς τους δύο όρους και με τη χρήση ειδικών ραδιοφαρμάκων. «Βλέπουμε αυτό που θέλουμε να θεραπεύσουμε αλλά και θεραπεύουμε αυτό που βλέπουμε».
• Μεταξύ των θεραπειών, περιλαμβάνονται η αντιμετώπιση προστατικών μεταστάσεων και νευροενδοκρινικών όγκων με ραδιοϊχνιθέτη (177Lu-PSMA), επιτρέποντας την επίτευξη μεγάλης ακρίβειας στη θεραπεία των μεταστάσεων από τον καρκίνο του προστάτη σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος.
• Το Τμήμα διαθέτει το μοναδικό σε όλη την Κύπρο PET/CT για σκοπούς διάγνωσης κακοηθειών.
• Τμήματα Ημερήσιας Νοσηλείας Παθολογικής Ογκολογίας/ Χημειοθεραπείας
• Το τμήμα παθολογικής ογκολογίας και αιματολογίας είναι ένα πλήρως οργανωμένο και εξοπλισμένο τμήμα που παρέχει θεραπεία και ολιστική φροντίδα των ασθενών που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο.
• Παρέχονται σύγχρονες μέθοδοι χημειοθεραπείας, στοχευμένης θεραπείας, ορμονοθεραπείας και ανοσοθεραπείας.
• Εφαρμόζονται, επίσης, όλα τα σχήματα χημειοθεραπείας για όλους τους συμπαγείς κακοήθεις όγκους και χρησιμοποιούνται όλα τα σύγχρονα σχήματα πολυχημειοθεραπείας για τη θεραπεία όλων των αιματολογικών κακοηθών νοσημάτων.
• Το Τμήμα (1) διαθέτει 10 σύγχρονες καρέκλες θεραπείας και το Τμήμα (2) διαθέτει 12 σύγχρονες καρέκλες θεραπείας.
• Αγγειογραφικό και Αιμοδυναμικό Τμήμα
• Το Τμήμα είναι πλήρως εξοπλισμένο με σύγχρονα μηχανήματα για διαγνωστικές και επεμβατικές διαδικασίες. Το προσωπικό έχει υψηλή επιστημονική εκπαίδευση και κατάρτιση, με πολυετή εμπειρία.
• Προσφέρεται ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών, που παρατίθενται παρακάτω:
• Στεφανιαία αγγειογραφία και αγγειοπλαστική (PCI) συμπεριλαμβανομένης και θεραπευτικής αντιμετώπισης οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου.
• Διαγνωστικοί τρόποι για την εκτίμηση της στεφανιαίας νόσου, όπως FFR, iFR και Ενδοαγγειακό Υπέρηχο.
• Εξαιρετικά προηγμένες τεχνικές επεμβατικής για σύνθετες και ασβεστοποιημένες στεφανιαίες νόσους, αθηρεκτομή περιστροφής και λιθοτριψία Shockwave.
• Εμφύτευση καρδιακών βηματοδοτών και απινιδωτών (ICD), συμπεριλαμβανομένου ενός μονού και διπλού θαλάμου, και θεραπεία καρδιακού επανασυγχρονισμού (CRT).
• Δεξιός Καθετηριασμός Καρδιάς.
• Περικαρδιοκέντηση για τη θεραπεία του ταμπόν ή σημαντική περικαρδιακή συλλογή.
• Εργαστήρια Απεικονίσεων και Επεμβατική Ακτινολογία
• Το Τμήμα διαθέτει δύο αίθουσες Μαγνητικού Τομογράφου, δύο αίθουσες Αξονικού Τομογράφου, δύο αίθουσες υπερήχων, μια αίθουσα μαστογράφου και μια αίθουσα ακτινοσκοπικού όπου τοποθετούνται ουροκαθετήρες, νεφροστομίες.
• Διενεργούνται όλων των ειδών βιοψίες.
• Οι βιοψίες προστάτη γίνονται σε αίθουσα στα χειρουργεία.
• Επίσης με τον Μαστογράφο διενεργούνται και βιοψίες.
• Ειδική Παθολογική/ Ογκολογική Νοσηλευτική Μονάδα
• Το τμήμα έχει διαθεσιμότητα 27 κλινών, στις οποίες υπάρχουν δίκλινα, τρίκλινο και μονόκλινα δωμάτια νοσηλείας με το ένα εκ των οποίων να έχει αρνητική πίεση και τη δυνατότητα διαχείρισης μολυσματικού περιστατικού.
• Ο παθολογικός ογκολογικός θάλαμος διαχειρίζεται ογκολογικά περιστατικά τα οποία εισέρχονται για χορήγηση χημειοθεραπείας, για νοσηλεία μετά από διενέργεια βραχυθεραπείας και εξωτερικής ακτινοθεραπείας, για διερεύνηση διάγνωσης και για ολοκλήρωση σταδιοποίησης, όπως και για επανασταδιοποίηση σε υφιστάμενους ασθενείς του Κέντρου για τη διενέργεια βιοψίας.
• Επίσης, στο τμήμα εισάγονται ασθενείς που παρουσιάζουν επιπλοκή από τη θεραπεία τους ή και επιδείνωση της κατάστασής τους και νοσηλεύονται σε αυτό ασθενείς τελικού σταδίου για υποστηρικτική και παρηγορητική φροντίδα.
• Το Τμήμα διαθέτει Roof Garden έχοντας θέα την πόλη και τη θάλασσα για να δίδεται η ευκαιρία στους εσωτερικούς ασθενείς, περιπατητικούς και κλινήρης, να απολαύσουν τον εξωτερικό χώρο.
• Χειρουργική Νοσηλευτική Μονάδα
• Το τμήμα αποτελείται από 25 κλίνες και σε αυτό νοσηλεύονται περιστατικά Γενικής Χειρουργικής, Πλαστικής Χειρουργικής, Ωτορινολαρυγγικά, Ορθοπεδικά, Ουρολογικά και Νευροχειρουργικά.
• Τμήμα Εξωτερικών Ιατρείων όλων των ιατρικών ειδικοτήτων πλην της μαιευτικής.
• Τμήμα Ενδοσκοπήσεων
• Διαθέτει τρεις ενδοσκοπικές αίθουσες για ασθενείς με γαστρεντερολογικές και πνευμονολογικές παθήσεις στις οποίες διενεργούνται: γαστροσκοπήσεις, κολονοσκοπήσεις, ενδοσκοπικός υπέρηχος (EUS), ενδοσκοπική παλίνδρομη χολάγγειο-παγκρεατογραφία (ERCP), διαδερμική ενδοσκοπική γαστροστομία (PEG), βρογχοσκοπίσεις, ενδοβρογχοσκοπικός υπέρηχος (EBUS).
• Στο χώρο ανάνηψης υπάρχουν πέντε κλίνες.
• Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και Αυξημένης Φροντίδας
• Διαθέτει 8 κλίνες ΜΕΘ και 4 κλίνες ΜΑΦ όπου νοσηλεύονται ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές και κρίσιμες παθήσεις. Σε αυτούς εντάσσονται, περιστατικά επεμβατικής καρδιολογίας, αγγειοχειρουργικής, ασθενείς για μετεγχειρητική παρακολούθηση μετά από επεμβάσεις καρδιοχειρουργικής και γενικής χειρουργικής, καθώς και βαριά πάσχοντες ασθενείς.
• Απαρτίζεται από έμπειρο και εξειδικευμένο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και είναι πλήρως εξοπλισμένη με σύγχρονα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας με στόχο τη παροχή ολιστικής, εξατομικευμένης και ανθρωπιστικής φροντίδας.
• Τμήμα Αναισθησιολογίας και Περιεγχειριτικής
• Οι νοσηλευτές αναισθησιολογίας ασχολούνται με την περίοδο πριν, κατά και μετά τη διάρκεια του χειρουργείου και εξασφαλίζουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις αξιολογώντας τις ανάγκες των ασθενών, κατευθύνοντας τη φροντίδα του ασθενούς και παρέχοντας βοήθεια στους χειρουργούς και αναισθησιολόγους κατά τη διάρκεια των διαδικασιών με σκοπό την αδιαπραγμάτευτη ασφάλεια του ασθενή και την παροχή υψηλής ποιότητας φροντίδας.
• Τμήματα στα οποία συμβάλλει ο Νοσηλευτής Αναισθησιολογίας:
• Τμήμα Χειρουργείων (χειρουργικές αίθουσες, αίθουσες προετοιμασίας/προνάρκωσης και ανάνηψης)
• Αγγειογραφικό και Αιμοδυναμικό Τμήμα (Τμήμα Καθετηριασμών Καρδίας)
• Τμήμα Ενδοσκοπήσεων
• ΜΕΘ
• Τμήμα Επεμβατικής και Διαγνωστικής Ακτινολογίας
• Τμήμα Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας
• Τμήμα Μαγνητικής και Αξονικής Τομογραφίας
• Τμήμα Άσηπτων και Σηπτικών Χειρουργικών Επεμβάσεων
• Το Τμήμα αποτελείται από πέντε άσηπτες χειρουργικές αίθουσες και μια σηπτική. Η μία εκ των πέντε άσηπτων αιθουσών είναι Υβριδική στην οποία δύναται να διενεργούνται καθετηριασμοί και επεμβάσεις αγγειοχειρουργικής και νευροχειρουργικής με την χρήση εξειδικευμένου μηχανήματος ακτινοσκόπησης. Επίσης, το Τμήμα διαθέτει άσηπτη αίθουσα με θωράκιση ακτινοπροστασίας, η οποία επιτρέπει την ενδοεγχειρητική ακτινοθεραπεία.
• Ο χώρος του Τμήματος έχει κατασκευαστεί με ευρωπαϊκές προδιαγραφές, εξασφαλίζοντας ένα όμορφο και ασφαλές περιβάλλον, τόσο για τους ασθενείς, όσο και για τους εργαζόμενους.
• Οι αίθουσες είναι εξοπλισμένες με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας. Σε αυτές διεκπεραιώνονται χειρουργικές επεμβάσεις Γενικής Χειρουργικής, Καρδιοχειρουργικής, Αγγειοχειρουργικής, Ουρολογίας, Ωτορινολαρυγγολογίας, Ορθοπεδικής, Νευροχειρουργικής και Πλαστικής Χειρουργικής.
• Μονάδα Τεχνητού Νεφρού
• Αφορά την πρόληψη και την αντιμετώπιση της νεφρικής νόσου σε όλα τα στάδια της πορείας της, παρέχοντας υψηλού επιπέδου φροντίδας και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών μας. Ένα χρόνο μετά την λειτουργία της Μονάδας έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετεί 80 ασθενής στο σύνολο που είναι και ο μέγιστος αριθμός πληρότητας της Μονάδας.
• Η μονάδα χωρίζεται σε δύο ορόφους με δέκα κλίνες ο κάθε όροφος και ένα δωμάτιο απομόνωσης (yellow unit).
• Τμήμα Φυσιοθεραπείας
• Τμήμα Συνδυαστικής Ιατρικής (βελονισμός, γιόγκα)
• Τμήμα Ιατρικής Φυσικής
• Το Τμήμα υποστηρίζει τις ιατρικές ειδικότητες της Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, της Διαγνωστικής και Επεμβατικής Ακτινολογίας και της Πυρηνικής Ιατρικής, εξασφαλίζοντας την ποιότητα και την ασφάλεια των ιατρικών υπηρεσιών.
• Τμήμα Ιατρικής Πληροφορικής
• Κλινικό Εργαστήριο
• Φαρμακείο (περιλαμβάνει και το κουβούκλιο ασφαλείας για την ετοιμασία χημειοθεραπειών)
• Τμήμα Ραδιοχημείας
• Τμήμα Κλινικής Ψυχολογίας
• Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας και
• Τμήμα εκπροσώπησης δικαιωμάτων των ασθενών.

Επίσης δρομολογείται να λειτουργήσουν τα εξής Τμήματα/ Μονάδες:

• Τμήμα Αιματολογίας και Μονάδα Αλλογενής Μεταμόσχευσης Μυελών των Οστών
• Μονάδα Εντατικής Θεραπείας
• Καρδιολογική Μονάδα Εντατικής Θεραπείας
• Εξειδικευμένη Μονάδα Θεραπείας Εγκεφαλικών Επεισοδίων
• Κλινική Πόνου και Φροντίδας
• Παθολογική / Νευρολογική Νοσηλευτική Μονάδα.

Το Γερμανικό δίδοντας έμφαση στον τομέα της έρευνας, έχει οργανώσει το Τμήμα Έρευνας το οποίο συνεργάζεται με εξειδικευμένα κέντρα ανά τον κόσμο που διαπρέπουν στον Τομέα της υγείας. Επίσης, λαμβάνει μέρος σε αρκετά προγράμματα που επιχορηγούνται από το κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Τμήμα Έρευνας συμμετέχει σε κλινικές δοκιμές δίνοντας την ευκαιρία στους ασθενείς να λάβουν καινοτόμα φάρμακα και τεχνικές εκεί όπου οι υπάρχουσες θεραπευτικές μέθοδοι δεν έχουν ανταποκριθεί, αυξάνοντας το προσδόκιμο ζωής τους και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής τους. Επιπρόσθετα, το Γερμανικό έχει αναπτύξει μια αγαστή συνεργασία με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμια Κύπρου, το Πανεπιστήμιο Frederick και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου για παροχή κλινικής εκπαίδευσης των φοιτητών της Νοσηλευτικής, δίδοντάς τους την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με την επιστημονική κατάρτιση των εργαζομένων, τον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, την υψηλή τεχνολογία και την εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων θεραπείας σε ένα σύγχρονο, φιλικό και λειτουργικό νοσοκομειακό περιβάλλον. Μέχρι στιγμής έχει προσφερθεί κλινική εκπαίδευση σε 150 φοιτητές Νοσηλευτικής. Επιπρόσθετα, ο Τομέας Εκπαίδευσης του Γερμανικού εστιάζει στην συνεχιζόμενη εκπαίδευση παρέχοντας τη δυνατότητα εσωτερικών εκπαιδεύσεων και εργαστηρίων για την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών, την αναβάθμιση ιατρικών και νοσηλευτικών διεργασιών και την προσφορά γνώσης αναφορικά με καινοτόμες τεχνικές και πρακτικές στον Τομέα της Υγείας. Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως έχει μπει σε εφαρμογή το σχέδιο εκπαίδευσης και καθοδήγησης της ομάδας αναζωογόνησης, καθώς και τα προγράμματα προσαρμογής για τους νεοπροσληφθέντες.

Το Γερμανικό διαθέτει αυτόνομο θεσμοθετημένο Τμήμα Λοιμωξιολογίας με ιατρό Λοιμωξιολόγο και Νοσηλευτή Επιτήρησης Λοιμώξεων. Οι δραστηριότητες του Τμήματος περιλαμβάνουν τον έλεγχο και την πρόληψη των λοιμώξεων σε όλους τους χώρους του νοσηλευτηρίου, την παροχή εξειδικευμένης συμβουλευτικής για θέματα λοιμώξεων σε νοσηλευόμενους ασθενείς, καθώς και τη λειτουργία Τακτικού Λοιμωξιολογικού Ιατρείου για μη νοσηλευόμενους, εξωτερικούς ασθενείς, οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα λοιμώξεων. Τέλος, το Τμήμα έχει αναπτύξει συνεργατικές και αυτόνομες ερευνητικές δραστηριότητες, με πληθώρα δημοσιευμένων μελετών στη διεθνή ιατρική βιβλιογραφία.

Το Γερμανικό Ογκολογικό Κέντρο διατηρεί ένα Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης το οποίο αποτελείται από ελεγχόμενες πολιτικές, διαδικασίες, εγχειρίδια, έντυπα και οδηγίες εργασίας υιοθετώντας τα παρακάτω διεθνή πρότυπα και απαιτήσεις:

ISO 9001: Σύστημα Διαχείρισης της Ποιότητας

ISO 45001: Σύστημα Διαχείρισης  για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία

ISO 22000:  Σύστημα Διαχείρισης Ασφάλειας Τροφίμων.

Επιπλέον, στο παρόν στάδιο το Γερμανικό βρίσκεται σε διαδικασία Διαπίστευσης από Επίσημο Φορέα του εξωτερικού και η οποία θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2023.

Επίσης το Γερμανικό, έχοντας περιβαλλοντική συνείδηση, έχει προβεί στην εγκατάσταση Τριτοβάθμιας Επεξεργασίας Λυμάτων με σκοπό την απολύμανση του νερού μετά από βιολογικό καθαρισμό και ανάκτηση του νερού το οποίο είναι κατάλληλο για πότισμα ή άρδευση, εμπλουτισμένο με ιόντα χαλκού και αργύρου,

ενισχύοντας την ανάπτυξη των φυτών, προστατεύοντας τα από ασθένειες και μειώνοντας τη χρήση των φυτοφαρμάκων και την άντληση νερού από το έδαφος. Με την εγκατάσταση του εν λόγω συστήματος, το Γερμανικό έχει προχωρήσει στο φύτεμα πάνω από 5000 φυτών και δέντρων. Επιπρόσθετα, το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας που απαιτείται για την λειτουργία του Κέντρου εξασφαλίζεται με φωτοβολταϊκά μέσα. Εντός του 2024, το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στο 90% καθιστώντας το Γερμανικό σχεδόν αυτόνομο σχετικά με την ηλεκτρική ενέργεια μέσω της ηλιακής ενέργειας.

Μέρος των βασικών αξιών του Γερμανικού είναι η καινοτομία και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση τόσο προς τους ασθενείς/συγγενείς, όσο και προς τους εργαζομένους. Στοχεύοντας στις εν λόγω αξίες, το Γερμανικό οργανώνει στο εγγύς μέλλον την λειτουργία βρεφονηπιαγωγικού σταθμού για τα παιδία των εργαζομένων. Ο εν λόγω Σταθμός θα βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το Γερμανικό και θα διαθέτει τις υπηρεσίες του σε εξαιρετικά χαμηλό κόστος ως προς τους εργαζόμενους.

Κατανοώντας τον ουσιαστικό ρόλο του νοσηλευτή, το Γερμανικό έχει ως στόχο την ουσιαστική επένδυση στο νοσηλευτικό προσωπικό, υποστηρίζοντας την επαγγελματική ανέλιξη και ανάπτυξη των νοσηλευτών μας και την συνεχιζόμενη εκπαίδευσή τους σε καινοτόμα συστήματα τεχνολογίας της υγειονομικής περίθαλψης. Σε ένα νοσοκομειακό περιβάλλον που στόχο έχει την ενθάρρυνση της ψυχολογίας του ασθενή, το υπάρχον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό εργάζεται δυναμικά, ομαδικά και αρμονικά με σεβασμό και ευγένεια. Οι νοσηλευτές εμπλέκονται ενεργά στη λήψη αποφάσεων του Κέντρου μέσω της Νοσηλευτικής Διεύθυνσης, αναλαμβάνοντας δράσεις προσαρμοσμένες αποτελεσματικά σε κάθε νέα πρόκληση. Σημειώνεται ότι, το Γερμανικό βρίσκεται στην διαδικασία καθορισμού νοσηλευτικής δομής, ιεραρχίας και μισθολογικών κλιμάκων. Σκοπός είναι να διασφαλίζεται η επαγγελματική ανέλιξη του νοσηλευτικού προσωπικού με την ευθυγράμμιση των ατομικών ικανοτήτων, των προτύπων πρακτικής, το όραμα, την αποστολή, τις αξίες και τους στόχους του Γερμανικού.

Ενόψει όλων των πιο πάνω, είναι φανερό ότι το Γερμανικό εξελίσσεται και για αυτό σας προσκαλώ vα εξελιχθείτε και εσείς μαζί του! Σε περίπτωση ενδιαφέροντος  υποβολής βιογραφικών, παρακαλώ αποταθείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.goc.com.cy (Τομέας «Θέσεις Εργασίας»).

Ορισμός Αναισθησίας:

Αναισθησία ορίζεται ως η απουσία όλων των αισθητικών αντιλήψεων και αποτελεί ιατρική πράξη η οποία επιτυγχάνεται είτε με τη συστηματική χορήγηση φαρμάκων στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) – γενική αναισθησία, είτε με αποκλεισμό περιφερικών νεύρων – περιοχική αναισθησία. Κατά τη γενική αναισθησία αποκλείονται τόσο οι πέντε βασικές αισθήσεις (όραση, γεύση, ακοή, όσφρηση και αφή), όσο και η αντίληψη της θερμοκρασίας, της πίεσης, της αίσθησης στάσης του σώματος και του πόνου. Κατά την περιοχική αναισθησία αποκλείεται μόνο η αίσθηση της αφής και η αντίληψη της θερμοκρασίας, της πίεσης, της αίσθησης στάσης του σώματος και του πόνου.

Τι είναι η αναισθησιολογική νοσηλευτική;

O νοσηλευτής αναισθησίας, είναι ένας εξειδικευμένος νοσηλευτής προηγμένης πρακτικής που διαχειρίζεται την αναισθησία σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργικές, διαγνωστικές ή θεραπευτικές επεμβάσεις και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της ασφάλειας των ασθενών. Εργάζονται στενά με άλλους επαγγελματίες υγείας, συμπεριλαμβανομένων χειρουργών και αναισθησιολόγων, για να διασφαλίσουν την ασφαλή και αποτελεσματική χορήγηση της αναισθησίας και την παρακολούθηση των ασθενών καθ’ όλη τη διάρκεια της περιεγχειρητικής διαδικασίας.

Ιστορική Ανάπτυξη Νοσηλευτικής Αναισθησιολογίας:

Η νοσηλευτική αναισθησία πρωτοεμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου (1865), όταν οι νοσηλευτές άρχισαν να διαχειρίζονται την αναισθησία των τραυματιών στρατιωτών. Κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, η νοσηλευτική αναισθησία εξελίχθηκε ανεπίσημα, με τους νοσηλευτές να λαμβάνουν εκπαίδευση. Στα 1920s-1930s, διαμορφώθηκε η εξειδίκευση με εκπαιδευτικά προγράμματα και την ίδρυση του Αμερικανικού Συλλόγου Νοσηλευτών Αναισθησίας (AANA). Οι νοσηλευτές αναισθησίας υπηρέτησαν κατά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισαν την επαγγελματική τους ανάπτυξη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αναισθησιολογική Νοσηλευτική:

Η νοσηλευτική αναισθησιολογία αποτελεί σήμερα σε αρκετές χώρες του κόσμου μια ισχυρή εξειδίκευση του κλάδου. Στις ΗΠΑ υπάρχουν πιστοποιημένοι νοσηλευτές αναισθησιολογίας με προηγμένο επίπεδο εκπαίδευσης – μεταπτυχιακό στην αναισθησιολογία, που τους παραχωρεί το δικαίωμα χορήγησης αναισθησίας στους ασθενείς υπό ή χωρίς την επίβλεψη αναισθησιολόγου.  Στην Ευρώπη δεν έχει αναγνωρισθεί πλήρως ο τίτλος αυτός, ωστόσο οι νοσηλευτές αναισθησιολογίας αποτελούν μέρος της ομάδας της αναισθησίας.

Καθήκοντα Νοσηλευτή Αναισθησίας:

Προεγχειρητική φροντίδα:

• Προετοιμασία του εξοπλισμού αναισθησίας και των φαρμάκων, εξασφαλίζοντας ότι όλα λειτουργούν σωστά και είναι εύκολα προσβάσιμα κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
• Εκπαίδευση του ασθενούς: Ενημέρωση του ασθενούς σχετικά με το τι να περιμένει κατά τη διάρκεια της αναισθησίας και της χειρουργικής επέμβασης.
• Διεξαγωγή λεπτομερούς προεγχειρητικής αξιολόγησης για τη συγκέντρωση των πληροφοριών που αφορούν τον ασθενή, συμπεριλαμβανομένου του ιστορικού, των τρεχουσών φαρμάκων, των αλλεργιών και της σωματικής κατάστασης.

Διεγχειρητική φροντίδα:

• Εισαγωγή της Αναισθησίας: Χορήγηση της αναισθησίας με σκοπό την κατάργηση των αισθήσεων ή χορήγηση καταστολής, ανάλογα με το είδος της επέμβασης και τις ανάγκες του ασθενούς.
• Διατήρηση αεραγωγού: Εξασφάλιση οξυγόνωσης και αερισμού καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης. Αυτό περιλαμβάνει διασωλήνωση, εάν απαιτείται.
• Παρακολούθηση της Αναισθησίας: Συνεχής παρακολούθηση των ζωτικών σημείων του ασθενούς, συμπεριλαμβανομένων των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στην εκπνοή.
• Χορήγηση και διαχείριση φαρμάκων, συμπεριλαμβανομένων αναισθητικών παραγόντων, αναλγητικών, μυοχαλαρωτικών και άλλων φαρμάκων για τη διατήρηση της αναισθησίας και την ανακούφιση από τον πόνο.
• Επικοινωνία με τη χειρουργική ομάδα, παρέχοντας πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του ασθενούς για την αντιμετώπιση οποιωνδήποτε προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της επέμβασης.
• Ετοιμότητα για ανταπόκριση σε επείγοντα περιστατικά, όπως καρδιακή ανακοπή, αναφυλακτική αντίδραση ή δυσμενείς αντιδράσεις στην αναισθησία.

Μετεγχειρητική φροντίδα:

• Ασφαλής αφύπνιση του ασθενούς
• Παρακολούθηση των ζωτικών σημείων και διασφάλιση αεραγωγού.
• Αξιολόγηση και διαχείριση του μετεγχειρητικού πόνου.
• Μεταφορά στην αίθουσα ανάνηψης.

Μονάδα μετα-αναισθητικής φροντίδας (ΜΜΑΦ) ή αίθουσα ανάνηψης:

• Η αίθουσα ανάνηψης στελεχώνεται από νοσηλευτές του αναισθησιολογικού τμήματος.
• Συνεχής παρακολούθηση των ζωτικών σημείων και διασφάλιση αεραγωγού.
• Αξιολόγηση και διαχείριση του μετεγχειρητικού πόνου.
• Αξιολόγηση επιπέδου συνείδησης.
• Καταγραφή ισοζυγίου υγρών (συμπεριλαμβανομένων συστημάτων παροχέτευσης)
• Αποδέσμευση ασθενή από την αίθουσα ανάνηψης με τις οδηγίες του υπεύθυνου αναισθησιολόγου και παράδοση στο χειρουργικό τμήμα.

Τμήματα στα οποία συμβάλλει ο ΝΑ:

• Χειρουργεία και Ανάνηψη
• Τμήμα Καθετηριασμών Καρδίας
• Ενδοσκοπήσεις
• Τμήμα Επεμβατικής και Διαγνωστικής Ακτινοβολίας
• Τμήμα Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας
• Μαγνητική και Αξονική Τομογραφία
• Επείγοντα περιστατικά σε όλο το νοσηλευτήριο

Συνοπτικά:

• Την υποδοχή και υποστήριξη του ασθενή στο χώρο που θα λάβει αναισθησία
• Έλεγχο για λειτουργικό αναισθησιολογικό μηχάνημα και κύκλωμα αναισθησιολογικού μηχανήματος
• Προετοιμασία εξοπλισμού για όλα τα είδη αναισθησίας
• Προετοιμασία φαρμάκων για χορήγηση αναισθησίας
• Ασφαλές περιβάλλον για χορήγηση αναισθησίας
• Έλεγχο για λειτουργικό σύστημα αναρρόφησης και σύστημα τροφοδοσίας ιατρικών αέριων
• Μηχάνημα παρακολούθησης αιμοδυναμικών παραμέτρων του ασθενή (monitoring)
• Τον έλεγχο του μετεγχειρητικού και οξύ πόνου
• Την παρακολούθηση και φροντίδα του ασθενή μετεγχειρητικά στο χώρο ανάνηψης
• Έλεγχο για εξοπλισμό επείγουσας υποστήριξης και δύσκολου αεραγωγού
• Την καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση σε όλους τους χώρους του νοσοκομείου
• Τη νοσηλευτική κάλυψη κάθε αναισθησιολογικής τεχνικής σε οποιοδήποτε χώρο διενεργείται (εκτός χειρουργείου).

Εισαγωγή

Η χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ), αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα υγείας. Ταξινομείται σε πέντε στάδια σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες KDIGO(2012) βάσει του ρυθμού σπειραματικής διήθησης (GFR) (Levin et al., 2014)

Η νεφρική ανεπάρκεια αφορά τα στάδια 3-5, όταν ο GFR είναι κάτω από 60 ml/min/1.73m² ανεξαρτήτως αιτίου. Η ακριβής επίπτωση της ΧΝΝ στην παγκόσμια κοινότητα δεν είναι γνωστή αλλά οι περισσότερες μελέτες συγκλίνουν υπέρ της εμφάνισης ΧΝΝ σε 1:10. Οι ασθενείς με GFR <30 ml/min/1.73m² πρέπει να ενημερώνονται για όλες τις επιλογές υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας, μεταξύ των οποίων είναι η περιτοναϊκή κάθαρση και η μεταμόσχευση νεφρού.

Σε όσους επιλέξουν την χρόνια περιοδική αιμοκάθαρση θα πρέπει να γίνει παραπομπή για δημιουργία κατάλληλης αγγειακής προσπέλασης (ΑΠ). Οι τύποι ΑΠ είναι: η αυτόλογη αρτηριοφλεβική (ΑΦ) επικοινωνία (fistula), το ΑΦ μόσχευμα (graft), και ο κεντρικός φλεβικός καθετήρας( ΚΦΚ). Με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες της European Society for Vascular Surgery 2018 (ESVS), η ιδανική ΑΠ θα πρέπει να επιτρέπει ροή αίματος τουλάχιστον 300 ml/min στον τεχνητό νεφρό, να είναι ανθεκτική σε λοιμώξεις και σε επεισόδια θρομβώσεων και να παρουσιάζει τις ελάχιστες δυνατές επιπλοκές. Πρώτη επιλογή αποτελεί η δημιουργία ΑΦ fistula καθώς οι περισσότερες μελέτες παρατήρησης δείχνουν μικρότερη συχνότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών και λιγότερο συχνή ανάγκη για ενδοαγγειακή και/ή χειρουργική αναθεώρηση συγκριτικά με τα ΑΦ grafts. Επιπροσθέτως η χρήση των ΚΦΚ οδηγεί σε σημαντική αύξηση της θνητότητας και θνησιμότητας των ασθενών λόγω επιπλοκών (λοιμώξεις, στενώσεις/κακώσεις αγγείων, αιμορραγίες). (Schmidli et al., 2018)

Το μηχάνημα της ΑΚ αποτελείται αδρά από το κύκλωμα του αίματος και αυτό του διαλύματος, τα οποία έρχονται σε επαφή μέσα στο φίλτρο. Το κύκλωμα του αίματος ξεκινάει με την αγγειακή προσπέλαση. Από εκεί, το αίμα κατευθύνεται προς το φίλτρο μέσω της ¨αρτηριακής γραμμής¨. Η επιστροφή του αίματος από το φίλτρο προς τον ασθενή γίνεται μέσω της ¨φλεβικής γραμμής.¨

Η γραμμή εισόδου (αρτηριακή) συνδέει την αγγειακή προσπέλαση με το φίλτρο, ενώ η γραμμή εξόδου (φλεβική) επιστρέφει το αίμα από το φίλτρο πίσω στην αγγειακή προσπέλαση. Η προώθηση του αίματος επιτυγχάνεται με μια αντλία αίματος, που είναι συνήθως κυλινδρική με ελατήριο, η οποία, σε κανονικές συνθήκες, αποφράσσει πλήρως τη γραμμή του αίματος. Αν και στην ΑΦ αγγειακή προσπέλαση, συνήθως η υδροστατική πίεση είναι θετική ( μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική πίεση), η πίεση της γραμμής αίματος στο τμήμα προς την αντλία είναι πάντα αρνητική (κάτω από το μηδέν) και συχνά σημαντικά χαμηλότερη λόγω της μεγάλης ταχύτητας λειτουργίας της αντλίας και λόγω της αντίστασης του φλεβικού καθετήρα ή της βελόνας παρακέντησης.  Το πόσο αρνητική είναι αυτή η πίεση εξαρτάται από το ρυθμό του αίματος, τη γλοιότητα του αίματος ( η οποία αυξάνεται με την αύξηση του αιματοκρίτη), το μέγεθος της ¨αρτηριακής βελόνας¨ ή του αυλού του καθετήρα και από το αν στο άκρο τους υπάρχει κάποιο είδος απόφραξης (Εικ. 1) (Daugirdas et al.,2007).

Εικ. 1, Σχηματική απεικόνιση κυκλώματος αιμοκάθαρσης.

Αγγειοχειρουργική εκτίμηση.

Πριν τη δημιουργία οποιασδήποτε αγγειακής προσπέλασης για ανάγκες αιμοκάθαρσης ο ασθενής θα πρέπει να παραπέμπεται έγκαιρα προς αγγειοχειρουργική εξέταση. Αυτή περιλαμβάνει τη λήψη πλήρους ιατρικού ιστορικού και την αναζήτηση στοιχείων περιφερικής αγγειοπάθειας λόγω αθηρωμάτωσης ή σακχαρώδη διαβήτη καθώς και τραυματισμούς φλεβών (επανειλημμένες παρακεντήσεις) και τη φυσική εξέταση η οποία συνοδεύεται από υπερηχογραφικό έλεγχο (doppler) του αγγειακού δικτύου για την ολοκλήρωση της διαδικασίας χαρτογράφησης.

Το αγγειακό δίκτυο του άνω άκρου

Η αρτηριακή αιμάτωση του άνω άκρου βασίζεται στην υποκλείδια αρτηρία. Η αριστερή υποκλείδια αρτηρία αποτελεί έναν από τους τρεις κλάδους του αορτικού τόξου, ενώ η δεξιά υποκλείδια αρτηρία αποτελεί κλάδο της βραχιοκεφαλικής (ή ανώνυμης) αρτηρίας (δεύτερος κλάδος του αορτικού τόξου). Στη συνέχεια η υποκλείδια αρτηρία μεταπίπτει στην μασχαλιαία αρτηρία, η οποία είναι και πιο εύκολο να εξετασθεί μέσω υπερήχου. Η βραχιόνια αρτηρία αποτελεί τον επόμενο κλάδο, έχει μεγαλύτερο μήκος και ακολουθεί πορεία επί τα έσω, καθ’ όλο το μήκος του άκρου. Διχάζεται σε δύο τελικούς κλάδους: την κερκιδική και την ωλένια αρτηρία.

Η φλεβική απορροή του αίματος του άνω άκρου γίνεται μέσω δύο συστημάτων: του επί πολής και του εν τω βάθει φλεβικού δικτύου. Οι κλάδοι του εν τω βάθει δικτύου πορεύονται κοντά στις κύριες αρτηρίες και φέρουν τα αντίστοιχα ονόματα (κεκριδική, ωλένια, βραχιόνια, μασχαλιαία και υποκλείδια φλέβα). Κάθε αρτηρία συνοδεύονται από δύο φλέβες συνήθως. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ωριμάζουν αρκετά και γι αυτό σχεδόν ποτέ δεν επιλέγονται για την δημιουργία ΑΦ για ΑΠ αιμοκάθαρσης, αλλά είναι απαραίτητες για την διασφάλιση της φλεβικής απορροής αυτής.

Το επιπολής φλεβικό δίκτυο είναι πιο καλά ανεπτυγμένο και επιλέγεται για την ΑΦ αναστόμωση. Ακολουθεί πορεία σε πιο επιφανειακούς ιστούς και εκβάλει στο εν τω βάθει δίκτυο. Αποτελείται από δύο κλάδους: την κεφαλική και την βασιλική φλέβα. Η κεφαλική φλέβα ευθύνεται για την απορροή του επιπολής δικτύου και ακολουθεί πορεία στην κερκιδική επιφάνεια του αντιβραχίου έως τον δελτοειδή μυ. Είναι η φλέβα του άνω άκρου με το μεγαλύτερο μήκος καθώς εκβάλλει στη μασχαλιαία φλέβα στο ύψος της υποκλείδιας. Αποτελεί θέση πρώτη επιλογής για τη δημιουργία αυτόλογης ΑΦ αναστόμωσης καθώς ακολουθεί αρκετά επιφανειακή πορεία. Η πορεία της βασιλικής φλέβας βρίσκεται στην ωλένια επιφάνεια του άκρου, εντοπίζεται σε σχετικά μεγαλύτερο βάθος συγκριτικά με την κεφαλική και εκβάλλει στο εγγύς τριτημόριο της βραχιόνιας φλέβας. Αποτελεί την δεύτερη επιλογή για δημιουργία ΑΦ αναστόμωσης. Οι αναστομωτικές φλέβες του αντιβραχίου αποτελούν ένα επιφανειακό δίκτυο που συνδέει την κεφαλική με την βασιλική φλέβα. Επιπροσθέτως, είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την ανάπτυξη της ΑΦ  γιατί αφενός καθορίζουν την φλεβική απορροή του πήχη προς το φλεβικό δίκτυο του άνω άκρου και αφετέρου οι διατιτρώσες φλέβες βρίσκονται στο μέσω του δικτύου των αναστομωτικών φλεβών. Παρουσιάζουν πολλές ανατομικές παραλλαγές (Εικ. 2).

Εικ. 2, Ανατομία αρτηριακού και φλεβικού δικτύου άνω άκρου.

Ως προς τις βασικές προδιαγραφές των αγγείων σχετικά με την καταλληλότητα τους για δημιουργία αρτηριοφλεβικής αναστόμωσης, οι περισσότερες βιβλιογραφικές αναφορές συγκλίνουν υπέρ φλεβικής διαμέτρου >2 mm και παρόμοιες τιμές διαμέτρου στην αρτηρία (Vallespin et al.,2021)

Θέση εκλογής για τη δημιουργία ΑΦ αναστόμωσης είναι η κερκιδοκεφαλική fistula στο ύψος του καρπού του μη κυρίαρχου άνω άκρου, ενώ ακολουθεί η βραχιονοκεφαλική και βραχιονοβασιλική αναστόμωση στις οποίες η διάμετρος της φλέβας και της αρτηρίας θα πρέπει να είναι > 3 mm. Πλέον έχουν αναπτυχθεί και εφαρμόζονται τεχνικές μετάθεσης αγγείων καθώς και τεχνικές υποβοηθούμενης ωρίμανσης των ΑΠ σε περιπτώσεις με ανατομικές ιδιαιτερότητες ή καθυστερημένη ωρίμανση.

«Ώριμη» αγγειακή προσπέλαση για παρακέντηση

Οι απόψεις ως προς την εκτίμηση της ωρίμανσης μια ΑΠ με βάση υπερηχογραφικά κριτήρια είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Γενικά, μία φλέβα απορροής με διάμετρο >4mm η οποία επιτρέπει ταχύτητα ροής αίματος στο σύστημα εξωσωματικής κυκλοφορίας 250-500 mL/min μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη για αιμοκάθαρση. Για να είναι ικανή μία ΑΠ να αποδώσει στις απαιτήσεις της μηχανής αιμοκάθαρσης η ροή αίματος στο αγγείο θα πρέπει να είναι 250-350 mL παραπάνω από την ταχύτητα της αντλίας αίματος ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο επανακυκλοφορίας στην ΑΠ. Αυτό αντιστοιχεί σε ροή αίματος σε μία καλώς ανεπτυγμένη ΑΦ μεταξύ 800-1500 mL/min και στο ΑΦ graft τουλάχιστον 600 mL/min. Το διαθέσιμο μήκος του αγγείου προς παρακέντηση θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 10cm, εναλλακτικά εάν υπάρχουν ανατομικές παραλλαγές που δεν διευκολύνουν την ανάπτυξη ενός ενιαίου αγγείου, θα πρέπει να υπάρχουν δύο ευθεία τμήματα με μήκος 4 cm έκαστο. Η παρακέντηση για τις ανάγκες αιμοκάθαρσης γίνεται πιο δυσχερής όταν το βάθος του αγγείου ξεπερνά τα 6 mm από την επιφάνεια του δέρματος. Στις κατευθυντήριες οδηγίες NKF-KDOQI 2005, περιγράφεται ο κανόνας «των 6»: τουλάχιστον 600 mL/min ροή αίματος, 6mm διάμετρος, 6 mm βάθος.( Navuluri et al., 2009).

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η περιγραφή και παρουσίαση των:

*Γενική κατάσταση της ασθενούς (ιατρικό ιστορικό, διάγνωση του προβλήματος της)

*Παρούσα κλινική κατάσταση (λόγος εισαγωγής, εξετάσεις και παρεμβάσεις)

*Νοσηλευτικές παρεμβάσεις που έτυχε.

Γενική κατάσταση ασθενούς.

Η παρούσα περιπτωσιολογική μελέτη αφορά την κυρία Γ.Ν. ηλικίας 78 ετών μητέρας δύο παιδιών. Η κυρία Γ.Ν. πάσχει από τελικού σταδίου χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΤΣΧΝΑ) και υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση τρεις φορές εβδομαδιαίως από το Νοέμβριο του 2017. Η  Πρωτοπαθής νεφρική νόσος είναι πιθανά οικογενής νεφροπάθεια, μη ταυτοποιημένη περαιτέρω με γενετικό έλεγχο. Θετικό νεφρολογικό οικογενειακό ιστορικό στον αδελφό της ασθενούς ο οποίος υποβαλλόταν και ο ίδιος σε αιμοκάθαρση αλλά έχει πια αποβιώσει.

Η κυρία Γ.Ν. πάσχει από μέτριου προς σοβαρού βαθμού βαρηκοΐα άμφω συμβατή με πρεσβυακουσία. Τον 08/2022 υπέστη κάταγμα κεφαλής και αυχένα δεξιού βραχιονίου μετά από πτώση εξ’ ιδίου ύψους, με συντηρητική αντιμετώπιση. Στο ατομικό αναμνηστικό περιλαμβάνεται οστεοπόρωση με T-score τόσο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (-2,1) όσο και στον αυχένα του μηριαίου οστού (-3,2). Η ασθενής υπεβλήθη σε βιοψία οστού με ανάδειξη νεφρικής οστεοδυστροφίας και λαμβάνει την ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση και κυρίως για τον περιορισμό της έκπτωσης της οστικής πυκνότητας. Πάσχει επίσης από περιφερική αγγειοπάθεια με συμπτωματολογία διαλείπουσας χωλότητας καθώς και φλεβικούς κιρσούς άμφω. Οφθαλμικός καταρράκτης άμφω.

Η φαρμακευτική της αγωγή περιλαμβάνει ασπιρίνη (σε προφυλακτική δόση), διουρητικό, στατίνη, φωσφοροδεσμευτικά, ασβεστιομιμητικό, αντισπασμωδικά, βιταμίνη Δ, ερυθροποιητίνη.

Φέρει βραχιονοκεφαλική fistula δεξιά από το 2017, η οποία είναι η πρωτογενής και μοναδική ΑΠ της ασθενούς μέχρι σήμερα, καθώς τα χαρακτηριστικά του αγγειακού δικτύου στο αριστερό άνω άκρο δεν πληρούν προδιαγραφές για δημιουργία αυτόλογης ΑΦ αναστόμωσης.

Παρούσα κατάσταση ασθενούς

Τον Οκτώβριο του 2022 και αφότου η ασθενής είχε μεταφερθεί αυτοβούλως στη μονάδα μας από άλλη μονάδα αιμοκάθαρσης για συνέχιση της θεραπείας της, παρατηρήθηκαν σημεία δυσλειτουργίας ΑΠ με αποτέλεσμα τη μη επίτευξη ικανοποιητικής επάρκεια κάθαρσης, παρά την εξατομίκευσης της συνταγογράφισης της αιμοκάθαρσης. Πιο συγκεκριμένα: ενδείξεις υψηλής φλεβικής πίεσης κατά τη συνεδρία αιμοκάθαρσης (260-300 mmHg), single-pool Kt/V 1.1 (στόχος spKt/V 1.4), urea reduction ratio (URR) 56% (στόχος URR >66%) και επανακυκλοφορία στην ΑΠ της τάξης του 25% (μέγιστο επιτρεπτό όριο 10%).

Η ασθενής κατόπιν των ανωτέρω ευρημάτων παραπέμφθηκε προς αγγειοχειρουργική εκτίμηση όπου έγινε Duplex  της αγγειακής προσπέλασης. Δεν παρατηρήθηκε στένωση στην αναστόμωση. Παρατηρήθηκαν όμως ανευρυσματικές διατάσεις της κεφαλικής φλέβας χωρίς θρόμβο εντός αυτών. Κεντρικότερα η κεφαλική φλέβα στον βραχίονα παρουσίαζε απόφραξη και παρατηρήθηκε αντίστροφη ροή προς την κεφαλική φλέβα στο αντιβράχιο. Έγιναν συστάσεις για εναλλακτική παρακέντηση.

Νοσηλευτικές παρεμβάσεις

Σύμφωνα με τις νέες συστάσεις του αγγειοχειρουργού έγινε αλλαγή του σημείου της φλεβικής παρακέντησης τη ΑΠ ως εξής:

Εικ. 3, Θέσεις παρακέντησης βραχιονοκεφαλικής αυτόλογης ΑΦ αναστόμωσης, με μεταφορά της «φλεβικής» βελόνας σε νέα θέση κάτωθεν του αγκώνα.

Διατηρήθηκε η θέση της αρτηριακής βελόνας με φορά προς την αναστόμωση. Η νέα θέση της φλεβικής βελόνας είναι κάτωθεν του αγκώνα στο νέο σημείο που δημιουργήθηκε από την ανάστροφη ροή του αίματος προς το αντιβράχιο (Εικ. 3).

Έπειτα έγιναν επαναληπτικές μετρήσεις των δεικτών με σημαντική βελτίωση. Πιο συγκεκριμένα ενδείξεις φλεβικής πίεσης κατά την συνεδρία αιμοκάθαρσης 180-200mmHg, single pool Kt/V 1.49, URR 70% και επανακυκλοφορία 9%.

Επίλογος

Συμπερασματικά τόσο μέσα από τη βιβλιογραφία αλλά και τόσο μέσα από την κλινική εικόνα η οποία περιλαμβάνει όλες τις κλινικές εξετάσεις αποδεικνύεται ότι μια καλή λειτουργική ΑΠ καθορίζει την επιβίωση του ασθενή υπό αιμοκάθαρση. Πολλές είναι οι περιπτώσεις που δεν υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές για δημιουργία νέας ΑΠ.

Στην περίπτωση της εν λόγω ασθενούς, είχε δημιουργηθεί αυτόλογο παράπλευρο δίκτυο. Η ορθή συνεργασία νοσηλευτή Νεφρολόγου και Αγγειοχειρουργού είναι υψίστης σημασίας για τη διατήρηση της βιωσιμότητας της ΑΠ και κατεπέκταση της επιβίωσης του ασθενή.

Bιβλιογραφία

1. Levin, A. and Stevens, P.E. (2014). Summary of KDIGO 2012 CKD Guideline: behind the scenes, need for guidance, and a framework for moving forward. Kidney International, 85(1), pp.49–61. doi:https://doi.org/10.1038/ki.2013.444.
2. Schmidli, J., Widmer, M.K., Basile, C., de Donato, G., Gallieni, M., Gibbons, C.P., Haage, P., Hamilton, G., Hedin, U., Kamper, L., Lazarides, M.K., Lindsey, B., Mestres, G., Pegoraro, M., Roy, J., Setacci, C., Shemesh, D., Tordoir, J.H.M., van Loon, M. and ESVS Guidelines Committee (2018). Editor’s Choice – Vascular Access: 2018 Clinical Practice Guidelines of the European Society for Vascular Surgery (ESVS). European Journal of Vascular and Endovascular Surgery, [online] 55(6), pp.757–818. doi:https://doi.org/10.1016/j.ejvs.2018.02.001.]
3. Daugirdas, .Blake, P., Ing, T.S. and Blagg, C. (2007). Handbook of Dialysis, Fourth Edition. Dialysis & Transplantation, 36(6), pp.322–322. doi:https://doi.org/10.1002/dat.20141].
4. Vallespin, J., Meola, M. and Ibeas, J. (2021). Upper limb anatomy and preoperative mapping. The Journal of Vascular Access, 22(1_suppl), pp.9–17. doi:https://doi.org/10.1177/11297298211046827.]
5. Navuluri, and Regalado, S. (2009). The KDOQI 2006 Vascular Access Update and Fistula First Program Synopsis. Seminars in Interventional Radiology, [online] 26(02), pp.122–124. doi:https://doi.org/10.1055/s-0029-1222455.
6. Forbes, A. & Gallagher, H. (2020), “Chronic kidney disease in adults: Assessment and Management,” Clinical Medicine 20(2).
7. Krivitski NM. Theory and validationof access flow measurement by dilution technique during 1995.
8. Misra M. Core curriculum. The basic of hemodialysis Hemodial int 2005.
9. Besarab A, et al. Simplified measurement of intra-access pressure. 1996.
10. Besarab A, Sherman R. The relationship of recirculation to access blood flow 1997.
11. Campos RP, et al. Stenosis in hemodialysis arteriovenous fistula : evaluation and treatment, 1997.
12. Maya ID, et al. Vascular access stenosis: comparison of arteriovenous grafts and fistulas, 2004.

Διαδικτυακή Βιβλιογραφία :

1. Dialyzer K0A calculator: hdcn.com/calc.htm Expanded dialyzer clearance table.
2. KDOQI guidelines for vascular access: kidney.org
3. Fistula First initiative: fistulafirst.org
4. American Society of Diagnostic and Interventional Radiology: asdin.org
5. Vascular Wed: vascularweb.org

Η Πυρηνική Ιατρική είναι η ειδικότητα της ιατρικής που ασχολείται με τη χρήση ραδιενεργών ισοτόπων τόσο διαγνωστικά, όσο και θεραπευτικά. Τα ραδιενεργά ισότοπα εκπέμπουν ακτινοβολία και ανάλογα από το είδος του κάθε ραδιενεργού ισοτόπου διαφοροποιείται το είδος της ακτινοβολίας που εκπέμπει, η ενέργεια και ο χρόνος ημιζωής του.

Προσφέροντας στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας  σε εξατομικευμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις, στόχος μας παραμένει η ολιστική προσέγγιση κάθε ασθενή.

Η διαγνωστική ικανότητα στην Πυρηνική Ιατρική, γίνεται με τη χρήση γ’ κάμερας για απεικονιστικές εξετάσεις σπινθηρογραφημάτων και μέσω της ποζιτρονικής τομογραφίας σε συνδυασμό με αξονική τομογραφία- γνωστό και ως PET/CT. 

Από την άλλη τα θεραπευτικά ραδιοφάρμακα χρησιμοποιούνται για θεραπείες ασθενών σε διάφορες μορφές κακοήθειας ή/ και μη. Τα ραδοφάρμακα που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς, έχουν την ικανότητα να εκπέμπουν τη μέγιστη δόση ακτινοβολίας σε παθολογικά κύτταρα/ όργανα, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τη δόση ακτινοβολίας σε υγιείς- φυσιολογικούς ιστούς.

Στο Θάλαμο Εφαρμογής Ραδιοϊσοτόπων, παρέχουμε τόσο τις θεσπισμένες-καθιερωμένες θεραπείες ραδιενεργού ιωδίου για κακοήθειες ή/ και καλοήθειες θυρεοειδούς αδένα, όσο και καινοτόμες, πρωτοποριακές θεραπείες όπως το 177LuPSMA για ευνουχοάντοχο μεταστατικό καρκίνο του προστάτη, όσο και το 177LuDOTATATE για νευροενδοκρινείς όγκους. Οι ασθενείς που λαμβάνουν οποιαδήποτε θεραπεία με ραδιενεργό ισότοπο, νοσηλεύονται σε ακτινοπροστατευόμενο θάλαμο. Επιπλέον, όλες οι θεραπείες που ακολουθούνται στο τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής έχουν κατά την πλειοψηφία τους ελάχιστες έως καθόλου παρενέργειες για τον ασθενή. Σε μικρό ποσοστό των ασθενών η χορήγηση ραδιενεργών ισοτόπων αντενδείκνυται όπως σε περίπτωση εγκυμοσύνης, θηλασμού, σοβαρής νεφρικής ή ηπατικής ανεπάρκειας ή σε ασθενείς με εξαιρετικά χαμηλό προσδόκιμο ζωής.

Για όλες τις πιο πάνω αναφερόμενες θεραπείες, οι νοσηλευτές Πυρηνικής Ιατρικής λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση καθώς και βασικούς κανόνες ακτινοπροστασίας; Χρόνος, Απόσταση, Θωράκιση- για την παροχή των βέλτιστων υπηρεσιών υγείας, με τη μικρότερη δυνατή έκθεση στην ακτινοβολία.

Είναι σημαντικό για τους νοσηλευτές Πυρηνικής Ιατρικής να μπορούν να εξασφαλίσουν την καλύτερη ποιότητα στη φροντίδα των ασθενών, ενώ ταυτόχρονα να μην παραλείπουν και να συνυπολογίζουν την ατομική τους προστασία, να λαμβάνουν όλα τα μέτρα και τους τρόπους περιορισμού της δόσης από πιθανή περαιτέρω έκθεση στην ακτινοβολία. Οι νοσηλευτές Πυρηνικής Ιατρικής κατέχουν έναν από τους σημαντικότερους ρόλους στη φροντίδα των ασθενών που λαμβάνουν θεραπείες με ραδιενεργό ισότοπο.

Στο πλαίσιο αυτό, βασικός ρόλος του νοσηλευτή Πυρηνικής Ιατρικής είναι να  παραμένει δίπλα στους ασθενείς, υποσχόμενοι τη συνεχή πρόοδο και εξέλιξη στις θεραπευτικές προσεγγίσεις, ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες των ασθενών μας με σεβασμό.

Εισαγωγή:

Οι επιστήμες υγείας έχουν ως βασική τους αρχή την τεκμηρίωση και η τεκμηρίωση είναι το αποτέλεσμα της έρευνας. Η έρευνα προοπτική, αναδρομική, πειραματική ή μη, είναι αυτή που καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές για κάθε πάθηση, παρενέργεια ή σύμπτωμα. Η συμβολή της έρευνας αφορά τόσο την πρόληψη όσο και την θεραπευτική διαδικασία για την διατήρηση της υγείας και την βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς ή της οικογένειας. Η διεξαγωγή ερευνητικών πρωτοκόλλων μπορεί να διεξαχθεί σε συνθήκες εργαστηρίου, σε ζώα ή σε ανθρώπους και αποτελεί πρωτογενή παράγοντα εξέλιξης των επιστημών.

Το πρώτο βήμα κάθε ερευνητικού πρωτοκόλλου αποτελεί ένα κλινικό ερώτημα ή ένα κλινικό πρόβλημα το οποίο θέλουμε να επιλύσουμε. Για παράδειγμα έρευνα μπορεί να ξεκινήσει για την μείωση των νέων περιστατικών καρκίνου του παχέος εντέρου ώστε να εντοπίσουμε τους παράγοντες που πυροδοτούν την εμφάνιση του και να βρούμε λύσεις. Οι επαγγελματίες υγείας και οι ίδιοι οι ασθενείς είναι αυτοί που μπορούν με σιγουριά να θέσουν αυτά τα ερωτήματα/προβλήματα ώστε να μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε.

Η έρευνα όπως αναγράφεται και πιο πάνω μπορεί να είναι:

• Παρατήρησης: Ένας τύπος έρευνας κατά τον οποίο οι συμμετέχοντες αναγνωρίζονται ως ομάδες μελέτης και παρατηρούνται σε κανονικές συνθήκες με την πάροδο του χρόνου για την αξιολόγηση βιοϊατρικών αποτελεσμάτων ή αποτελεσμάτων υγείας.
• Κλινική δοκιμή: Ένας τύπος κλινικής έρευνας που αποσκοπεί στη διερεύνηση και αξιολόγηση νέων ιατρικών παρεμβάσεων. Αποτελούν τον κύριο τρόπο μέσω του οποίου οι ερευνητές διαπιστώνουν αν μια νέα θεραπεία, όπως ένα νέο φάρμακο, μια δίαιτα ή μια ιατρική συσκευή, είναι ασφαλής και αποτελεσματική στον άνθρωπο.

Η διεξαγωγή κλινικών δοκιμών στο χώρο της υγείας αποτελεί καθοριστικό ρόλο για την επιλογή των ασφαλέστερων, αποτελεσματικότερων και καινοτόμων θεραπειών για τους ασθενείς ανάλογα με την διάγνωση. Οι κλινικές δοκιμές διερευνούν:

• Φαρμακευτικά προϊόντα
• Διαδικασίες/τεχνικές
• Εμβόλια
• Αλλαγές συμπεριφοράς (όπως διατροφή, άσκηση κα)

Κάθε επαγγελματίας υγείας προκειμένου να είναι σε θέση να διατυπώσει κλινικά ερωτήματα/προβλήματα/επιστημονικές θεωρίες και να διεξάγει έρευνα απαιτείται να εφαρμόσει τις βασικές αρχές της έρευνας. Για το σκοπό αυτό υπάρχουν ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα όπως το “GOOD CLINICAL PRACTICE” ώστε όσοι ασχολούνται με κλινικές δοκιμές να ακολουθούν συγκεκριμένα πρωτόκολλα. Το GCP αποτελεί ένα σύνολο διεθνώς αναγνωρισμένων ηθικά και επιστημονικά ποιοτικών απαιτήσεων για τον σχεδιασμό, την διεξαγωγή, την καταγραφή και την αναφορά των κλινικών δοκιμών που περιλαμβάνουν ανθρώπους. Διασφαλίζει ότι το νέο ιατρικό προϊόν θα πρέπει να αποδεικνύει ασφάλεια, ποιότητα και αποτελεσματικότητα.

Μέρος της πολυεπιστημονικής ερευνητικής ομάδας είναι αδιαμφησβήτητα ο νοσηλευτής έρευνας. Ο νοσηλευτής έρευνας συμμετέχει σε όλα τα βήματα που απαιτούνται για την διεξαγωγή οποιασδήποτε μελέτης. Πιο συγκεκριμένα ο νοσηλευτής έρευνας συμμετέχει αρχικά στην διατύπωση του ερευνητικού ερωτήματος/προβλήματος, στην συγγραφή του ερευνητικού πρωτοκόλλου και στην διαδικασία κατάθεσης του πρωτοκόλλου σε επιτροπές βιοηθικής, φαρμακευτικές υπηρεσίες και άλλους οργανισμούς για την διασφάλιση όλων των απαραίτητων αδειών για διεξαγωγή της μελέτης. Επιπλέον, ο νοσηλευτής έρευνας εμπλέκεται στην ενημέρωση του ασθενή μαζί με τον ιατρό (επεξήγηση όλων των πιθανών παρενεργειών, επεξήγηση του οφέλους που θα έχει από τη συμμετοχή και του δικαιώματος του να μη συμμετέχει στην μελέτη) έτσι ώστε να συναινέσει ή όχι για συμμετοχή στην μελέτη.

{Σύμφωνα με τον κανονισμό GCP, οι συμμετέχοντες μπορούν να αποσύρουν τη συγκατάθεσή τους ανά πάσα στιγμή. (θάνατος, κάποια παρενέργεια, ή απλά έτσι επιθυμούν).}

Η συνεχής βελτίωση των θεραπευτικών μεθόδων που χρησιμοποιούνται, του επιπέδου υγείας και της ποιότητας ζωής των ασθενών σχετίζονται απόλυτα με την έρευνα.

Σκοπός εισήγησης:

Σκοπός της συγκεκριμένης εισήγησης είναι η ενημέρωση για τις διαδικασίες των κλινικών δοκιμών και επεξήγηση του καθοριστικού ρόλου του νοσηλευτή έρευνας (καθήκοντα και απαιτούμενα προσόντα).

H εισήγηση θα περιλαμβάνει τις διαδικασίες που απαιτούνται για την διεξαγωγή κλινικών μελετών, τους λόγους που για τους οποίους διεξάγονται, την εμπλοκή του νοσηλευτή ως μέλος της πολυεπιστημονικής ομάδας και τη σημασία των κλινικών δοκιμών για την επιστημονική κοινότητα και τον ασθενή.

Εισαγωγή: Η ψύχωση είναι μια συχνή ψυχική νόσος (1% του πληθυσμού) και συνήθως άρχεται στην αρχή της ενήλικης ζωής. Συχνά εμφανίζει πρόδρομα, μη ειδικά συμπτώματα πριν την πλήρη εκδήλωση της νόσου. Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις είναι πολλαπλές και μπορούν να κινηθούν σε πολλά επίπεδα.

Σκοπός: Πλην των λοιπών θεραπευτικών παρεμβάσεων (φαρμακευτικές, ψυχοκοινωνικές κλπ) παρουσίαση των βασικών αρχών και μεθόδων ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων στο πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο και στα πρόδρομα συμπτώματα.

Συζήτηση: Σε πληθυσμούς υψηλής επικινδυνότητας ή σε ανθρώπους που πιθανώς εμφανίζουν πρόδρομα συμπτώματα ψύχωσης, σημαντική είναι η εγκατάσταση θεραπευτικής σχέσης, η ψυχοεκπαίδευση και η εμπλοκή της οικογένειας. Στο πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο, ανάλογα με τις ανάγκες, τα συμπτώματα και τις συνθήκες του ασθενή, εξατομικεύεται ένα ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο που απευθύνεται στις άμεσες ανάγκες του, στην κατανόηση του προβλήματος, αλλά και στην οικογένεια ή το υποστηρικτικό πλαίσιο.

Συμπερασματικά: Κάθε άνθρωπος που νοσεί ή εμφανίζει πρόδρομα συμπτώματα ψύχωσης είναι διαφορετικός. Ο σημαντικότερος προγνωστικός παράγοντας είναι η εγκαθίδρυσης καλής θεραπευτικής σχέσης με έναν θεραπευτή.

Εισαγωγή: Η Διπολική διαταραχή (ΔΔ) αποτελεί μια από τις σοβαρές νόσους οι οποίες εμπίπτουν στην σφαίρα των Νευρο-νοητικών/ Νευρο-βιολογικών (Ψυχικών) διαταραχών. Το κυριότερο σύμπτωμα που παρατηρείται στην ΔΔ είναι οι έντονες εναλλαγές της διάθεσης, γεγονός που καθιστά τη συγκεκριμένη διαταραχή δύσκολη στη διαχείριση (Nussbaum, 2013). Για τον λόγο αυτό, η ανάγκη ορθής διάγνωσης, υποστήριξης και ενδυνάμωσης των ατόμων και των οικογενειών ατόμων με ΔΔ, αποτελεί ένας από τους βασικότερους στόχους των συστημάτων υγείας σε παγκόσμια κλίμακα

Σκοπός: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης ΜοΒ (Management Of My Bipolarity) μέσα από μια μελέτη περίπτωσης.

Υλικό και Μέθοδος: Εφαρμόστηκε πολυφασικός, μικτός  διαμορφωτικός διερευνητικός σχεδιασμός  παρέμβασης με ποιοτικό και ποσοτικό μέρος (multiphase design), με οιονεί πειραματικό σχεδιασμό παράλληλων ομάδων και αντίστοιχα ερωτήματα. Η επιλογή του δείγματος έγινε βάσει συνδυασμού τυχαίας δειγματοληψίας και δειγματοληψίας χιονοστιβάδας. Από την πιο πάνω μελέτη αυτή θα παρουσιαστεί μια μελέτη περίπτωσης.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα από τις μετρήσεις της συγκεκριμένης μελέτης περίπτωσης παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τριών στιγμών αξιολόγησης (πριν την παρέμβαση, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης και ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης) σε παραμέτρους όπως ορθή χρήση φαρμακοθεραπείας , συμπτώματα μανίας, ποιότητα ζωής και αντίληψη ελέγχου.

Συμπεράσματα: Συμπερασματικά, η εκπαιδευτική παρέμβαση ΜοΒ (Management Of My Bipolarity) φάνηκε να είναι σημαντική και χρήσιμη για την συγκεκριμένη μελέτη περίπτωσης.

Εισαγωγή: Σε έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί αναφέρεται 50-65% των ατόμων με χρόνιο πόνο, εμφανίζουν παράλληλα σοβαρή κατάθλιψη, 25-50%, παρουσία τραύματος  &  χρήση ψυχοτρόπων ουσιών , 25-60% αγχώδεις διαταραχές & διαταραχές προσωπικότητας. Η απουσία ελέγχου των συμπτωμάτων τα οποία εκφράζουν  εσωτερικές εντάσεις και συγκρούσεις., συνήθως εμφανίζονται μετά από στρεσογόνο για τον ασθενή γεγονός .και προκαλούν μεγάλη ανησυχία γιατί υπάρχει φόβος ότι κάτι σοβαρό το έχει προκαλέσει 

Η παρουσίαση κλινικού περιστατικού στοχεύει να αναδείξει τη σημασία της αναγνώρισης όλων εκείνων των αυτόματων αρνητικών σκέψεων  τον καταστροφολογικό τρόπο ερμηνείας και την ανεύρεση λειτουργικών τρόπων αντιμετώπισης έτσι ώστε να βοηθήσει  στην υιοθέτηση λειτουργικών συμπεριφορών στη καθημερινότητα του.

Σκοπός:  Η κατανόηση του βαθμού συσχέτισης της παρουσίας σωματικών συμπτωμάτων χωρίς την παρουσία  οργανικών ευρημάτων με την παρουσία  ψυχικής  νόσο, το  πως η απουσία εκδήλωσης των ανυπόφορων ψυχικών φορτίων οδηγεί στη εκδήλωση τους μέσω σωματικών συμπτωμάτων και συνήθως με δραματικό τρόπο  και ποιος ο ρόλος της ψυχοθεραπείας στη αντιμετώπιση τους

Αποτελέσματα:  Η διαχείριση του κλινικού περιστατικού οδήγησε στη απόκτηση μεγαλύτερης  ανοχής στο άγχος και στη δυσφορία, στην επανάκτηση του αισθήματος ασφάλειας. Η ψυχοθεραπεία  δίδαξε το άτομο στην καλύτερη αντιμετώπιση του άγχους και την μείωση της έντασης τους, καθώς και στη διερεύνηση των παραγόντων που  προκαλούν το σύμπτωμα καθώς και αυτών των παραγόντων που προκαλούν έξαρση του συμπτώματος.

Εισαγωγή: Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που προκαλεί διαταραχές της διάθεσης, όπου χαρακτηρίζονται από απώλεια της αίσθησης του ελέγχου και μια υποκειμενική εμπειρία μεγάλης δυσφορίας. Καθίσταται αναγκαία η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας(CBT) στην κατάθλιψη.

Σκοπός: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας (CBT) στους ασθενείς με κατάθλιψη. Διερευνώντας την αποτελεσματικότητα της ατομικής και ομαδικής CBT, την αποτελεσματικότητα της σε κοινοτικό πλαίσιο, την αποτελεσματικότητα της σε συνάρτηση με τη χορήγηση φαρμακοθεραπείας και την μακροπρόθεσμη αποδοτικότητα της CBT.

Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας στις βάσεις δεδομένων Pubmed, Cohrane και Scopus για τα έτη 2007-2023. Λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι ακόλουθες: depression, major depressive disorder, depressive symptoms, cognitive behavioral therapy(CBT), psychotherapy, group therapy, individual therapy, antidepressants, pharmacotherapy. Κριτήρια ένταξης των μελετών ήταν η γλώσσα συγγραφής να είναι η αγγλική, ο πληθυσμός των ερευνών να είναι ενήλικες, έφηβοι και παιδιά ανεξαρτήτου φύλου που πάσχουν από κατάθλιψη και κριτήρια αποκλεισμού των μελετών ήταν η παρέμβαση με CBT μέσω διαδικτύου ή τηλεφώνου.

Αποτελέσματα: Η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπείας(CBT) είναι αποτελεσματική στην πρόληψη της υποτροπής της κατάθλιψης, καθώς μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής κατά οκτώ φορές και τον κίνδυνο μελλοντικών επαναλαμβανόμενων επεισοδίων κατάθλιψης. Επίσης η CBT σε συνάρτηση με την χρήση της φαρμακοθεραπείας, είχε θετική επίδραση στην κατάθλιψη, βελτιώνοντας τα σωματικά συμπτώματα, τα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους, την ποιότητα ζωής και την κοινωνική λειτουργία των ασθενών. Επιπλέον η αποτελεσματικότητα της CBT παρατηρήθηκε να διατηρείται για περισσότερο από 3 έτη.

Συμπεράσματα: Η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία(CBT) είναι αποτελεσματική σε ασθενείς με κατάθλιψη τόσο σε ατομικές όσο και σε ομαδικές συνεδρίες CBT αλλά και στο κοινοτικό πλαίσιο. Επίσης η CBT σε συνδυασμό με την φαρμακοθεραπεία ενδείκνυται στην θεραπεία της κατάθλιψη και είναι αποτελεσματική σε βάθος χρόνου.

Λέξεις-ευρετηρίου: depression, major depressive disorder, cognitive behavioral therapy(CBT), group therapy, individual therapy, antidepressants.

Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι ο τομέας όπου οι κυβερνήσεις πλέων επενδύουν χρήμα και χρόνο. Και αυτό γιατί αποδεδειγμένα θα τους αποφέρει σε βάθος χρόνου εξοικονόμηση χρόνου , ανθρώπινου δυναμικού και μείωση κόστους παροχής υπηρεσιών. Μέρος της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης είναι η ηλεκτρονική υγεία και κατ’ επέκταση η τηλεϊατρική. Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη στάση είκοσι λειτουργών παιδοψυχιατρικής στη Κύπρο για πιθανή ένταξη της τηλεπαιδοψυχιατρικής ως κύρια μέθοδο αξιολόγησης και χορήγησης θεραπειών στη παιδοψυχιατρική.

Θα παρουσιαστούν στο συνέδριο τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής. Να αναφερθεί ότι τα αποτελέσματα της ποιοτικής αυτής έρευνας αποτελούν προϊόν συνεντεύξεων από είκοσι λειτουργούς Παιδοψυχιατρικής διαφόρων ειδικοτήτων( Ψυχιατρικών Νοσηλευτικών Λειτουργών, Παιδοψυχίατρων, Ψυχολόγου) που εργάζονται στο Τμήμα Ενδονοσοκομειακή Νοσηλείας Παιδιών και Εφήβων του Μακάρειου Νοσοκομείου. Οι δέκα ερωτήσεις που αποτελούν το ερωτηματολόγιο της έρευνας αυτής , δημιουργήθηκαν αποκλειστικά από τον ερευνητή και είναι βασισμένες στη προσέγγιση της  Συστημικής Ψυχοθεραπείας. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, συμπεραίνεται ότι οι λειτουργοί παιδοψυχιατρικής έχουν μια θετική στάση απέναντι στη οργάνωση και χορήγηση θεραπειών μέσω της τηλεπαιδοψυχιατρικής . Σημαντικό να αναφερθεί ότι οι λειτουργοί παιδοψυχιατρικής στη κάθε ερώτηση επικεντρώνονταν στο να αναφέρουν τα θετικά που θα προκύψουν από πιθανή εφαρμογή και χρήση της τηλεπαιδοψυχιατρικής αναφέροντας τις ανησυχίες και προβληματισμούς τους παράλληλα.  Τέλος τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής προάγουν τη σημαντικότητα για τα παιδία , έφηβους και τις οικογένειες τους η έναρξη ενός προγράμματος τηλεπαιδοψυχιατρικής. Η σημαντικότητα όμως της λειτουργίας της Τηλεπαιδοψυχιατρικής δεν μένει μόνο στα παιδιά και οικογένειες αλλά και στους ίδιους τους λειτουργούς Παιδοψυχιατρικής αφού όπως ανάφεραν θα αυξήσει το αίσθημα ικανοποίησης σχετιζόμενο με το θεραπευτικό τους έργο, θα εξυψωθεί το επαγγελματικό και θεραπευτικό τους έργο και θα φέρει περισσότερες γνώσεις και εμπειρίες .

Η μαιευτική φροντίδα στην κοινότητα αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική παροχή φροντίδας. Η μαία σε μια κοινότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για την γενικότερη υγεία του πληθυσμού, αφού παρέχει ολιστική περιγεννητική φροντίδα με στόχο την προαγωγή της υγείας της γυναίκας κατά την αναπαραγωγική ηλικία, του νεογνού και όλης της οικογένειας (WHO, 2015).

Η παροχή υπηρεσιών πρόγεννητικής, περιγεννητικής και μεταγεννητικής φροντίδας συνιστά βασικό στοιχείο στο ζήτημα της εύρυθμης λειτουργίας των υπηρεσιών οι οποίες σχετίζονται με τη μαιευτική φροντίδα δηλαδή με το είδος της φροντίδας η οποία κατά τις επισημάνσεις των Gabrysch και Campbell, (2009) εμπεριέχει τα ζητήματα της προγεννητικής φροντίδας καθώς και της εξειδικευμένης παρακολούθησης του ρυθμού και των ποσοστών των γεννήσεων. Αναντίλεκτα η χρηστική αξία της ορθής και αξιόπιστης παροχής μαιευτικής φροντίδας συνιστά τον βασικό μοχλό περιορισμού της νοσηρότητας και της θνησιμότητας τόσο των μητέρων όσο και των νεογνών σε ό,τι άπτεται των χωρών με πληθυσμιακές ομάδες χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος.

Αυτή η μαιευτική φροντίδα περιλαμβάνει επίσης διαφώτιση και προώθηση μέτρων πρόληψης, ενθάρρυνσης των γυναικών να γεννήσουν με φυσιολογικό τοκετό, έγκαιρο εντοπισμό πιθανών επιπλοκών για την μητέρα και το παιδί και αντιμετώπιση επειγόντων μαιευτικών περιστατικών (ICM, 2011). Ο ρόλος της κοινοτικής μαίας σχετίζεται με την παροχή συμβουλών και εκπαίδευσης των γυναικών, αλλά και όλης της κοινότητας όσον αφορά την γονεϊκότητα, την περιγεννητική υγεία και την φροντίδα των παιδιών πάντα με πολιτισμική ευαισθησία και σεβασμό στην αξιοπρέπεια των γυναικών και των οικογενειών τους (Doherty, 2010).

Αν η μαιευτική φροντίδα στην κοινότητα είναι ποιοτική, τότε μπορεί να διασφαλιστεί ότι οι οικογένειες θα είναι υγιείς, αφού οι γυναίκες και τα παιδιά τους θα δέχονται εξατομικευμένη φροντίδα (WHO, 2015). Η ποιοτική μαιευτική φροντίδα στην κοινότητα συμβάλλει στη μείωση της μητρικής θνησιμότητας (Lack et al., 2016), των μητρικών λοιμώξεων (Brocklehurst et al., 2013), των καισαρικών τομών (Hodnett et al., 2012), των πρόωρων τοκετών (Brocklehurst et al., 2013) και του πόνου στην περιγεννητική περίοδο (Smith et al., 2011).

Background: Intimate partner violence (IPV) is a serious public health concern, especially for pregnant women. Pregnant women are more vulnerable to IPV, due to changes in their physical, emotional, social, and economic situation. Midwives have a central role in the provision of maternity care and are usually the first contact point for women. Effective educational strategies for midwives are needed to improve clinical practice and outcomes for abused women and their families.                         

Aim: To describe the characteristics of available educational training programs regarding IPV in pregnancy applied to midwives/student midwives.

Method: Systematic review of the literature published from January 2010 to March 2023, searched on related databases (PUBMED, EBSCO, CINAHAL).

Results: Nine studies were included, 6 programmes for midwives and 3 for  student midwives. Educational interventions varied in length (e.g. few hours to weeks) and educational approaches (e.g. group activities, role play, and analysis of case studies). Professionals mentioned some barriers to screening pregnant women for IPV, such as the presence of the partner, lack of awareness of the need to screen and uncomfortable feelings by midwives themselves, difficulty to identify victims, and felt their workplace allowed adequate time to respond to disclosure of IPV.

Conclusion: Overall educational programs improved the knowledge of midwives about IPV in pregnancy. Students developed more positive attitudes towards violence and gender roles. The systematic review highlighted the lack of educational programs for intimate partner violence in pregnancy for the midwives and midwifery students.

Keywords: Evaluation, course, midwives training, student midwife, intimate partner violence, pregnancy

Οι επαγγελματίες υγείας που παρέχουν περιγεννητική φροντίδα  μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι διότι  εργάζονται σε ένα περιβάλλον που επικεντρώνεται στη νέα ζωή και την ελπίδα αντί για την ασθένεια, ανάρρωση ή θάνατο. Ως κ τούτου, όταν ένα αποτέλεσμα είναι δυσμενές για το νεογνό  ή τη μητέρα μπορεί να είναι απότομο ή και αναπάντεχο και να προκαλέσει περίπλοκα και δυσάρεστα συναισθήματα (Slade et al, 2020). Οι μαίες, οι μαιευτές και οι μαιευτήρες με την ιατρικοποίηση του τοκετού αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της αύξησης των ποσοστών καισαρικής τομής που δημιουργούν νέες αξιολογήσεις κινδύνου, νέους κανόνες σχετικά με την αυτονομία των ασθενών και απειλές δικαστικών διαφορών (Johanson et al., 2002· Larsson et al., 2009). Οι Nuzum et al. (2014) περιέγραψαν πώς ο ιατρονομικός φόβος μπορεί να μειώσει το επίπεδο ενσυναίσθησης των μαιευτήρων. Συγκεκριμένα, η εμπειρία σοβαρών γεγονότων όπως οι θνησιγένειες μπορεί να τους κάνει να σκεφτούν να εγκαταλείψουν την εργασία  τους (Heazell et al., 2016; Gold et al., 2008). Η Μετατραυματική Διαταραχή Άγχους που σχετίζεται με την περιγεννητική φροντίδα  επηρεάζει τους παρόχους φροντίδας μητρότητας και επισημαίνεται ότι οι μαιευτήρες-γυναικολόγοι μπορεί να διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο (Bass et al, 2018).

Η παροχή μαιευτικής φροντίδας θεωρείται  ως έργο χαράς και ευτυχίας, πράγμα που καθιστά δύσκολο για τις μαίες να εκφράσουν τις αρνητικές πλευρές της εργασίας τους και πώς επηρεάζονται  αρνητικά (Wright et. al. 2017; Pezaro et. al., 2016). Προηγούμενες έρευνες σε αυτόν τον τομέα δείχνουν ότι οι μαίες και μαιευτές διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να υποφέρουν από εργασιακό άγχος, που σχετίζεται με κρίσεις ή τραύματα κατά τον τοκετό σε σύγκριση με άλλα επαγγέλματα φροντίδας λόγω της στενής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ της/του μαίας/μαιευτή και της γυναίκας (Leinweber & Rowe, 2010 Sheen et al. 2014; Pezaro, 2016; Beck et. al., 2015).

Η ΜΔΑ έχει βαθύ, αρνητικό αντίκτυπο στην προσωπική ευημερία των επαγγελματιών υγείας και είναι χρήσιμο να διερευνηθούν οι εμπειρίες των επαγγελματιών υγείας από περιγεννητικά τραυματικά γεγονότα  και πως επηρεάζεται η παρεχόμενη φροντίδα ( Beck and Gable, 2012; Beck, 2013; Beck et al., 2015).

Εισαγωγή: Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι ο μητρικός θηλασμός αποτελεί την ιδανική τροφή για τα βρέφη. Για την επιτυχή εγκατάσταση του μητρικού θηλασμού οι μητέρες χρειάζονται κατάλληλη υποστήριξη. Οι πατέρες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παροχή αυτής της υποστήριξης. Η διερεύνηση των στάσεων των Κύπριων πατέρων για το μητρικό θηλασμό θα βοηθήσει να διαφανεί ο ρόλος που έχουν οι πατέρες στο μητρικό θηλασμό. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν μελέτες με θέμα τη στάση των πατέρων για το μητρικό θηλασμό.

Σκοπός: Η διερεύνηση των στάσεων των Κύπριων πατέρων για το μητρικό θηλασμό.

Υλικό και Μέθοδος: Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήθηκε ποιοτικός περιγραφικός σχεδιασμός. Το δείγμα ήταν δείγμα ευκολίας και αποτέλεσαν 10 (δέκα) Κύπριοι πατέρες. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων και η ανάλυση των δεδομένων έγινε σύμφωνα με τη θεματική ανάλυση των Βraun and Clarke (2006).

Αποτελέσματα: Από τις στάσεις των Κύπριων πατέρων προέκυψαν 5 θέματα: 1) Ταξίδι ενημέρωσης, 2) Επαγγελματική βοήθεια στους πατέρες, 3) Γνώσεις των πατέρων για τα οφέλη του μητρικού θηλασμού, 4) Αντιλήψεις των πατέρων για το μητρικό θηλασμό και 5) Εμπόδια εγκαθίδρυσης του μητρικού θηλασμού. Όλοι οι πατέρες είχαν θετική στάση προς το μητρικό θηλασμό. Ωστόσο, οι πατέρες έχουν αυξημένες ανάγκες πληροφόρησης και ενημέρωσης σχετικά με το μητρικό θηλασμό και για το ρόλο των πατέρων στη γενική διαδικασία του θηλασμού. Οι πατέρες αισθάνονται απογοητευμένοι από τους επαγγελματίες υγείας, λόγω του ότι δεν τους παρείχαν επαρκή και κατάλληλη ενημέρωση σε θέματα που αφορούσαν το μητρικό θηλασμό, παρόλο που οι επαγγελματίες υγείας έχουν θετικές στάσεις προς το μητρικό θηλασμό. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στο ρόλο που επιτελούν οι πατέρες στο θηλασμό, ώστε οι ίδιοι να αισθάνονται ικανοί και σίγουροι να προσφέρουν υποστήριξη και ενθάρρυνση των μητέρων στη γενική διαδικασία του μητρικού θηλασμού.

Συμπεράσματα: Η αναγνώριση και υποστήριξη του ρόλου των πατέρων στο μητρικό θηλασμό στην Κύπρο είναι ελλιπής. Η παρούσα μελέτη μπορεί να θεωρηθεί καινοτόμος για την Κύπρο, αφού για πρώτη φορά έχουν διερευνηθεί οι στάσεις των Κύπριων πατέρων για το μητρικό θηλασμό. Οι επαγγελματίες υγείας είναι χρήσιμο να παρέχουν στους πατέρες την κατάλληλη εκπαίδευση για να παρέχουν στη σύζυγο τους ουσιαστική βοήθεια στη γενική διαδικασία του μητρικού θηλασμού.

Εισαγωγή: Με αφορμή την απειλή κατά του επαγγέλματος της Μαιευτικής, η Γερμανία και το Λουξεμβούργο προχωρούν σε μια διεθνή προσπάθεια καταχώρησης της πρακτικής και επιστήμης αυτής, ως μέρος της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του πλανήτη και η χώρα μας αποτελεί μέρος της ομάδας αυτής. Η Κύπρος προχώρησε σε εγγραφή της Μαιευτικής στον Εθνικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς στις 2 Απριλίου του 2021. Αυτό έγινε με γνώμονα ότι η Μαιευτική, με την ευρεία έννοια, διανύει όσα χρόνια και το ανθρώπινο είδος, και στοιχεία αυτής, όπως η θεώρηση του τοκετού ως φυσικό γεγονός, ο σεβασμός προς την γυναίκα, την κουλτούρα και τις ανάγκες της και άλλα, δύναται να αποτελούν μέρος της άυλης γνώσης της μαιευτικής που διαχέεται από μια γενιά μαιών στην άλλη και εικάζεται ότι αποτελεί κομμάτι της επαγγελματικής ταυτότητας της μαίας.

Τα τελευταία χρόνια, ανάμεσα στις μαίες επικρατεί μια αβεβαιότητα σχετικά με το κληροδότημα της επαγγελματικής ταυτότητας, και ότι αυτή εμπερικλείει, που θα αφήσουν ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές μαιών (Hajiesmaello et al., 2020, Larsson et al., 2007, Lane, 2002).Υπό το πρίσμα αυτό έγινε μια προσπάθεια να αποτυπωθεί η αίσθηση της επαγγελματικής ταυτότητας των μαιών στην πατρίδα μας και να συνδεθεί την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά (ΑΠΚ) της μαιευτικής.

Σκοπός: Είναι η διερεύνηση της αίσθησης της επαγγελματικής ταυτότητας των μαιών και η σύνδεση της με την Άυλη πολιτιστική κληρονομιά της Μαιευτικής.

Μεθοδολογία: Πρόκειται για ποιοτική μελέτη που σκοπό έχει με συνεντεύξεις και ομάδες εστίασης να δώσει έμφαση στις αντιλήψεις των μαιών/μαιευτών και φοιτητών/τριών μαιευτικής για την αίσθηση της επαγγελματικής τους ταυτότητας, αλλά και του τρόπου (πως), που αντιλαμβάνονται οι μαίες ότι μεταφέρεται η ΑΠΚ της μαιευτικής μέσω των γενεών των μαιών και πως αυτό δυνητικά συμβάλει στην δημιουργία μιας αίσθησης επαγγελματικής ταυτότητας. Παράλληλα θα προσπαθήσει να εξάγει τρόπους προστασίας και ανάπτυξης του μαιευτικού επαγγέλματος και του ρόλου της μαίας.

Συμπεράσματα: Η μελέτη αυτή έχει καταδείξει ότι η πορεία μεταβίβασης της  άυλης γνώσης της μαιευτικής αποτελεί ένα κληροδότημα που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά μαιών, καθιστώντας τους, φορείς μιας γνώσης, που πλέον έχει τεκμηριωθεί και επιστημονικά, αλλά αποτελεί και μια στάση επαγγελματικής ζωής και προσέγγισης.

This presentation shines a spotlight on Rozana Project, a pioneering initiative that unites nurses from Rambam Medical Center and from Palestinian Authority. Rambam Medical Center, renowned as a level one Trauma center, believe in its vision of sharing experience and knowledge.

The main goal of the Rozana Project is to help Israelis and Palestinians understand and care for each other by working together in healthcare. This project also tries to make sure that everyone, no matter where they come from, gets the same good healthcare. By breaking down old problems and making new friends, the Rozana Project shows that regular people, like nurses, can build a strong foundation for long-lasting peace. This goal matches Rambam Medical Center’s commitment to sharing healthcare knowledge and working together with others in healthcare.

As part of the project, Rambam Medical Center is currently in the process of designing an impactful 15-day Trauma course. This course will bring together 15 nurses from Palestinian Authority, who will join their Israeli colleges. Together, they will focus on the treatment of severe trauma patients throughout their care journey. This comprehensive program integrates clinical practice and collaborative learning, fostering a unique bond among healthcare professionals from diverse backgrounds.

As a background before starting the course were recent workshops involved eight hospitals, four from each side, and Rambam Medical Center played a pivotal role with five Nursing Leaders actively participating.

Notably, the last workshop lasted over three days at Dead Sea in Israel, drawing 40 nurses from Israel and the Palestinian Authority – Training, Team Development, Research and Innovation in Nursing.

During this immersive experience, participants delved into the concept of positive peace, exploring unique avenues to build lasting peace and acquiring the tools needed to champion peace within their respective countries.

This presentation highlights the importance of understanding the intersections among cultural diversity, end-of-life decisions, and adept delivery of Bad News within the healthcare framework. Specifically, we consider these dynamics within the rich cultural mosaic of Israel, a context where profound beliefs intricately shape decision-making processes, particularly within intensive care units (ICUs). By examining the perspectives of both caregivers and patients, this lecture not only illuminates the complexities presented by cultural diversity but also integrates the use of the SPIKES method for skillfully conveying distressing information.

Cultural Beliefs –  Israel’s diverse cultures shape varied views on death and tradition associated with it.

Religious Influence – Religion is a big part of Israeli life, affecting decision-making. We explore Judaism, Islam, Christianity, and Druze faith’s and how they guide end-of-life care and decisions.

Caregiver’s Balancing Act – Caregivers face challenges blending medical expertise with cultural values. We study strategies caregivers use to include these values in decisions.

Patient’s Perspectives –  Real cases highlight how diverse backgrounds impact end-of-life choices. These stories show how autonomy and family input balance, often causing emotional and ethical dilemmas.

SPIKES for Bad News – We apply the SPIKES method—Setting, Perception, Invitation, Knowledge, Empathy, Strategy—to culturally sensitive bad news delivery.

Support System – We emphasize the role of interpreters, and palliative care teams in sensitive care, all together serve as the core of humanity in patient care in severe scenarios.

Mass casualty situations are a management challenge for any medical system. No system will function efficiently without proper preparedness activities. Preparedness should cover all aspects relevant to such events including preparedness and training of various staff positions – physicians, nurses, paramedical staff and managements positions

• Pre-arranged equipment stocks and stockpiles
• Pre-designed protocols for triage and medical management

Drills are the common final pathway in preparing the hospital to deal with a M.C.S. Drills will help identify leadership within the personnel. They will test the capability and capacity of the hospital to deal with various types of M.C.S.

When planning a drill for mass casualty scenarios, the management of a conventional incident should serve as the foundation on which to build other scenarios.

Scope of drills

There are many levels of drills that can be used to train the hospital staff for mass casualty scenarios. Each type has its advantages and disadvantages. However, we believe that every segment of the hospital facility should go through a process of training that will include all aspects of the activities detailed below.

Preparedness should start by dissemination of the relevant guidelines and protocols of M.C.S. management to all hospital personnel. We recommend that management nominate a staff member to be in charge of M.C.S. preparedness.

One of the more efficient ways to train staff is by using computer software for training in the various scenarios. However, drills can be divided into three distinct types:

1) The first (and cheapest with respect to funds and disturbance of daily hospital work) is the “Table-Top” exercise.

This exercise should be performed after the basic guidelines and protocols have been written and accepted. Table-top exercises can be performed for various groups of personnel.

2) In a limited “live” victim exercise, simulation is achieved with the use of mock casualties. The idea is to surprise the ED staff with the specific situation of multiple casualties arriving within a short time – a situation typical of mass casualty scenarios that may overwhelm resources. This usually pertains to the immediate ED staff and key personnel in the hospital. In addition, the surgical subspecialties and personnel in management roles should participate. This drill is usually confined to the geographic vicinity of the ED and will generally not exceed 20-30 mock casualties.

3) The final, type of mass casualty drill is the large-scale “live” exercise. In this type of exercise, a large number of mock victims are brought to the hospital within a short period of time to mimic a real scenario. The number should surpass the ED bed capacity in order to provide a distinct scenario in which pre-ED triage should be performed, requiring the organization of additional treatment sites outside the ED.

This type of drill is the ultimate management challenge for a hospital dealing with a mass casualty scenario. It will involve the whole staff of the hospital, disrupt the daily routines, and can paralyze the hospital for a few hours. It is also the most expensive of all drills. It should therefore be performed as a culmination of all the other exercises and not more than once every year or two.

All three types of drills should be used to prepare the hospital for mass casualty incidents: “Table-Top” exercises, “Limited”, and “Large scale live” exercises with mock casualties.

Teamwork is a group of people (at least 2) who share a mutual and agreed goal, work together, divide specific tasks between them to achieve their common goal.

The lecture will focus on teamwork in the shock trauma room while treating a severely injured patient.

Patients treated in the shock trauma room are severely injured, usually presenting a multisystem injury.

The treating team includes many medical and nursing staff members; each has a crucial role in the treatment process- trauma surgeons, nurses, anesthesiologists, trauma coordinators, imaging technicians, secretaries, porters and more.

In order to provide effective, fast, and quality treatment, it is important to have good, well-coordinated teamwork. It is imperative that each member of the team knows their own role, and that there should be only one team leader that will manage the treatment, give clear instructions and activate the team accordingly.

The lecture will discuss teamwork in detail, its definition, its aim, teamwork characteristics, how to build a team, who should be in the team, the role of the team leader and each member of the team during the various stages of treatment. We will also discuss the components of teamwork, outputs, importance and its benefits.

A teamwork model will be presented and will detail how the team should operate from the moment the message regarding an injured patient is received, until they leave the shock room for the next destination of the treatment.

Effective teamwork is the key to quality and safe treatment.

The patient transfer phase is a significant and critical step for the quality of care for the acute patient.

Transfers of injured patients are divided into two: Transfers of severely and multi-system injured patients from peripheral hospitals to level 1 trauma centers (referral hospitals), and transfer of severely injured patients to different locations within the same hospital

We will discuss all issues of transfer from both sides, the transferring hospital and the receiving hospital, as well as transfers within the hospital.

We will also discuss the possible difficulties that may occur, what should the transferring hospital take into consideration while transferring, how to properly time the transfer, the decision-making process, where to transfer and how, communication, coordination, the importance of stabilization of the injured patient and safe transfer.

In addition, we will touch on the receiving hospital aspect –  what is important to know in advance and what steps should a LEVEL 1 hospital take in order to receive a severely injured patient, from the initial message received and until receiving the transferred patient.

Nurses are exposed daily to stressful situations during work, whether it is due to difficult sights, critical patient situations, shortage in personnel and a constant increase in demand for service.

“Compassion fatigue” is described as an indirect trauma and as a secondary damage that develops in the process of the therapist’s involvement in various stressful situations.  Very few studies have been conducted in order to examine the effect of compassion fatigue among nurses. The current study examined compassion fatigue on its three components: burnout, secondary traumatization, and satisfaction from providing assistance among nurses in the intensive care unit at Rambam Hospital. The study was also conducted in order to examine the phenomenon and examine the effects of demographic factors on it as well as to raise awareness for the professional factors about the phenomenon, and, to conduct a comparison between the levels of Compassion fatigue of departments with different patient characteristics within the hospital. Compassion fatigue is the end result of a progressive and cumulative process caused by prolonged, continuous and intense contact with patients and exposure to stress. This develops from a state of compassion discomfort, which, if not eradicated through adequate rest, leads to compassion stress that exceeds the nurses’ endurance levels and ultimately results in compassion fatigue.

The present study examined the difference in the level of compassion fatigue between two departments within Rambam Hospital with the thought that the nature of the departments, the patients, the treatments and the mental difficulty differs to a high degree between the two departments. The hypothesis was that the intensive care unit is a department with a higher potential for harming the compassion of the caregivers given how most patients in the department are ventilated and anesthetized – it is not possible to talk to them, and they are in difficult or critical hemodynamic or respiratory condition. On the other hand, in the surgery department most of the patients are fully conscious, their condition is stable and it is possible to talk and manage conversations with them at all times. In the study, a questionnaire was administered that tested the level of compassion fatigue in both study groups. After statistical analysis and neutralization of biases, the results showed that the hypothesis can be confirmed in a significant way – there is a statistically significant difference between the two groups regarding the level of compassion fatigue (Chi(2)=20.16, p<0.001). For example, a high percentage (79.2%) of surgery department A are at a medium level compared to (24.2%) in the intensive care unit. The majority (57.6%) of the staff members participating in the study from the intensive care unit are at the highest level of compassion fatigue, compared to very small percentages (4.2%) who are at the highest level from surgery A department. 

Σκοπός: Να διερευνήσει τους τύπους ηθικού κλίματος που επικρατούν στα  δημόσια νοσοκομεία της Δημοκρατίας της Κύπρου, όπως τους αντιλαμβάνονται οι νοσηλευτές που εργάζονται σε αυτά και εάν αυτοί οι τύποι σχετίζονται με τις αναφερόμενες από τους νοσηλευτές παραλείψεις στην φροντίδα.

Μέθοδος: Περιγραφική μελέτη συσχέτισης με πληθυσμό στόχο όλους  τους νοσηλευτές που εργάζονταν με ενήλικες εσωτερικούς ασθενείς στα παθολογικά και χειρουργικά τμήματα όλων των δημόσιων νοσοκομείων (960 νοσηλευτές). Επεστράφησαν 782 συμπληρωμένα ερωτηματολόγια (ανταπόκριση 81.5%). Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν δύο εργαλεία (Ethical Climate Questionnaire – ECQ και MISSCARE Survey)

Αποτελέσματα: Οι επικρατούντες τύποι ήταν πέντε (εύρος 0-5): Tης «ιδιοτέλειας» (M=2.84, SD=1.43), της «ατομικής ηθικής» (M=2.82, SD=1.30) της «φροντίδας» (M=2.34, SD=1.36), των «νόμων και κωδίκων» (M=3.25, SD=1.45) και των «κανόνων» (M=3.31, SD=1.21). Το αναφερόμενο σύνολο παραλείψεων στην φροντίδα (εύρος: 1–5) ήταν M=2.51 (SD=0.45), και αυτό σχετίστηκε θετικά (p<0.001) με το κλίμα «ιδιοτέλειας» (r =0.642) και της «ατομικής ηθικής» (r =0.610) και αρνητικά (p < 0.001) με το κλίμα «φροντίδας» (r =- 0.596), των «κανόνων» (r =  0.548), and των «νόμων και κωδίκων» (r =- 0.589). Οι συσχετίσεις διατηρούνται  ακόμα και μετά από τον έλεγχο άλλων μεταβλητών που βρέθηκαν να σχετίζονται με τις παραλείψεις (ηλικία, νοσοκομείο, μέρες απουσιών, νοσηλευτικό τμήμα, και αριθμό εισαγωγών) αλλά η στατιστική σημαντικότητα της σχέσης μειώνεται (p<0.05).

Συμπεράσματα: Ο περιορισμός της επίδρασης του κλίματος ιδιοτέλειας και της «ατομικής ηθικής» και  η ενδυνάμωση του κλίματος όπου κυριαρχούν ιδεώδη ωφελιμισμού, χρησιμότητας και μεγιστοποίησης του κοινού καλού, και η συμμόρφωση με ηθικές αρχές, νόμους, κώδικες και κανονισμούς, ενδέχεται να βοηθά στην μείωση των παραλείψεων. Χρειάζονται νέες μελέτες, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν σχέσεις αιτίας-αποτελέσματος ανάμεσα σε αυτές τις μεταβλητές, καθώς και  για να δημιουργηθούν πιο ισχυρές αποδείξεις σε διεθνή επίπεδο, σχετικά με τη σχέση που βρέθηκε στην Κύπρο.

Key words: Types of Ethical Climate, Missed Nursing Care, hospitals, patient safety, nursing Care rationing.

Εισαγωγή: Το στρεσσογόνο και απαιτητικό περιβάλλον των νοσηλευτηρίων ενισχύει τα ηθικά προβλήματα σε όλους τους επαγγελματίες υγείας και ειδικά τους νοσηλευτές. Η νοσηλευτική φροντίδα και διεργασία γίνονται μηχανικά, με επίκεντρο την ολοκλήρωση διεργασιών, με αποτέλεσμα την απομάκρυνση από τον ασθενή ως άνθρωπο.  Η νοσηλευτική διοίκηση έχει ως καθήκον να επιλύει αυτά τα προβλήματα και επιπρόσθετα να τα προλαμβάνει σε όλους τους νοσηλευτές

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η παρουσίαση  των ηθικών ζητημάτων που βιώνουν οι νοσηλευτές στα νοσηλευτήρια και ο ρόλος της νοσηλευτικής διοίκησης.

Μεθοδολογία: Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο- Σεπτέμβριο 2023 και περιλαμβάνει αναζήτηση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων

Αποτελέσματα: Μέσα από την ανασκόπηση διαφαίνεται  ότι οι νοσηλευτές βιώνουν καθημερινά ηθικά προβλήματα και ηθικό αδιέξοδο. Η νοσηλευτική διοίκηση μέσα από δράσεις οφείλει ενισχύσει τις δικές της γνώσεις δεοντολογίας, μέσα από αξίες και αρχές και να εφαρμόσει έρευνες δεοντολογίας σε όλους του τομείς των νοσηλευτηρίων με στόχο τον εντοπισμό και επίλυση δεοντολογικών προβλημάτων. Οι δράσεις

Συμπεράσματα: Τα εκπαιδευτικά προγράμματα σε όλους τους επαγγελματίες υγείας είναι αποτελεσματικά στην επίλυση και πρόληψη ηθικών προβλημάτων και επιπρόσθετα διευκολύνουν στην λήψη ηθικών αποφάσεων.

Η καθημερινή και συνεχιζόμενη εξέλιξη της ιατρικής δίδει σήμερα στους θεράποντες ιατρούς τη δυνατότητα να διατηρήσουν στη ζωή ασθενείς που υπό άλλες συνθήκες θα βρίσκονταν σε μη αναστρέψιμη κατάσταση οδηγώντας σε πρακτικές αμφίβολης βελτιστοποίησης. Έτσι υποστηρικτικές ιατρικές παρεμβάσεις που βασίζονται στην πρόοδο της σύγχρονης τεχνολογίας έχουν συμβάλει θεαματικά στη βελτίωση της πρόγνωσης των βαρέως πασχόντων ασθενών. Έχουν, όμως, ταυτόχρονα, ορισμένες φορές, το μειονέκτημα να παρατείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τη ζωή ασθενών με πολύ πτωχή ή μηδενική πρόγνωση, εγείροντας έτσι δύσκολα ηθικά διλήμματα στην καθημερινή κλινική πράξη. Συχνά ο ιατρός, ως «αυθεντία», αναλαμβάνει την απόφαση για μια ιατρική πράξη με μικρή έως καθόλου συμμετοχή του ασθενούς ή έστω της οικογενείας αυτού, καταλήγοντας σε άσκοπες ή αλλιώς μάταιες θεραπείες, όπου μάταιη θεωρείται η θεραπεία όταν δεν μπορεί να ματαιώσει την έλευση του θανάτου, να παρατείνει τη ζωή για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο και να διατηρήσει μια αποδεκτή ποιότητα ζωής. Η εγωιστική παράταση της διαδικασίας του θανάτου ή η παρεμπόδιση της επέλευσής του επιτείνουν το ψυχικό και το σωματικό άλγος του ασθενούς, υπονομεύουν την αξιοπρέπειά του ως προσώπου και επιβαρύνουν ποικιλοτρόπως την οικογένειά του.

Η αρχή του φιλοσοφικού ρεύματος του πραγματισμού, όπως προτείνεται από τον William James, έγκειται στο ότι το νόημα κάθε έννοιας που έχουμε κατά νου σχετίζεται με την πρακτική συνέπεια που αυτή παράγει. O James αναφέρει ότι μια ιδέα είναι αληθής στο βαθμό που το να πιστεύουμε σε αυτήν είναι επωφελές για τη ζωή μας. Το ότι οι ιατροί οφείλουν να απομακρυνθούν από πρακτικές του παρελθόντος όπου ο ιατρικός πατερναλισμός και η επιλογή των μάταιων θεραπειών ήταν η κύρια επιλογή τους, θα μπορούσε έμμεσα να επεξηγείται από τον James με την ακόλουθη άποψή του: Η ελεύθερη βούληση από τη σκοπιά του πραγματισμού σημαίνει καινοτομίες στον κόσμο, το δικαίωμα να προσδοκούμε ότι στα βαθύτερα στοιχεία του, όπως επίσης και στα επιφανειακά του φαινόμενα, το μέλλον ενδέχεται να μην επαναλαμβάνει και να μη μιμείται πανομοιότυπα το παρελθόν.

Επομένως, σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεώρηση του πραγματισμού, όπως εκφράζεται στη φιλοσοφία του W. James, η εξασφάλιση ενός ειρηνικού και ανώδυνου τέλους για τον ασθενή δύναται να συνιστά ιατρικό καθήκον εξίσου επιτακτικό με την παροχή όλων των ενδεδειγμένων θεραπειών στον ασθενή που μπορεί να σωθεί.

Η πανδημία COVID-19  προκλήθηκε από το στέλεχος του ιού SARS-CoV-2 τον Δεκέμβριο του 2019 από την Κίνα. H Κύπρος ήταν από τις πρώτες χώρες που έλαβε αυστηρά μέτρα με στόχο τον περιορισμό του και την προστασία της δημόσιας υγείας. Η πανδημία όμως επέφερε σημαντικές επιπτώσεις και μια υγειονομική κρίση ξεκίνησε ανά το παγκόσμιο σε κοινωνικοοικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο.

Το νοσηλευτικό προσωπικό αναγκάστηκε να εργαστεί κάτω από  πρωτοφανείς  συνθήκες εργασίας. Καλέστηκε να εφαρμόσει και να τηρήσει αυστηρές οδηγίες, να πάρει μέτρα Ατομικού Εξοπλισμού Προστασίας (ΑΕΠ), να διαχειριστεί ειδικά δωμάτια και θαλάμους, πρωτόκολλα, καραντίνες, επιτροπές λοιμώξεων, ειδικούς ιατρούς λοιμωξιολόγους, συστάθηκε ο περί Λοιμοκάθαρσης Νόμος και πολλά άλλα για και την προστασία της δημόσιας υγείας.

Η έξαρση του COVID-19 συσχετίστηκε με υψηλή νοσηρότητα, θνησιμότητα και οι πάσχοντες Αιμοκάθαρσης ως ομάδα υψηλού κινδύνου βίωσαν έντονα τις πιέσεις και τους περιορισμούς της πανδημίας, του φόβου της νόσησης και του αγνώστου με αποτέλεσμα την επιβάρυνση της συνολικής τους υγείας.

Οι Μονάδες Τεχνητού Νεφρού (ΜΤΝ) κατά τη διάρκεια της πανδημίας δοκιμάστηκαν σκληρά  και οι νοσηλευτές καλέστηκαν να αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις και δυσκολίες που έπρεπε να τις υπερνικήσουν.  Αρκετοί εγκατέλειψαν την οικογενειακή τους στέγη αφού αναγκάστηκαν να διαμείνουν σε ξενοδοχεία ή να μετακομίσουν σε άλλη επαρχία για την στήριξη των ΜΤΝ ανά την Κύπρο. Καλέστηκαν να στηρίξουν τους πάσχοντες Αιμοκάθαρσης σε πολλά επίπεδα, αναγκάστηκαν να τους προσφέρουν θεραπεία κάτω από σκληρές συνθήκες εργασίας σε ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια υπό στενή παρακολούθηση, τηρώντας πρωτόκολλα και κατευθυντήριες οδηγίες τα οποία συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Δυστυχώς όμως η σοβαρή έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, οι κάποιες ελλείψεις ΑΕΠ που προέκυψαν, η ΜΗ ετοιμότητα των νοσηλευτηρίων για τέτοιες καταστάσεις, η αντιμετώπιση του καινούργιου άγνωστου εχθρού έκανε το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο.

Η ψυχική δύναμη, ο επαγγελματισμός, η στήριξη από τον Κυπριακό λαό, ο αλτρουισμός και η αγάπη προσφοράς προς τον συνάνθρωπο  στάθηκαν στυλοβάτες στο δύσκολο αυτό έργο των νοσηλευτών που ακόμη συνεχίζουν να εργάζονται εναντίον του COVID-19, κάτω από σκληρές συνθήκες εργασίας ξεπερνώντας πολλά εμπόδια.

Ιστορικό: Η χρόνια νεφρική νόσος (ΧΝΝ) είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένο ως ένα κορυφαίο πρόβλημα δημόσιας υγείας που επηρεάζει περισσότερο από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης αντιμετωπίζουν σημαντική αύξηση του αριθμού των ατόμων με ΧΝΝ και της συνεπακόλουθης σημαντικής οικονομικής επιβάρυνσης. Οι νοσηλευτές αποτελούν τη ραχοκοκαλιά κάθε συστήματος υγείας και διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο σε σχεδόν κάθε πτυχή της υγειονομικής περίθαλψης, όπου οι πρωταρχικοί στόχοι τους περιλαμβάνουν την  παροχή υψηλής ποιότητας ολιστικής και εξατομικευμένης φροντίδας, τη θέσπιση και διεύθυνση προτύπων νοσηλευτικής πρακτικής.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να κατανοήσει πώς οι νοσηλευτές αντιλαμβάνονται και βιώνουν τους ρόλους τους στη φροντίδα της ΧΝΝ και να εντοπίσει διάφορους παράγοντες που επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά την εφαρμογή των ρόλων αυτών.

Μέθοδος: Διεξήχθη μια Ερμηνευτική Φαινομενολογική Προσέγγιση (IPA) που περιελάμβανε σε βάθος ατομικές ημιδομημένες συνεντεύξεις με δεκαέξι νοσηλευτές που εργάζονται στη φροντίδα της ΧΝΝ. Η δειγματοληψία ήταν σκόπιμη και ομοιογενής και οι συμμετέχοντες προέρχονταν από όλα τα επαρχιακά νοσοκομεία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα απομαγνητοφωνημένα δεδομένα αναλύθηκαν και εντοπίστηκαν συγκεκριμένα βασικά θέματα.

Ευρήματα: Η μελέτη αποκάλυψε ότι οι νοσηλευτές αντιλαμβάνονται διάφορους ρόλους, συμπεριλαμβανομένων: χειριστές μηχανών αιμοκάθαρσης, παροχείς ολιστικής φροντίδας, γραφειοκράτες της μονάδας, εκπαιδευτές ασθενών και συναισθηματικοί υποστηρικτές. Ωστόσο, ήταν σαφές ότι αυτοί οι ρόλοι διέφεραν μεταξύ των διαφόρων εργασιακών περιβαλλόντων. Διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τους ρόλους των νοσηλευτών εντοπίστηκαν και ταξινομήθηκαν σε κύρια θέματα: Προετοιμασία νοσηλευτών, Οργανωτικά & Διοικητικά ζητήματα, Εμπόδια στην εκπαίδευση των ασθενών, Δύσκολοι ασθενείς, και Αμυντική συμπεριφορά των νοσηλευτών.

Συμπέρασμα: Οι νοσηλευτές διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην παροχή ποιοτικής φροντίδας. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να διευκολύνουν ή να αναστείλουν την εκτέλεση των επαγγελματικών ρόλων των νοσηλευτών. Έχει αναπτυχθεί ένα προτεινόμενο πλαίσιο για τη βελτίωση της φροντίδας ατόμων με ΧΝΝ που περιγράφει πώς οι οργανισμοί υγειονομικής περίθαλψης, οι νοσηλευτές και οι ασθενείς θα μπορούσαν να συνεισφέρουν και να υποστηρίξουν την παροχή νοσηλευτικής φροντίδας υψηλών προδιαγραφών.

Η αλλαγή είναι δεομένη στη ζωή μας. Τα πάντα αλλάζουν γύρω μας και εξελίσσονται. Το περιβάλλον, η τεχνολογία, οι οργανισμοί, οι άνθρωποι. Όλοι αντιμετωπίζουμε ποικίλες προκλήσεις για να προσαρμοστούμε στις αλλαγές που μας κατακλύζουν καθημερινά, αλλά και στο να δημιουργήσουμε εμείς και να εφαρμόσουμε αλλαγές στο χώρο εργασίας μας, προκειμένου να βελτιώσουμε την ποιότητα της παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας.

Σκοπός της παρουσίασης αυτής είναι να βοηθήσει τους συμμετέχοντες να κατανοήσουν:

• πως μπορούν να γίνουν μεγάλες αλλαγές τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον
• το δικό τους ρόλο στην πραγματοποίηση των πιο πάνω αλλαγών

Εισαγωγή

Ο Οδηγός Γρήγορης Αναφοράς παρουσιάζει μια περίληψη συστάσεων και αποσπασμάτων αποδεικτικών στοιχείων για την πρόληψη και θεραπεία ελκών πίεσης. Η πληρέστερη έκδοση κατευθυντήριων γραμμών για την κλινική πρακτική παρέχει λεπτομερή ανάλυση και συζήτηση σχετικά με την διαθέσιμη έρευνα, γνώση του πεδίου και περιγραφή της μεθοδολογίας που χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών. Αυτός ο Οδηγός γρήγορης αναφοράς προορίζεται για έμπειρους επαγγελματίες υγείας που χρειάζονται μια γρήγορη αναφορά στη φροντίδα ατόμων στο κλινικό περιβάλλον. Οι χρήστες δεν θα πρέπει να βασίζονται αποκλειστικά σε αποσπάσματα από τον Οδηγό γρήγορης αναφοράς.

Σκοπός

Να κατανοήσουν οι επαγγελματίες υγείας που ασχολούνται με την φροντίδα οξέος και χρόνιου τραύματος, τις οδηγίες που προτείνει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Επούλωσης Τραύματος, σχετικά με την  πρόληψη και θεραπεία τους.

Υλικό – Αποτέλεσμα

Η πρώτη έκδοση της κατευθυντήριας γραμμής αναπτύχθηκε ως μια τετραετής συνεργασία μεταξύ της National Pressure Ulcer Advisory Panel (NPUAP) και της European Pressure Ulcer Advisory Panel(EPUAP). Σε αυτή τη δεύτερη έκδοση της κατευθυντήριας γραμμής, η Pan Pacific Pressure Injury Alliance (PPPIA) έχει προσχωρήσει στην NPUAP και την EPUAP. Ο στόχος αυτής της διεθνούς συνεργασίας ήταν να αναπτυχθούν τεκμηριωμένες συστάσεις για την πρόληψη και θεραπεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από επαγγελματίες υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια ρητή επιστημονική μεθοδολογία χρησιμοποιήθηκε για τον εντοπισμό και την κριτική αξιολόγηση της διαθέσιμης έρευνας.

Συμπερασματικά

Η κατευθυντήρια γραμμή προορίζεται για τη χρήση όλων των επαγγελματιών υγείας, ανεξαρτήτως κλινικής ειδικότητας, οι οποίοι εμπλέκονται στη φροντίδα ατόμων που κινδυνεύουν να αναπτύξουν έλκη πίεσης ή σε άτομα με υπάρχον έλκος πίεσης. Η κατευθυντήρια γραμμή προορίζεται να εφαρμοστεί σε όλα τα κλινικά περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων, της φροντίδας αποκατάστασης, της μακροχρόνιας περίθαλψης, της υποβοηθούμενης διαβίωσης στο σπίτι και, εκτός αν αναφέρεται ρητά, μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη για όλα τα άτομα, ανεξάρτητα από τη διάγνωση ή άλλες ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης.

Εισαγωγή

Οι αντινεοπλασματικές θεραπείες που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία του καρκίνου του μαστού, μπορούν να προκαλέσουν καρδιοτοξικότητα, μια κλινική οντότητα η οποία στην αγγλική γλώσσα είναι πλέον γνωστή ως Cancer Therapy Related Cardiovascular Toxicity (CTR-CVT) και αναφέρεται στην επαγόμενη από τις αντινεοπλασματικές θεραπείες καρδιαγγειακή τοξικότητα. Η καρδιοτοξικότητα αυτή, μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής των ασθενών καθώς επίσης και τα ποσοστά επιβίωσης τους. Η έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση της παραμένει ζωτικής σημασίας. Σκοπός της εργασίας είναι η επεξήγηση του φαινομένου και η παρουσίαση της συχνότητας συμβαμάτων CTR-CVT ως οξεία και υποξεία επιπλοκή των αντινεοπλασματικών θεραπειών σε γυναίκες με μη μεταστατικό καρκίνο του μαστού στην Κύπρο.

Μεθοδολογία

Πρόκειται για αναδρομική μελέτη η οποία διενεργήθηκε στο Ογκολογικό Κέντρο Τράπεζας Κύπρου με πληθυσμό γυναίκες με μη μεταστατικό καρκίνο μαστού οι οποίες έλαβαν συστηματική θεραπεία ή συνδυασμό συστηματικής θεραπείας και ακτινοθεραπείας κατά την περίοδο 2009-2017 σε επικουρική ή νεοεπικουρική βάση. Εκατόν εξήντα τρείς γυναίκες, οι οποίες πληρούσαν τα κριτήρια εισόδου, εντάχθηκαν στην μελέτη. Ο κύριος στόχος της μελέτης ήταν η καταγραφή οποιασδήποτε καρδιαγγειακής επιπλοκής η οποία εμπίπτει στον ορισμό CTR-CVT, συμπεριλαμβανομένης της επαγόμενης από αντινεοπλασματικές θεραπείες καρδιακής δυσλειτουργίας (Cancer Therapy Related Cardiac Dysfunction – CTRCD). Στη μελέτη μας, αυτή ορίζεται ως πτώση του κλάσματος εξώθησης της αριστεράς κοιλίας κατά ≥10% μονάδες από την τιμή βάσεως σε τιμή < 53%. Επιπρόσθετα έγινε καταγραφή των χαρακτηριστικών που είχαν οι ασθενείς, προς διερεύνηση πιθανών συσχετίσεων του προφίλ τους με την εκδήλωση συμβαμάτων CTR-CVT.

Αποτελέσματα

Από το σύνολο των 163 ασθενών καταγράφηκαν 21 περιστατικά CTR-CVT τα οποία αφορούν σε 16 ασθενείς (9.8%). Συγκεκριμένα καταγράφηκαν 8 περιστατικά CTRCD, 5 θρομβοεμβολικά επεισόδια, 2 περιστατικά πρωτοεμφανιζόμενης αρρυθμίας, 2 περιστατικά περικαρδιακής συλλογής, 2 πλευριτικής συλλογής, 1 περιστατικό αρτηριακής υπέρτασης και 1 περιφερικής αγγειακής νόσου. Συσχετίσεις με την εκδήλωση CTR-CVT εντοπίστηκαν μεταξύ των: ηλικία (p=0.017), αρτηριακή υπέρταση (p=0.001), θετική έκφραση HER-2 υποδοχέα (p=0.061), έκθεση σε Τραστουζουμάμπη (p=0.025) και έκθεση σε Επιρουβικίνη (p=0.003). Μεταξύ αυτών των ασθενών, 4 ανέπτυξαν καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο (n=2) και ήπια μειωμένο (n=2) κλάσμα εξώθησης αριστεράς κοιλίας. Αυτοί οι ασθενείς συζητήθηκαν ξεχωριστά.

Συμπεράσματα

Εξ όσων γνωρίζουμε αυτή είναι η πρώτη, αναδρομική μελέτη που διενεργείται στο συγκεκριμένο πληθυσμό αναφορικά με το θέμα στην Κύπρο. Οι ανθρακυκλίνες και οι anti HER -2 παράγοντες, έχουν καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού και παρ’ όλη τη προσφορά τους στην αύξηση της επιβίωσης των ασθενών αυτών, αυξάνουν και την εμφάνιση καρδιαγγειακών συμβαμάτων, καθιστώντας την ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης απαραίτητη.

Background

In the UK, both Advanced Clinical Practitioners and Clinical Nurse Specialists, make a critical contribution to the delivery of cancer care and cancer services across primary, secondary, tertiary and community settings, and in supra-regional centres providing quaternary (highly specialised) care for people cancer.
These two roles are commonly confused as some of the responsibilities seem to overlap. Both roles are valuable and effective, predominately being clinically based with education, leadership and research components.
The need for defining and comparing the two roles is evident, in order to ensure sustainability and growth of the cancer nursing workforce.
The framework that will be introduced in the session, aims to provide transformational reform for the two career pathways and associated education, training, learning and development opportunities for the cancer workforce.

Aim

To define and eventually differentiate the roles of Advanced Clinical Practice and Clinical Nurse Specialists in the United Kingdom. To explore the impact and contribution of both roles into cancer service delivery, patient experience, and job satisfaction and present a clear and concise framework that supports the development of the cancer workforce by providing a structure for career and role development within specialist cancer services.

Outcomes

Advances in diagnosing and treating cancer are having a transformational impact on outcomes for millions of cancer patients. The cancer nursing workforce needs to be equipped with the knowledge and skills to deliver for patients.
The diagnosis, treatment and management of cancer have become increasingly complex with advances in innovations, offering new opportunities for people affected by cancer. Never has the time to focus on the workforce been more critical.

Conclusion

The roles of Clinical Nurse Specialist and Advanced Clinical Practitioners have been proven to successfully deliver safe and effective practice, enhance the patients’ experience, ensure effective contribution to the delivery of the organisation’s objectives, provide effective and efficient use of resources. However, there is a need for clarity of the similarities and differences of the roles, including responsibilities, skills and educational requirements.

Εισαγωγή: Η ανάπτυξη δεξιοτήτων αυτοδιαχείρισης συμπτωμάτων ως αποτέλεσμα της Διπολικής Διαταραχή (ΔΔ) μέσω της εκπαίδευσης, θεωρείται σημαντική παρέμβαση για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης παγκοσμίως.

Σκοπός: Το παρόν πρωτόκολλο περιγράφει τη μελέτη «Management of my Bipolarity» (MoB), η οποία στοχεύει στην ανάπτυξη μιας εκπαιδευτικής παρέμβασης για ενήλικες με ΔΔ και στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητάς της. Οι στόχοι περιλαμβάνουν (α) συστηματική

ανασκόπηση σχετικά με τις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις για την ΔΔ (β) ποιοτική διερεύνηση των εκπαιδευτικών αναγκών των ατόμων με ΔΔ (γ) ανάπτυξη μιας εκπαιδευτικής παρέμβασης με βάση τους στόχους (α) και (β) (δηλαδή, την εκπαιδευτική παρέμβαση του MoB) και (δ) διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της. Η εκπαιδευτική παρέμβαση MoB θα υποστηρίζεται από την ηλεκτρονική πλατφόρμα www.mob.com.cy.

Μεθοδολογία: Η προτεινόμενη μελέτη παρέμβασης αποτελεί συνδυασμό ποιοτικού και ποσοτικού σχεδιασμού (μελέτη μικτής μεθοδολογίας). Θα υλοποιηθεί ομάδα εστίασης και

ανάλυση περιεχομένου για την ποιοτική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αναγκών των ατόμων με ΔΔ. Η παρέμβαση θα αναπτυχθεί με βάση τα ποιοτικά δεδομένα της μελέτης και τη σχετική βιβλιογραφία. Η αποτελεσματικότητα της αποκτηθείσας γνώσης και των δεξιοτήτων αυτοδιαχείρισης θα αξιολογηθεί σύμφωνα με (α) τη συμπεριφορά χρήσης ουσιών, (β) τον βαθμό αντίληψης ελέγχου της υγείας τους, (γ) τον έλεγχο των παρορμήσεων, (δ) την ορθή χρήση της φαρμακοθεραπείας, (ε) την πρόληψη της υποτροπής, (στ) βελτίωση της ποιότητας ζωής και (ζ) επίπεδο γνώσεων για τη ΔΔ μέσω δομημένων εργαλείων αξιολόγησης.

Αποτελέσματα: Συνολικά 13 άτομα με ΔΔ ερωτήθηκαν (8 γυναίκες, 5 άνδρες) για τις εκπαιδευτικές τους ανάγκες. Επιπλέον, έχει ολοκληρωθεί μια συστηματική ανασκόπηση σχετικά με τις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις για την ΔΔ. Αυτά τα δεδομένα έχουν ενσωματωθεί στο σχεδιασμό της προσωπικής παρέμβασης του MoB και της ηλεκτρονικής πλατφόρμας www.mob.com.cy. Στην συνέχεια συμμετείχαν στην εκπαιδευτικής παρέμβασης συνολικά 42 άτομα και έγινε αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας σε 3 διαδοχικές στιγμές (σε χρόνο 0 και

πριν ξεκινήσει η παρέμβαση, 2 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης και τέλος ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση της εκπαιδευτικής παρέμβασης.

Συμπεράσματα: Δεδομένου ότι θα διερευνηθούν νέες παράμετροι σχετικά με τις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις, τα ευρήματα αυτά αναμένεται να παρέχουν στοιχεία ότι η συμμετοχή σε δομημένες εκπαιδευτικές παρεμβάσεις προσφέρει στους ασθενείς την ευκαιρία να χρησιμοποιούν ορθά την φαρμακοθεραπεία και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Εγγραφή κλινικής δοκιμής: ClinicalTrials.gov NCT04643210; https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT04643210.

Λέξεις-κλειδιά: Διπολικές διαταραχή, εκπαίδευση; Ενδυνάμωση, ψυχική υγεία; αυτοδιαχείριση.

Εισαγωγή: Ο κιρκάδιος ρυθμός αποτελεί μια ενδογενή περιοδική μεταβολή της φυσιολογίας του οργανισμού κατά τον 24ωρο κύκλο περιστροφής της γης γύρω από τον άξονα της, και έχει καθοριστικό ρόλο στην κυτταρική ανάπτυξη και επιβίωση. Οι κιρκάδιες ανωμαλίες προκαλούνται κυρίως λόγω της διαταραχής στα πρότυπα ύπνου, με αποτέλεσμα την διαταραχή της ομοιόστασης διαφόρων συστημάτων του οργανισμού. Μέχρι σήμερα, τα δεδομένα στην διεθνή βιβλιογραφία υποστηρίζουν την συσχέτιση μεταξύ διαταραχής του κιρκάδιου ρυθμού στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και αυξημένου κινδύνου παραληρήματος και νοσηρότητας, παρατεταμένης νοσηλείας, και θνησιμότητας.

Σκοπός: Η ανασκόπηση των παραγόντων που συμβάλλουν στην διαταραχή του ύπνου και του κιρκάδιου ρυθμού στις ΜΕΘ, των επιδράσεων που έχει στην υγεία των ασθενών και την ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης ή/και διαχείρισης.

Υλικό και μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής διεθνής βιβλιογραφίας στις βάσεις δεδομένων (SCOPUS, PUBMED, CINAHL) με λέξεις κλειδιά (Sleep) και (Circadian Rhythm) και (Intensive Care Unit, ICU) σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2013-2023.

Αποτελέσματα: Συνολικά 12 μελέτες κρίθηκαν κατάλληλες να συμπεριληφθούν στην ανασκόπηση. Στο ευρύ φάσμα των παραγόντων που συμβάλλουν στη διαταραχή του ύπνου και του κιρκάδιου ρυθμού περιλαμβάνονται: οι μη φυσιολογικές διακυμάνσεις αλληλουχίας και έντασης του φωτισμού, το περίπλοκο ακουστικό περιβάλλον, η υποκείμενη νόσος, η διαχείριση της φαρμακευτικής αγωγής και διάφορες φαρμακευτικές ουσίες, η ασυγχρωνία αναπνευστικής υποστήριξης μεταξύ ασθενή – αναπνευστήρα, ο πόνος, το στρες, η συνεχιζόμενη σίτιση, καθώς και διάφορες παρεμβάσεις – αλληλεπιδράσεις κατά την φροντίδα του ασθενή. Η καθημερινή διακοπή της καταστολής, η προαγωγή φυσικού ύπνου, η εφαρμογή συστήματος κυκλικού φωτισμού, η διαλείπουσα σίτιση, αποτελούν κάποιες από τις στρατηγικές διαχείρισης του κιρκάδιου ρυθμού στην ΜΕΘ.

Συμπεράσματα: Από την εισαγωγή του ασθενή στην ΜΕΘ, μέχρι και εβδομάδες μετά το εξιτήριο του, καταγράφονται κιρκάδιες ανωμαλίες. Ρύθμιση του κιρκάδιου ρυθμού προάγει και συμβάλει στην ανάρρωση του ασθενή. Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη δημιουργίας και υιοθέτησης δέσμης μέτρων όπου θα προάγουν την διατήρηση του κιρκάδιου ρυθμού στους ασθενείς της ΜΕΘ, καθώς και η εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας, των ασθενών και της οικογένειας τους. Παράλληλα, κρίνεται αναγκαία η διεξαγωγή περαιτέρω ερευνητικών μελετών έτσι ώστε να διερευνηθούν εκτενέστερα οι παράγοντες διαταραχής, η αποτελεσματικότητα των στρατηγικών ρύθμισης του κιρκάδιου ρυθμού, αλλά και ο αντίκτυπος που έχει η διαταραχή για τους ασθενείς και τις ΜΕΘ.

Γρηγορίου Ιωάννα

Η άνοια στη νόσο του πάρκινσον έχει πάρει ανακλινόμενη πορεία στις μέρες μας.  Παρουσιάζεται σε ένα ποσοστό του 25-30% σε παρκινσονικούς ασθενείς.  Η άνοια του παρκινσον διαγιγνώσκεται περίπου 10 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση.

Η γνωστική έκπτωση που επέρχεται λόγω ατροφίας του μεσεγκέφαλου φλοιού, φέρνει μαζί της τρομερές επιπτώσεις όσον αφορά τη ποιότητα ζωής των ατόμων που νοσούν με πάρκινσον.  Τα άτομα αυτά αδυνατούν να εκπληρώσουν καθημερινές δραστηριότητες της ζωής τους, όπως για παράδειγμα την προσωπική τους φροντίδα ή να παρευρεθούν ακόμα και σε κοινωνικές υποχρεώσεις.

Ζορίζονται να αντιληφθούν και να επεξεργαστούν δεδομένα στη ζωή τους που αυτό συνέβαινε με την δυνατότητα της ανάκλησης, αδυνατούν να εστιάσουν την προσοχή τους και αρχίζουν να βιώνουν κενά μνήμης, ψευδαισθήσεις ή και παραισθησίες.

Η ύπαρξη της άνοιας στη νόσο πάρκινσον, αυξάνει το κίνδυνο θνησιμότητας κατά 50% και είναι σημαντικό να ανευρεθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, με απεικονιστικές εικόνες ή άλλες εργαστηριακές εξετάσεις, έτσι ώστε να εξομαλύνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τις γνωστικές επιπτώσεις που θα επέλθουν με τη πάροδο του χρόνου.

Στην εργασία αυτή, θα εστιάσω στη παθοφυσιολογία της άνοιας στη νόσο δηλαδή από που προέρχεται η εξέλιξη αυτή.  Θα δούμε επίσης την επιδημιολογία και τον επιπολασμό που εμφανίζει και τα κριτήρια ανάπτυξης άνοιας κατά κριτήρια DSM-V.

Περισσότερο, θα εστιάσουμε στο ποιοι παράγοντες επιφέρουν άνοια στη ζωή των ασθενών με πάρκινσον. 

Τέλος, μέσα από την εργασία θα δούμε πώς μπορούμε να απεικονίσουμε την άνοια στο πάρκινσον και το ποιες στρατηγικές επίλυσης βοηθούν επαγγελματίες υγείας, ασθενείς και φροντιστές τους, στη καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση.

Με αυτό το τρόπο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα την άνοια στη νόσο του πάρκινσον και να δούμε ότι είναι σημαντικό να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τη νόσο αυτή από άλλες γνωστικές διαταραχές που υπάρχουν.

Θεραπευτικές προσεγγίσεις στη νόσο του Πάρκινσον με αναφορά στη φαρμακευτική αγωγή στα αρχικά και μέτεπειτα στάδια της νόσου καθός και εναλλακτικές θεραπέιες. Λεβοντόπα, αγωνιστές ντοπαμίνης, αμανταδίνη, αντιχολινεργικά φάρμακα. Πως και πότε ξεκινά η θεραπέια. Εκτίμηση ανταπόκρισης και ρύθμιση.

Επεξήγηση του μηχανισμού λειτουργίας των φαρμάκων στο πάρκινσον και των αναμενόμενων παρενεργειών αναλόγος δόσης, ηλικίας και πορείας νόσου. Ώρες χορήγησης και συσχετισμός με τα γεύματα και σύσταση των γευμάτων.

Χρήση άλλων θεραπειών πέραν των παρκινσονικών φαρμάκων για βελτίωση άλλων συνοδών συμπτωμάτων : αυπνίας, σύγχυσης, δυσκοιλιότητας, κατάθλιψης. Ποια αντικαταθλιπτικά, αντιψυχωσικά φάρμακα έχουν ένδειξη στο πάρκινσον.

Θεραπείες, αναπροσαρμογή της αγωγής και διαχείρηση των ψυχωτικών συμπτωμάτων σε προχωρημένα στάδια νόσου.

Γενική προσέγγιση με φυσικά μέτρα όπως με την άσκηση σαν θεραπευτικό μέσο, τεχνικών χαλάρωσης, βελτίωσης της συγκέντρωησης και συντονισμού των κινήσεων. Ποιες ασκήσεις βελτιώνουν τα συμπτώματα. Γενικές οδηγίες όσων αφορά την άσκηση στα νευροεκφυλιστικά νοσήματα (πάρκινσον, άνοια κλπ).

Εναλλακτικές θεραπείες των τελευταίων χρόνων και χρήση τους στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

(απομορφίνη pen, duo-dopa pump, spray απομορφίνης).

Νευροχειρουργική προσέγγιση: Deep brain stimulation ενδείξεις/αντενεδέιξεις διαδικασία και βασικές πληροφορίες.

Οι διαταραχές της στάσης και της ισορροπίας στο Πάρκινσον εμφανίζονται σε διαφορετικές φάσεις της νόσου, ως μεμονωμένες ή συνδυασμένες μορφές. Επηρεάζουν αρνητικά τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής του ατόμου, οδηγούν σε σημαντικά μειωμένη ποιότητα ζωής, πτώσεις , τραυματισμούς και αναπηρία.

Συχνά στην καθημερινή πρακτική , οι διαταραχές της στάσης όπως το σύνδρομο Pisa, η καμπτοκορμία, ραιβόκρανο και άλλα  δεν αναγνωρίζονται άρα κατά συνέπεια δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς και οι ασθενείς δεν λαμβάνουν τις σωστές παρεμβάσεις προς ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Ακολούθως, οι πτώσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο στην νόσο του Πάρκινσον, με την πλειοψηφία των ασθενών να τις βιώνουν επαναλαμβανόμενα.    Ο αρνητικός αντίκτυπος των πτώσεων ( τραυματισμοί , αναπηρία , πολλαπλές νοσηλείες, θνησιμότητα, ‘άγχος του φροντιστή ) δημιουργούν τον φόβο των πτώσεων και την συμπεριφορά αποφυγής.

Στην παρουσίαση θα γίνει η επεξήγηση των πιο πάνω διαταραχών , η αξιολόγηση στην νοσηλευτική πρακτική και θα εξεταστούν οι κατάλληλες παρεμβάσεις για την πρόληψη.

Η νόσος του Πάρκινσον (ΝΠ) είναι μία από τις πιο συχνές νευροεκφυλιστικές διαταραχές του πληθυσμού. Η παρηγορητική φροντίδα για την νόσο του Πάρκινσον είναι ένας ταχέως αναπτυσσόμενος τομέας που υπόσχεται πολλά για την βελτίωση της ζωής  των ασθενών με τη νόσο του Πάρκινσον. Η πρώιμη παρηγορητική φροντίδα στην νόσο του Πάρκινσον ξεκινά από την στιγμή της διάγνωσης με την ψυχολογική υποστήριξη και εκπαίδευση. Έπειτα γίνεται επίλυση των προβλημάτων λόγο των κινητικών και μη κινητικών συμπτωμάτων. Στα μεταγενέστερα στάδια οι θεραπευτικές επιλογές είναι λιγότερο αποτελεσματικές ή ποιο περίπλοκες. Με αποτέλεσμα η θεραπεία στα τελικά στάδια να έχει υποστηρικτικό και παρηγορητικό χαρακτήρα. 

Με την εξέλιξη της νόσου, οι ασθενείς με Πάρκινσον χρειάζονται περισσότερη βοήθεια στην καθημερινή τους ζωή, που συχνά παρέχεται από τους λεγόμενους «άτυπους φροντιστές» (π.χ. ο σύζυγος). Η σωματική, κοινωνική και ψυχολογική υποστήριξη που δίνονται από τους φροντιστές σχετίζονται με την καλύτερη  ποιότητα ζωής των ασθενών. Αυτά τα άτομα δεν είναι προετοιμασμένα για αυτό το ρολό. Επίσης έχουν πολλές επιπτώσεις στη υγειά τους (σωματική και ψυχική), οικονομικές, κοινωνικές και συναισθηματικές επιπτώσεις. Επίσης οι φροντιστές έχουν και πολλές ατομικές ανάγκες τις οποίες αμελούν και οι ίδιοι προσωπικά αλλά και οι επαγγελματίες υγείας αφού η προσοχή είναι στραμμένη στον ασθενή.

Τέλος ο σκοπός αυτής της παρουσίασης  είναι να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει τους επαγγελματίες υγείας για την παροχή της παρηγορητικής φροντίδας τόσο στους ασθενείς όσο και στην οικογένεια τους, ούτως ώστε να γίνεται σωστή αξιολόγηση και αντιμετώπιση των αναγκών που προκύπτουν από την νόσο .

Στο εν λόγω πόνημα θα εξετάσουμε αρχικώς τι είναι η δυσκαταποσία, πως ορίζεται και ποια είναι τα είδη της. Ποιο είναι συχνότερο στην νόσο του Πάρκινσον και ποιος είναι ο λόγος. Πως την αναγνωρίζουμε , ποιες είναι οι αιτίες, οι επιπλοκές και γιατί είναι σημαντική η αναγνώριση της. Πως  αντιμετωπίζεται, σε ποιον ειδικό απευθυνόμαστε, τι τεχνικές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να εξομαλύνουμε το πρόβλημα του ασθενή και να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής του. Θα δούμε τον τρόπο αξιολόγησης που γίνεται στο θάλαμο του Ινστιτούτου Νευρολογίας Γενετικής Κύπρου και  ποιος είναι ο ρόλος του νοσηλευτή στην πολυθεματική ομάδα.

Στο δεύτερο μέρος της παρουσίασης θα εξετάσουμε την γαστροπάρεση, τον ορισμό της , το λόγο που την εντοπίζουμε στη νόσο του Πάρκινσον και τι προβλήματα προκαλεί στην εξέλιξη της πορείας του ασθενή.

Οι Νοσηλευτικές παρεμβάσεις για την πιο πάνω παθολογία είναι καθοριστικές για την πρόληψη δυσάρεστων καταστάσεων οι οποιες θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο την υγεία του ασθενή.

Εισαγωγή:

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι 60% των ηλικιωμένων ατόμων με Νόσο Alzheimer και άλλες συναφείς άνοιες, ζει σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και αναμένεται ότι το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί λόγω της δημογραφικής γήρανσης το οποίο συνεπάγεται αύξηση θνησιμότητα, χαμηλή ποιότητα ζωής και εγκλεισμό σε ιδρύματα με τεράστιο κοινωνικό-οικονομικό αντίκτυπο. Νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η Νόσος Alzheimer και άλλες άνοιες σε συνδυασμό με την ευαλώτητα των ηλικιωμένων είναι πιθανό να επηρεάζει φαινόμενα κακοποίησης τους στην κοινότητα και σε άλλες δομές φροντίδας υγείας. 

Σκοπός: Σκοπός της παρουσίασης είναι να εξετασθεί εάν οι ασθενείς με Alzheimer και άλλες συναφείς άνοιες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κακοποίησης και ποιες δράσεις μπορεί να αναληφθούν προληπτικά και παρεμβατικά για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο.

Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε βάσεις δεδομένων: PubMed, Google Scholar και CINAHL από την περίοδο 2010-2023 για μελέτες στην αγγλικά ή ελληνική γλώσσα ανοιχτής πρόσβασης.  Λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν “elder abuse OR elder mistreatment AND Alzheimer’s AND/OR Dementia”

Aποτελέσματα: Η συχνότητα κακοποίησης των ασθενών με Alzheimer και άνοια από τους άτυπους φροντιστές κυμαίνεται σε ποσοστό από 34% έως 62%.   Οι ηλικιωμένοι με Alzheimers και άνοια έχουν περισσότερες πιθανότητες να κακοποιηθούν από άτομα του οικείου περιβάλλοντος τους με αποτέλεσμα δυσμενείς συνέπειες.  Το μεγαλύτερο ποσοστό κακοποιημένων είναι γυναίκες γεγονός που υποστηρίζει ότι εκτός του ηλικιακού ρατσισμού ένας παράγοντας κινδύνου είναι και το φύλο.  Η κακοποίηση σχετίζεται σημαντικά με την έκπτωση των νοητικών λειτουργιών και της λειτουργικότητας του ατόμου οι οποίες σταδιακά προκαλούν την πλήρη εξάρτηση του ηλικιωμένου από τον τον φροντιστή.  Επιπρόσθετα, η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας έδειξε ότι οι φροντιστές που παρείχαν φροντίδα σε ηλικιωμένους με μεγάλη λειτουργική βλάβη είχαν διπλάσιες πιθανότητες να είναι βίαιοι με τον ασθενή σε σχέση με αυτούς που δεν είχαν.

Συμπεράσματα: η κακοποίηση ηλικιωμένων ατόμων με Αlzheimer και άνοια είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό και έχει δυσμενείς επιπτώσεις στη ζωή τους.  Χρειάζεται να αναπτυχθούν στρατηγικές και πολιτικές που να συμβάλουν στην πρόληψη και στην έγκαιρη αναγνώριση των περιστατικών βίας ενάντια σε  ηλικιωμένα άτομα με Alzheimer και συναφείς άνοιες.

Εισαγωγή

Η Πολιτισμικά Επαρκής Συμπόνια είναι η ποιότητα της ανθρώπινης κατανόησης του πόνου/υποφέρειν των άλλων, θέλοντας να κάνουν κάτι γι’ αυτό, χρησιμοποιώντας πολιτισμικά κατάλληλες και αποδεκτές παρεμβάσεις φροντίδας υγείας. Αυτό λαμβάνει υπόψη το πολιτισμικό υπόβαθρο τόσο των ασθενών όσο και των φροντιστών, ως επίσης και το πλαίσιο στο οποίο παρέχεται η φροντίδα υγείας.

Σκοπός

Το Μοντέλο σκοπό έχει οι επαγγελματίες υγείας να παρέχουν αποτελεσματική φροντίδα υγείας λαμβάνοντας υπόψη τα πολιτισμικά πιστεύω και τις ανάγκες των ατόμων.

Υλικό – Αποτέλεσμα

Επαγγελματίες υγείας με ειδίκευση στην διαπολιτισμική νοσηλευτική από διάφορες χώρες ανάπτυξαν σε συνεργασία μεταξύ τους ένα οδηγό/μοντέλο, όπου με την κατάλληλη εκπαίδευση προς τους επαγγελματίες υγείας που παρέχουν φροντίδα υγείας σε άτομα με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, μπορεί να τους ενδυναμώσει και να τους προετοιμάσει κατάλληλα για παροχή πολιτισμικά επαρκούς και συμπονετικής φροντίδας υγείας.

Συμπερασματικά

Η συνεχής εκπαίδευση και επιμόρφωση μπορεί προετοιμάσει και να βοηθήσει τους ηγέτες πρώτης γραμμής στο χώρο της υγείας, για να παρέχουν πολιτισμικά επαρκή και συμπονετική φροντίδας υγείας, με την εφαρμογή της ισότητας και των ηθικών αξιών στην καθημερινή πρακτική τους.

Εισαγωγή: Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών οι κοινωνικές ανισότητες στην υγεία αποτελούν ένα επιστημονικό, ακαδημαϊκό, ερευνητικό, πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα (Ντούνης 2012).  Ενώ έχει επιτευχθεί αξιοσημείωτη πρόοδος στον τομέα της υγείας, εν τούτοις το επίπεδο των ανισοτήτων μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων και μεταξύ ατόμων που ζουν σε διαφορετικά μέρη του κόσμου, παραμένει υψηλό (Hammig et al 2014; Hammig & Bauer 2013). Η κοινωνική συνοχή απειλείται σοβαρά από τις κοινωνικές ανισότητες, στον τομέα της υγείας, και ως εκ τούτου, η διερεύνηση τους αποτελεί σημαντικό πεδίο έρευνας (OECD 2013; Juhasz et al 2010; Havard et al 2008).

Σκοπός: Η διερεύνηση του μεγέθους και της έκτασης των κοινωνικών ανισοτήτων στην ποιότητα ζωής και στις συμπεριφορές υγείας των κατοίκων στην πόλη της Λεμεσού, λαμβάνοντας υπόψη το φύλο.

Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μια περιγραφική μελέτη συσχέτισης. Το επιθυμητό μέγεθος του δείγματος καθορίστηκε 450 άτομα στη πόλη της Λεμεσού. Πραγματοποιήθηκε πολυσταδιακή δειγματοληψία σε τέσσερα επίπεδα. Η συλλογή των δεδομένων έγινε από πόρτα σε πόρτα (door-to-door), υπό μορφή συνεντεύξεων. Για την πραγματοποίηση της μελέτης χρησιμοποιήθηκαν τα εξής ερευνητικά εργαλεία: Ένα ερωτηματολόγιο που αναπτύχθηκε για το σκοπό της μελέτης, το διεθνές ερωτηματολόγιο για τη μέτρηση της φυσικής δραστηριότητας και το ερωτηματολόγιο  SF-36 για αξιολόγηση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής. Οι στατιστικές δοκιμασίες που χρησιμοποιήθηκαν είναι η περιγραφική στατιστική, η στατιστική ανάλυση ANOVA, η στατιστική ανάλυση γραμμικής παλινδρόμησης, η στατιστική ανάλυση Chi-Square (Χ2) και το προβλεπτικό βηματικό μοντέλο παλινδρόμησης. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε στο p< 0,05.

Αποτελέσματα: Το γυναικείο φύλο φαίνεται να έχει χαμηλότερες τιμές και στις δύο διαστάσεις του SF-36. Ειδικότερα στην ψυχική διάσταση, οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων φαίνονται να είναι εντονότερες, αφού οι άνδρες έχουν υψηλότερες μέσες τιμές για όλες τις μεταβλητές της ψυχικής διάστασης.

Συμπεράσματα: O παράγοντας φύλο επηρεάζει τα πρότυπα των παραγόντων κινδύνου και αυτό έχει διαφορετικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής.

Εισαγωγή

Η γυναικοκτονία – η εκ προθέσεως δολοφονία γυναικών με κίνητρο το φύλο – δεν είναι μόνο η πιο ακραία εκδήλωση βίας κατά των γυναικών λόγο φύλου, αλλά και η πιο βίαιη εκδήλωση των διακρίσεων και της ανισότητάς εναντίον τους. Παρά το μέγεθος του προβλήματος και τις εκκλήσεις του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τη βία κατά των γυναικών, τα δεδομένα για τις γυναικοκτονίες δεν συγκεντρώνονταν επίσημα στην ΕΕ και υπάρχει έλλειψη συστηματικών διακρατικών εργαλείων για τη μελέτη της γυναικοκτονίας. Μέσα από διάφορες δράσεις τα τελευταία χρόνια, άρχισε δειλά να αναπτύσσεται διεθνής βάση δεδομένων, μέσω της οποίας μπορεί για γίνονατι συγκρίσεις. Ωστόσο, οι γυναικοκτονίες είναι ένα θέμα που δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Δεν υπάρχει ένας κοινός ορισμός της γυναικοκτονίας. Επιπλέον, οι επιβλαβείς στάσεις, συμπεριφορές και τα στερεότυπα, καθώς και η έλλειψη κατανόησης της έμφυλης δυναμικής των γυναικοκτονιών από συντρόφους, εμποδίζουν τα μέτρα πρόληψης, συμπεριλαμβανομένης της έγκαιρης και αποτελεσματικής παρέμβασης.

Σκοπός

Παρουσίαση του φαινομένου της γυναικοκτονίας μέσα από ερευνητικά δεδομένα. Συζήτηση των στρατηγικών και των μέτρων που προωθούνται σε Ευρώπη και Κύπρο. Ανάδειξη της σημαντικότητας του ρόλου των επαγγελματιών υγείας στην αναγνώριση δυνητικών θυμάτων και στη πρόληψη.

Μέθοδος

Σύνοψη των πορισμάτων και των αποτελεσμάτων από την έρευνα (για τη χρονική περίοδο 2019-2020), τις εκπαιδεύσεις των επαγγελματιών πρώτης γραμμής για την ανάπτυξη ικανοτήτων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του έργου «FEM-UNITED – United to prevent IPV/DV Femicide in Europe».

Συμπεράσματα

Το έργο FEM-UNITED αποκάλυψε ότι τα επίσημα εθνικά δεδομένα που συλλέγονται είναι ελλιπή και δεν είναι συγκρίσιμα μεταξύ των χωρών. Μέσα από το έργο έγινε χαρτογράφηση του φαινομένου της γυναικοκτονίας σε 5 χώρες και αναπτύχθηκαν εργαλεία συλλογής δεδομένων. Μέσα από την ποσοτική ανάλυση αποτυπώθηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά των θυμάτων και των θυτών. Μέσα από την ποιοτική ανάλυση εντοπίστηκαν οι κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις του φαινομένου. Παράλληλα, δημιουργήθηκαν συστάσεις σχετικά με πολιτισμικές και τις διαπολιτισμικές έννοιες του φαινομένου της γυναικοκτονίας, προκειμένου να προωθηθεί η πολιτισμική ευαισθησία και η συμπερίληψη του φύλου ως αιτία των δολοφονιών.

Εισαγωγή

Ο Οδηγός Γρήγορης Αναφοράς παρουσιάζει μια περίληψη συστάσεων και αποσπασμάτων αποδεικτικών στοιχείων για την πρόληψη και θεραπεία ελκών πίεσης. Η πληρέστερη έκδοση κατευθυντήριων γραμμών για την κλινική πρακτική παρέχει λεπτομερή ανάλυση και συζήτηση σχετικά με την διαθέσιμη έρευνα, γνώση του πεδίου και περιγραφή της μεθοδολογίας που χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη κατευθυντήριων γραμμών. Αυτός ο Οδηγός γρήγορης αναφοράς προορίζεται για έμπειρους επαγγελματίες υγείας που χρειάζονται μια γρήγορη αναφορά στη φροντίδα ατόμων στο κλινικό περιβάλλον. Οι χρήστες δεν θα πρέπει να βασίζονται αποκλειστικά σε αποσπάσματα από τον Οδηγό γρήγορης αναφοράς.

Σκοπός

Να κατανοήσουν οι επαγγελματίες υγείας που ασχολούνται με την φροντίδα οξέος και χρόνιου τραύματος, τις οδηγίες που προτείνει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Επούλωσης Τραύματος, σχετικά με την  πρόληψη και θεραπεία τους.

Υλικό – Αποτέλεσμα

Η πρώτη έκδοση της κατευθυντήριας γραμμής αναπτύχθηκε ως μια τετραετής συνεργασία μεταξύ της National Pressure Ulcer Advisory Panel (NPUAP) και της European Pressure Ulcer Advisory Panel(EPUAP). Σε αυτή τη δεύτερη έκδοση της κατευθυντήριας γραμμής, η Pan Pacific Pressure Injury Alliance (PPPIA) έχει προσχωρήσει στην NPUAP και την EPUAP. Ο στόχος αυτής της διεθνούς συνεργασίας ήταν να αναπτυχθούν τεκμηριωμένες συστάσεις για την πρόληψη και θεραπεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από επαγγελματίες υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο. Μια ρητή επιστημονική μεθοδολογία χρησιμοποιήθηκε για τον εντοπισμό και την κριτική αξιολόγηση της διαθέσιμης έρευνας.

Συμπερασματικά

Η κατευθυντήρια γραμμή προορίζεται για τη χρήση όλων των επαγγελματιών υγείας, ανεξαρτήτως κλινικής ειδικότητας, οι οποίοι εμπλέκονται στη φροντίδα ατόμων που κινδυνεύουν να αναπτύξουν έλκη πίεσης ή σε άτομα με υπάρχον έλκος πίεσης. Η κατευθυντήρια γραμμή προορίζεται να εφαρμοστεί σε όλα τα κλινικά περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων, της φροντίδας αποκατάστασης, της μακροχρόνιας περίθαλψης, της υποβοηθούμενης διαβίωσης στο σπίτι και, εκτός αν αναφέρεται ρητά, μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη για όλα τα άτομα, ανεξάρτητα από τη διάγνωση ή άλλες ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης.

Η διασπορά των πολυανθεκτικών μικροοργανισμών( ΠΑΜ)  σε χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας ,αποτελεί μια κρίση δημόσιας υγείας σε διεθνές επίπεδο με πολύ σημαντικές επιπτώσεις τόσο για τους ασθενείς όσο και για τη λειτουργία του υγειονομικού συστήματος.

 Η πρόληψη της διασποράς των πολυανθεκτικών παθογόνων στο νοσοκομειακό περιβάλλον θα πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα  για  κάθε πρόγραμμα  ελέγχου νοσοκομειακών λοιμώξεων.

Οι  διαδικασίες   και τα μέτρα , που θα   πρέπει να  εφαρμόζονται, θα πρέπει να γίνονται συγχρόνως σε πολλά επίπεδα.

• Στην πρόληψη της οριζόντιας διασποράς των ΠΑΜ και τη πρόληψη των λοιμώξεων από παρεμβατικούς χειρισμούς.
• Στην  έγκαιρη διάγνωση και ταυτοποίηση  των παθογόνων μικροοργανισμών   καθώς και η έγκαιρη  ανίχνευση των ασυμπτωματικών φορέων.
• Στην ορθολογιστική διαχείριση των αντιβιοτικών και τη διάσωση των τελευταίων διαθέσιμων αντιβιοτικών.

Η διοίκηση κάθε  νοσοκομείου είναι υπεύθυνη για την εδραίωση ενιαίας στρατηγικής για την πρόληψη και τον έλεγχο διασποράς , μέσω της εκπαίδευσης ,της συμμετοχής σε δράσεις καθώς και πρόσβασης σε επικαιροποιημένες οδηγίες.

Ένα σύστημα επιτήρησης λοιμώξεων από ΠΑΜ μπορεί να παρέχει τη δυνατότητα παρακολούθησης και αξιολόγησης των εφαρμοσμένων μέτρων πρόληψης και ελέγχου.

Η δυνατότητα φυσικού διαχωρισμού και η εφαρμογή των κατάλληλων  μέτρων ελέγχου μετάδοσης αποτελεί βασικό στοιχείο των προγραμμάτων ελέγχου λοιμώξεων και βασίζεται σε τεκμηριωμένες για την αποτελεσματικότητα τους πρακτικές.

Η προάσπιση της ασφάλειας των ασθενών και των επαγγελματιών υγείας, με τη κατάλληλη εφαρμογή μέτρων πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων είναι μέγιστης σημασίας και αναγκαιότητας, για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη παροχή υπηρεσιών Υγείας. Η συμβολή  και η δράση όλων είναι απαραίτητη γιατί οι επιπτώσεις των λοιμώξεων αυτών είναι ανυπολόγιστες τόσο σε ανθρώπινες ζωές, όσο και στην εύρυθμη λειτουργία του υγειονομικού συστήματος.

Η εφαρμογή των δεσμών μέτρων έλεγχού είναι ένας δομημένος τρόπος για τη βελτίωση των διαδικασιών της φροντίδας και της έκβασης των ασθενών. Είναι ένα σύνολο τεκμηριωμένων πρακτικών που όταν εκτελούνται συλλογικά και αξιόπιστα, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνουν την έκβαση των ασθενών.Η υγιεινή των χεριών είναι η πιο απλή και ουσιαστική πράξη για την ασφάλεια των ασθενών εφόσον συμβάλει στην πρόληψη της μετάδοσης παθογόνων παραγόντων κατά την παροχή υγειονομικής περίθαλψης και συσχετίζεται με μείωση των νοσοκομειακών λοιμώξεων (Sickbert- Bennett et al., 2016).

Ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι η κύρια αιτία πρόκλησης των νοσοκομειακών λοιμώξεων είναι η πλημμελής τήρηση των κατευθυντήριων οδηγιών της υγιεινής των χεριών από το υγειονομικό προσωπικό και την ενδυμασία του, καθώς τόσο τα χέρια όσο και ο ιματισμός, λειτουργούν ως μέσα για τη μεταφορά των μικροοργανισμών ανάμεσα στους ασθενείς (Tajeddin et al., 2016; Salgado 2003). Αναφέρεται επίσης ότι οι λοιμώξεις προκαλούνται και από παράγοντες που σχετίζονται με τα συστήματα και τις διαδικασίες στο χώρο παροχής φροντίδας υγείας καθώς επίσης και με την ανθρώπινη συμπεριφορά, η οποία εξαρτάται από την εκπαίδευση, από πολιτικούς και οικονομικούς περιορισμούς, κοινωνικά πρότυπα και πεποιθήσεις.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), στη διεθνή εκστρατεία του “SAVE LIVES: Clean your hands”, δηλαδή «Σώσε ζωές: Καθάρισε τα χέρια σου», έθεσε την υγιεινή των χεριών ως τον ακρογωνιαίο λίθο για την πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων που σχετίζονται με χώρους παροχής υπηρεσιών υγείας, καθώς «είναι το πιο απλό και αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης» των λοιμώξεων αυτών (WHO 2009, CDC 2016).

Παρόλα αυτά η υγιεινή των χεριών, αντιμετωπίζεται με χαμηλή συμμόρφωση από τους επαγγελματίες υγείας και είναι γενικά ελλιπής σε όλο τον κόσμο (Sickbert-Bennett et al., 2016; Alalmaei  et al., 2013).

Με βασικό στόχο τη βελτίωση της παρεχόμενης φροντίδας υγείας στον ασθενή, είναι επιτακτική ανάγκη η εφαρμογή της δέσμης της υγιεινής των χεριών. Η εξασφάλισης μιας θετικής στάσης απέναντι στην υγιεινή των χεριών καθώς και η βελτίωση της ευαισθητοποίησης μέσω των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων με την «ονομαστική» συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα και σεμινάρια θα ενισχύσουν τις γνώσεις υγιεινής των χεριών και την επακόλουθη εφαρμογή τους στην καθημερινότητα αφού η εφαρμογή της θεωρίας στην πράξη είναι ζωτικής σημασίας.

Εισαγωγή:

Οι λοιμώξεις που σχετίζονται με την νοσηλεία σε Χώρους Παροχής Υπηρεσιών Υγείας, αποτελούν μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των ασθενών . Αυτό εκφράζεται με σημαντική αύξηση των δεικτών νοσηρότητας και  θνησιμότητας καθώς επίσης της διάρκειας και του κόστους νοσηλείας.

Οι λοιμώξεις ουροποιητικού συστήματος, συγκαταλέγονται στις συχνότερες σε εμφάνιση  νοσοκομειακές λοιμώξεις και  υψηλό ποσοστό αυτών φαίνεται να σχετίζεται με την χρήση ουροκαθετήρων (Catheter-associated urinary tract infection-CAUTI). Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη επιπολασμού νοσοκομειακών λοιμώξεων και χρήσης αντιμικροβιακών στα Ευρωπαϊκά νοσοκομεία,  οι CAUTI αποτελούν την δεύτερη σε συχνότητα λοίμωξη (19%). Από την ίδια μελέτη, η Κύπρος φαίνεται να βρίσκεται ανάμεσα στις πρώτες πέντε χώρες με δεύτερη σε συχνότητα νοσοκομειακών λοιμώξεων τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (ECDC, 2016-2017).

Σημαντικό ποσοστό νοσοκομειακών λοιμώξεων μπορεί να προληφθεί  με την σταθερή εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης ( δέσμες μέτρων), ιδιαίτερα όταν πρόκειται για λοιμώξεις που σχετίζονται με παρεμβατικές πράξεις  όπως είναι  οι CAUTI. Η καθολική εφαρμογή των πρακτικών αυτών από όλους τους επαγγελματίες υγείας, μπορεί να  οδηγήσει στη μείωση της συχνότητας των λοιμώξεων και κατα συνέπεια στην βελτίωση της παρεχόμενης φροντίδας του ασθενούς.

Σκοπός και Στόχοι:

Σκοπός της παρουσίασης αυτής είναι  η ενημέρωση των επαγγελματιών υγείας σχετικά με την προτεινόμενη δέσμη  μέτρων πρόληψης λοιμώξεων ουροποιητικού  συστήματος που σχετίζονται με ουροκαθετήρα . Απώτερο στόχο   αποτελεί η κατανόηση της σημαντικότητας της αυστηρής τήρησης τεκμηριωμένων πρακτικών για την πρόληψη και μείωση των νοσοκομειακών ουρολοιμώξεων που σχετίζονται με την χρήση ουροκαθετήρα.  

 Υλικό και Μέθοδος:

Βιβλιογραφική αναζήτηση σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων και κριτική ανάλυση των ανευρεθέντων σημαντικών άρθρων προσέγγισης του θέματος.

Αποτελέσματα/Συμπεράσματα:

Από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαφάνηκε, ότι σημαντικό ποσοστό των νοσοκομειακών  ουρολοιμώξεων μπορεί να προληφθεί με τη σταθερή χρήση της  δέσμης μέτρων. Για την πιστή εφαρμογή της δέσμης μέτρων απαιτείται η περιοδική επανεκπαίδευση του προσωπικού όλων των επαγγελματιών υγείας και η αξιολόγηση των δεδομένων επιτήρησης.